کامی‌کوچولوی فروغ فرخزاد که البته چندان فرصت زندگی با مادر و حتی پدر را نیافت چون هر دو را زود از دست داد؛ اول جدایی مادر و پدر بود که باعث شد کامیار مادر را نبیند و پس از ان هم مرگ زودهنگام فروغ و همچنین مرگ پدر. کامیار اما هم برای مادر و هم برای پدرش عزیز بود. لابد آن شعرهای فروغ را به یاد می‌آورید که «کامی» را مورد خطاب قرار داده است و البته کاریکلماتورها و طنزهای پرویز شاپور را که به عشق پسرش با اسم مستعار کامی منتشر می‌شد.

حالا کامیار شاپور در ۶۶ سالگی از دنیا رفته است. این خبر را افسانه بیات ـ دختر پوران فرخزاد و دخترخاله کامیار شاپور به خبرگزاری ایسنا داده و گفته که کامیار مدتی به خاطر ریه‌هایش در بیمارستان بستری بوده و سرانجام دیروز دوشنبه، ۲۵تیرماه نزدیک صبح به خاطر ایست قلبی از دنیا رفته است.

زمان مراسم خاکسپاری کامیار شاپور هنوز مشخص نیست. کامیار شاپور متولد ۲۹ خرداد ۱۳۳۱ بود. مجموعه شعر «عشق یک مجسمه فلزی‌ است و نورهای معطر طلایی»، «خودنویسم را از آفتاب پر می‌کنم» (نامه‌های پرویز شاپور به فرزندش کامیار) با گردآوری و تنظیم فرناز تبریزی و کامیار شاپور و «اولین تپش‌های عاشقانه قلبم» (نامه‌های فروغ فرخزاد به همسرش)، به کوشش عمران صلاحی و کامیار شاپور کتاب‌های به‌جامانده از کامیار شاپور هستند.

حالا آن نوازنده خیابانی که پسر معروف‌ترین شاعر زن معاصر و تنها یادگار عجیب‌ترین مرد طناز ایران بود به خاطره‌ها پیوسته و به یک مهمانی جدید دعوت شده است. مادرش روزی نوشته بود: «دیگر تمام شد، باید برای روزنامه تسلیتی بفرستیم.»