به گزارش گروه فیلم و صوت باشگاه خبرنگاران جوان؛ در اکثر کشورهای دنیا به منظور اعمال نظارت بر انتخابات، مراجعی قانونی وجود دارند. «شورای نگهبان» در جمهوری اسلامی ایران، «دادگاه قانون اساسی» در ترکیه، «محکمه النقد» در مصر، «شورای قانون اساسی» و «دیوان عالی عدالت» در فرانسه، «دادگاه قانون اساسی» در آلمان، «مجلس نمایندگان» و «سنا» در آمریکا، «مجلس عوام» در انگلستان و «دادگاه قانون اساسی» در روسیه، این نقش نظارتی را ایفا می‌کنند؛ بنابراین مشابه شورای نگهبان قانون اساسی ایران، در کشورهای دیگر هم نهاد‌هایی تحت عنوان شورا یا دادگاه وجود دارند که وظیفه آنها نظارت بر صحت انتخابات است.
تنها تفاوتی که وجود دارد آن است که در دیگر کشور‌ها این نظارت در نهایت به دادگاه قانون اساسی، دادگاه عالی عدالت، شورای قانون اساسی، دیوان عالی کشور یا نهاد مشابه دیگری که واپسین تصمیم را گرفته و در برابر این تصمیم به شخص یا نهادی پاسخ گو نیست، ختم می‌شود.
به عبارت دیگر وجود نهاد نظارتی در دیگر کشور‌ها مورد تردید نیست، تنها ماهیت این نهاد‌ها متفاوت است که آن هم به ساختار سیاسی- حقوقی کشور‌ها بستگی دارد. در واقع آنچه موجب ایجاد شبهه مبنی بر نبود وجود نهاد نظارتی بر انتخابات می‌شود، صرفاً نشأت گرفته از ناآگاهی از حقوق اساسی و نظام انتخاباتی دیگر کشور‌ها است. وگرنه نظام انتخاباتی در غرب دارای یک صافی ظریف است که جریان انتخابات را کنترل می‌کند.
بیشتر بخوانید: گفت‌وگوی «10:10 دقیقه» با عباسعلی کدخدایی، سخنگوی شورای نگهبان + فیلم
نظر شما