علی جنتی در بخشی از کتاب خاطرات خود که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است درباره پذیرش قطعنامه ۵۹۸ و شرایط سیاسی اجتماعی کشور در آن برهه تاریخی می‌گوید: روزی که قطعنامه پذیرفته شد، من ساعت ۹ صبح در ستاد قرارگاه خاتم در دفتر آقای روحانی بودم. ایشان اطلاع داد که امام امروز در ملاقاتی که جناب آقای هاشمی با ایشان داشت، دستور داده‌اند که دیگر جنگ را تمام کنند و قطعنامه ۵۹۸ را بپذیرند. اکنون نیز دارند متنی را تنظیم می‌کنند تا آن را هم به سازمان ملل بدهند و هم از رادیو قرائت کنند.

قرار شد که این خبر به اطلاع مسئولان رده اول کشور یعنی نمایندگان مجلس و اعضای دولت برسد. بعد از ظهر همان روز، از همه نمایندگان و اعضای کابینه و برخی از شخصیت‌های برجسته کشور دعوت شد که به مجلس شورای اسلامی بیایند. مرحوم حاج احمد آقا هم آمد و پیام امام را درباره چگونگی پذیرش قطعنامه خواند.

در این پیام اشاره شده بود که قبول این قطعنامه همچون جام زهری است که می‌نوشم؛ اما با توجه به گزارشی که فرماندهان سیاسی نظامی و مسئولان سیاسی و اقتصادی کشور داده‌اند، احساس کردم که بیش از این نمی‌توانیم به جنگ ادامه بدهیم؛ به این ترتیب قطعنامه را پذیرفتیم.

این متن در همان جلسه قرائت شد. در ابتدای جلسه وقتی وارد شدم و در محوطه پارلمان نشستم، سکوت عجیبی بر جلسه حاکم بود. گویا نفس‌ها در سینه حبس شده بود و هیچ‌کس را یارای صحبت کردن نبود. همه با نوعی تأثر نگاه می‌کردند. ما حس می کردیم که چقدر برای امام این کار مشکل است.

وقتی پیام امام از جانب حاج احمد آقا قرائت می‌شد، همه گریه می‌کردند، به خصوص در آن بخشی که اشاره شده بود من این را مثل جام زهر می‌نوشم.

بعد از آن آقای هاشمی، در مقام  فرمانده جنگ، درباره اوضاعی که ما در جبهه‌ها داشتیم و وضعیتی که منجر به پذیرش قطعنامه شده بود، صحبت کرد. جلسه به پایان رسید و پس از آن موضوع از طریق رسانه‌ها اعلام شد.

منبع: ایسنا