در بخش جشنواره مد و لباس که به همت کارگروه آن راه افتاده است، یکی از مسائلی که مورد انتقاد قرار می‌گیرد، این است که برخی از لباس‌ها و طرح‌ها کاربردی نیست، موضوعی که در مواردی درست است اما علت آن به بخش بندی‌هایی برمی‌گردد که در چنین رویدادی وجود دارد، موضوعی که من هم به آن انتقاد داشتم و خوشبختانه تا حدی به آن پرداخته شد. در این حوزه لازم است تا جشنواره بخش‌های مختلفی را از نظر ساختاری به‌صورت تفکیک شده، داشته باشد، همچنین از آنجا که طراحی لباس جزئی از هنرهای تجسمی است، باید به ابعاد هنری این ماجرا و بخش خلاقیت آن هم توجه داشته باشیم. علاوه بر اینها در کنار این بخش چون بحث هنر کاربردی هم در این حیطه همیشه مطرح است، باید قسمتی را هم به آن اختصاص دهیم، در واقع در این رویداد ما باید بخش‌هایی مثل لباس مفهومی، کارهای خاص و تکدوزی یا مزونی و صنعتی و کاربردی داشته باشیم، در این شرایط هر کس با حضور در جشنواره متوجه هدف هر بخش می‌شود.

با وجود اینها در کنار تفکیکی که در چند دوره تا حدی صورت گرفته، مردم در سطح عام هنوز بخوبی توجیه نشده اند و ارائه کارها به نظر من نواقصی داشته که باید به مرور درست شود. در این فضا هر طراحی باید شناسنامه درستی داشته باشد و هدف از آن بروشنی ذکر شده باشد و مواردی از این دست که کمبود آن و تعدد انواع مختلف طرح‌ها در کنار هم باعث شده تا مخاطب متوجه نشود هر کدام برای چه بخشی است. یکی زیبایی طرح را می‌بیند اما توجیهی برای استفاده از آن ندارد یا فرد دیگری ممکن است بگوید این چه طرحی است و چرا این‌قدر ساده است، در صورتی که همان کار برای تولید انبوه شکل گرفته و دارای شاخص‌های مختص به خود است که باید تفکیک شود. در این بین حتی اگر همان شاخصه‌ها به مردم توضیح داده شود، آنها بیشتر متوجه درک کارایی آن می‌شوند.

درباره کارگروه مد و لباس هم نمی‌توانیم بگوییم این کارگروه تا به حال کاری انجام نداده، چون من نیز در این مدت گاهی به صورت نزدیک و تنگاتنگ و گاهی از راه دور با کارگروه همکاری داشته‌ام و تلاش آنها را از نزدیک دیده‌ام، اما موضوع این است که کارگروه ساماندهی مد و لباس عمر زیادی ندارد و نیاز دارد شرح وظایفش را بداند و مشخص کند کجای ماجرای طراحی مد و لباس قرار دارد؛ همه اینها زمانبر است.

مینو پدرام

طراح لباس و استاد دانشگاه