به گزارش خبرنگار تاریخ خبرگزاری فارس، امروز 27 تیر 1397 خورشیدی برابر با 4 ذی القعده 1439 هجری و 18 جولای 2018 میلادی است و رویداد‌های زیر به وقوع پیوست.

*مرگ «محمد ولی خان سپهدار تنکابنی» از سیاستمداران مشهور دوران مشروطه (1305ش)

محمدولی خان خلعتبری معروف به سپهدار تنکابنی در حدود سال 1225 ش (1364 ق) در یکی از روستاهای اطراف تنکابن به دنیا آمد و پس از فراگیری دروس ابتدایی، وارد کارهای نظامی گردید.

وی مراحل ترقی را به سرعت پیمود و در زمان مظفرالدین شاه، با تقدیم پیش‏کشی قابل ملاحظه‌‏ای، وزیر گمرک شد. محمد ولی خان در طی سالیان متمادی پست‏های متعددی از قبیل حکمرانی گیلان، اردبیل و مشکین شهر را به عهده گرفت و از طرف مظفرالدین شاه، لقب سپهدار اعظم را دریافت کرد.

وی همچنین مدتی حاکم تهران بود و بر آزادی‏خواهان خشونت زیادی روا داشت. سپهدار هنگام مشروطه از رجال مستبد و خودکامه به شمار می‏رفت و با آزادی و مشروطیت دشمنی داشت به طوری که با شنیدن نام مشروطه، حالش دگرگون می‏‌شد.

وی که برای سرکوبی شورش آذربایجان راهی این خطه شده بود، وقتی که نتواسنت کاری از پیش ببرد، راهی گیلان شد و انجمن عدالت را تشکیل داد. سپهدار در حالی که در ابتدا از طرفداران محمدعلی شاه بود، پس از چندی قصد فتح تهران داشت و پس از فتح پایتخت و خلع پادشاه، شخص اول ایران شد.

وی پس از مدتی صدر اعظم احمد شاه شد و همزمان وزارت جنگ و داخله را بر عهده داشت. سپهدار پس از سه بار نخست ‏وزیری و در حالی که لقب سپهسالار اعظم را هم یدک می‏‌کشید، مدتی والی آذربایجان بود تا اینکه در کودتای اسفند 1299 ش در زمره توقیف شدگان قرار گرفت و مدتی را در زندان گذراند.

وی در سال‌‏های آخر عمر به عنوان یک رَجُل برجسته در مراسم‏‌ها حضور می‌‏یافت تا اینکه بابت مالیات املاک وسیع خود، مبالغ هنگفتی بدهکار شد. سپهدار که هرگز سختی ندیده و عمری زیر بار این حرف‏ها نرفته و کسی از او مطالبه مالیات نکرده بود، چون عرصه را بر خود تنگ دید در 27 تیر 1305 ش در هشتاد سالگی با اسلحه کمری‌‏اش خودکشی کرد و در امامزاده صالح تجریش به خاک سپرده شد.

وی مردی بسیار متهوّر، تندخو، فاقد نظم و ترتیب، متعدی، مستبد، خودرای، جاه طلب، لجوج و کینه ‏توز و حریص در جمع آوری اموال به خصوص املاک، بوده است. سپهسالار، بزرگ‏ترین ملاک زمان خود بود و بیش از هزار نفر نوکر و سوار و خدمه داشت که همه از او تامین می‌شدند.

*استعفای دکتر «علی امینی» از نخست وزیری رژیم پهلوی (1341 ش)

علی امینی در سال 1340 با حمایت دولت امریکا و وعده دریافت وام به نخست وزیری انتخاب شد. برنامه دولت خود را در پانزده ماده اعلام کرد. مهمترین آنها کاهش هزینه زندگی و قیمت‌ها، اصلاحات ارضی، توسعه صنایع کشاورزی، تأمین حداقل معیشت کارمندان و تقویت قوه قضائیه بود. از اولین اقدامات وی پس از نخست وزیری می توان به بازداشت عده ای از امرای ارتش، مبارزه با فساد، اجرای اصلاحات ارضی، مذاکره با فرهنگیان و انتصاب محمد درخشش، یکی از فرهنگیان به وزارت فرهنگ، آزادی فعالیت احزاب و علنی شدن فعالیت جبهه ملی، برکناری تیمور بختیار، رئیس سازمان امنیت اشاره نمود.

دولت امینی در انجام اقدامات مورد نظر خویش توفیق چندانی نداشت و پس از 14 ماه نخست وزیری از مقام خود استعفا داد. از مهمترین عوامل شکست دولت امینی اعلام ورشکستگی ایران و اقدام بازرگانان خارجی به خارج نمودن سرمایه های خود از ایران، افزایش بحران اقتصادی در کشور، مقابله با تظاهرات دانشجویان و دانش آموزان، مخالفت امریکا با کمک 700 میلیون دلاری به ایران، بی نتیجه بودن مذاکرات با کشورهای اروپایی در جلب کمک مالی به ایران، مذاکرات شاه با کندی در برکناری وی از نخست وزیری و مخالفت شاه با کسر بودجه ارتش بوده است. امینی پس از استعفا مدتها از صحنه سیاسی دور بود، تا اینکه در سال 1357 محمد رضا شاه جهت رهایی از بحران سیاسی و جلوگیری از انقلاب مردمی با او وارد مذاکره شد و او را برای نخست وزیری در نظر گفت، اما او نپذیرفت و قبل از پیروزی انقلاب به اروپا رفت و در سال 1371 درگذشت.

*پذیرش رسمی قطعنامه 598 شورای امنیت از سوی جمهوری اسلامی ایران (1367 ش)

یکی از دلایل واهی رژیم بعث عراق برای تجاوز به حریم نظام جمهوری اسلامی ایران، اختلاف بر سر مرزهایی است که در قرارداد 1975 الجزایر تعیین شده بود. پس از نزدیک به هشت سال جنگ نابرابر که تمام موجودیت رژیم عراق در خطر قرار گرفت، آمریکا و دیگر متحدان و یاوران رژیم بعث عملاً وارد جنگ گردیدند و حضرت امام خمینی(ره)، با در نظر گرفتن مصالح عالی نظام اسلامی و با درک توطئه گسترده آمریکا و غرب برای سرکوب انقلاب اسلامی و مردم مسلمان و انقلابی ایران، پس از مشورت با فرماندهان عالی نظامی و مسؤولان مملکتی، قطعنامه 598 شورای امنیت را پذیرفتند.

شورای امنیت در این قطعنامه دو کشور ایران و عراق را به برقراری آتش ‏بس و صلح دعوت کرده بود. جمهوری اسلامی ایران به دلیل ویژگی‏‌های مثبت برخی از مفاد این قطعنامه، به ویژه، بندهای مربوط به معرفی متجاوز و پرداخت غرامت جنگی، موافقت خود را با پذیرش آن اعلام کرد.

اما با وجود پذیرش قطعنامه 598 توسط جمهوری اسلامی ایران، رژیم عراق که خود نیز آن قطعنامه را پذیرفته بود، تا زمان برقراری آتش‏بس رسمی در مرداد ماه سال 1367 ش (اوت 1988 م) به تهاجمات خود علیه جمهوری اسلامی ایران ادامه داد و خوی تجاوزگری خود را بار دیگر آشکار ساخت.

پس از پذیرش قطعنامه 598 از طرف ایران، آتش‏بس میان طرفین از تاریخ 29 مرداد 1367 برقرار شد. شورای امنیت در تاریخ 18 مرداد 67، قطعنامه 619 را تصویب کرد که به موجب آن گروه ناظران نظامی ایران و عراق و سازمان ملل که از حدود چهارصد نفر از 25 ملیت مختلف تشکیل شده بود، در دو کشور مستقر شدند.

تأسیس نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران (1369ش)

مسأله ادغام نیروهای انتظامی از طرف وزارت کشور و نمایندگان مجلس به منظور برقراری هرچه بهتر امنیت در داخل کشور و مرزها، جلوگیری از صرف هزینه‌‏های اضافی و تداخلِ وظایف، مسؤولیت‏‌ها و ماموریت‌‏ها مشابه، مطرح و به طور جدی دنبال شد.

سرانجام، قانون ادغام نیروهای انتظامی شامل شهربانی، ژاندارمری، کمیته انقلاب اسلامی و پلیس قضایی در 27 تیرماه 1369 از تصویب مجلس شورای اسلامی گذشت و در 2 مرداد 1369 به تصویب و تنفیذ شورای نگهبان رسید.

پس از گذشت شش ماه، ادغام نیروهای انتظامی سابق آغاز شد و نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران، در دوازدهم فروردین سال 1370، در پی تایید مقام معظم رهبری فرمانده کل قوا، به منصه ظهور رسید. نیروی انتظامی که به اختصار، ناجا نامیده می‏شود، در طول سال‏های فعالیت خود، خدمات ارزنده ‏ای در راه استقرار نظم و امنیت جامعه، مقابله و مبارزه قاطع و مستمر با هرگونه آشوب و خرابکاری، حراست از اماکن و شخصیت‏ها، مراقبت و کنترل مرزهای جمهوری اسلامی و مبارزه با اوباش، اشرار و... از خود نشان داده و صدها شهید و هزاران زخمی در این راه، تقدیم نموده است. 

*بهشت زهرا گورستان جدید تهران افتتاح شد.(1349ش)

* وزیر دادگستری انتخابات هیئت رئیسه کانون وکلای دادگستری را غیرقانونی اعلام کرد(1349ش)

* دو قاچاقچی مواد مخدّر در تهران اعدام شدند(1350ش)

* در سودان کودتای نظامی شد و سرگرد هاشم عطا قدرت را در دست گرفت(1350ش)

* ایران به تونس برای سدسازی سی میلیون تومان وام داد(1352ش)

* رئیس جمهوری مکزیک و همسرش وارد تهران شدند(1354ش)

* محمدعلی دولتشاهی (مشکوه الدوله) وزیر پست و تلگراف پشت میز اداره بر اثر سکته قلبی درگذشت. (1311 ش)

* مجید آهی وزیر دادگستری از سمت خود کناره گیری کرد.(1321 ش)

*ابراهیم زند به مدیر کلی بانک ملی ایران انتخاب شد.(1329 ش)

* ابوالحسن ابتهاج مدیر کل سابق بانک ملی به سفارت ایران در پاریس برگزیده گردید. 

* به دستور دکتر مصدق نخست وزیر ، بقائی رئیس شهربانی که به روی مردم آتش گشوده بود از کار برکنار و تحت تعقیب قرار گرفت.(1330 ش)

 * سرتیپ محمدعلی صفاری شهردار تهران شد. (1331 ش)

انتهای پیام/