به گزارش "ورزش سه"، جام‌جهانی ۲۰۱۸ روسیه با تمام شیرینی ها و تلخی هایش به سر آمد و مردم جهان شاهد رقابت هایی جذاب، دیدنی، حساس و با کیفیتی در تمام زمینه هایش بودند. سرانجام تیم مستحکم، منظم، منسجم و سازمان یافته فرانسه که از ساختاری قوی برخوردار بود و بیشتر از آنکه برستاره هایش متکی باشد، بر پایه کار تیمی استوار بود. بدون کمترین نوسان ممکن به قهرمانی دست یافت تا دومین عنوان جهانی تاریخ فوتبال ملی خود را جشن بگیرد.

* خروس ها با این قهرمانی در کنار تیم های ملی اروگوئه و آرژانتین در کسب عناوین جهانی قرار گرفتند. فرانسویان ازخطوط تیمی متوازنی برخوردار بودند و نیمکتی قدرتمند در اختیار داشتند. همدلی و صمیمیت در ارکان این تیم موج می زد و گل ها بیشتر نیمکت نشینان را به هوا می پراند تا بازیکنان درون زمین را. دشان، تیمی ساخته بود که انگیزه را از نیمکت به زمین تزریق می کرد. او و همکارانش با حفظ اسکلت اصلی تیم یورو ۲۰۱۶ و اضافه کردن چندین بازیکن جوان جویای نام، تیمی جوان اما درعین حال پخته و متعادل را روانه روسیه کردند و مزد زحمات را نیز گرفتند.

* آنها به معنی واقعی کلمه، تیم بودند و از همه تیم تر. خط دفاعی و دفاع تیمی و مثلث خط میانی فرانسه متشکل از کانته، پوگبا و‌ گریزمان راز موفقیت آنها دراین رقابت ها بود. وظایفی که دشان دراین رقابت ها از گریزمان خواسته بود، بسیار فراتر از ویژگی های فنی و وظایفی بود که سیمئونه در اتلتیکو مادرید به او‌ محول می کرد و گریزمان نیز جواب اعتماد دشان را داد. گریزمان نقش یک پلی میکر جلو‌ زمین را برخلاف پوگبا که چنین نقشی را در زمین خودی بازی می کرد، ایفا می کرد.

* امباپه در همین نزدیکی ها، عناوین تکراری را از مسی و رونالدو خواهد ربود و به دو قطبی بهترین بازیکن جهان، پایان خواهد داد. او‌ در تورنمنت فوق العاده بود. سرعتش هرخط دفاعی را زمین گیر کرده بود.

* کروات ها دراین رقابت ها، کاری کردند کارستان. آنها فوتبالی جذاب، زیبا و با طراوتی را به نمایش گذاشتند و چشم ها را خیره کردند و جهان‌ را به تحسین وا داشتند. خط میانی فوق العاده و شاداب آنها، به رهبری لوکا مودریچ، راز موفقیت و شادابی شان بود. کروات ها بیشترین دقایق بازی را نسبت به کلیه تیم هایی که در این رقابت ها حاضر بودند داشتند. همین امر می تواند یکی عوامل اساسی باختشان در بازی فینال باشد، زیرا در بازی نهایی، بازیکنان کرواسی تا حدود زیادی از نظر جسمانی و بدنی کم آورده بودند و شادابی گذشته را نداشتند، هرچند تا آخرین دقایق بازی جنگیدند. کروات ها به شایستگی راهی فینال شدند هرچند نتوانستند ازپس فرانسه ای برآیند که تیم های بزرگی را برای رسیدن به قهرمانی قربانی کرده بود. آنها براستی سزاوار تمجید و ستایش اند. اما حریفِ تیم سازمان یافته و استخوان دار فرانسه نشدند.

* فرانسوی ها برای این رقابت ها، استراتژی مناسبی را طراحی کرده بودند و در تمامی دیدارها، آن را مو به مو اجرا کردند تا به هدف نهایی خود که کسب عنوان قهرمانی که قله فوتبال جهان است، دست یافتند.

* این جام جهانی را باید جام‌ شروع مجددها و ضربات متنوع ایستگاهی نامید. درجام جهانی روسیه ۱۶۹ گل به ثمر رسید‌، که ۶۸ گل آن از ضربات متنوع ایستگاهی بدست آمد. این همه تعداد گل نشان از فوتبال تهاجمی دراین رقابت ها دارد.

* لوکا مودریچ با ۶۹۴ دقیقه بیشترین بازی را در این رقابت انجام داد. دراین تورنمنت فوتبال مالکانه، نتوانست انتظارات هواداران این سبک را برآورده سازد. تیم هایی مانند: اسپانیا، آلمان، آرژانتین، مکزیک و پرو که ازاین سبک استفاده می کردند، در این جام جهانی ره به جایی نبردند. آنچه‌ ازاین جام جهانی برای فوتبال جهان به ارث رسید انتقال بین فازها یا سرعت انتقال بود. گرچه سبک کرواسی را بیشتر کارشناسان سبکی خاص و به نوعی مالکانه می دانند. فرانسه، بلژیک، اروگوئه و... نمونه هایی از سبک‌ سرعت انتقال تیمی بین فازها بودند.

* به جز بازی دانمارک - فرانسه، تمامی دیدارها، شاهد رویش گلها، درون دروازه ها بود. آلمان مدافع عنوان قهرمانی حذف شده ی زودهنگام جام بود که جای تعجب نداشت (البته عوامل مختلفی در حذف این تیم وجود دارد که ازحوصله این بحث خارج است) زیرا سابقا نیز در همین نزدیکی، تیم های ملی مدافع قهرمانی مانند: اسپانیا درسال ۲۰۱۴، ایتالیا درسال ۲۰۱۰، فرانسه درسال ۲۰۰۲، گرفتار چنین مهلکه ای شده بودند.

*تیم ملی بلژیک، تلفیقی از کار بی نقص تیمی، سرعت خارق العاده انتقال و ستاره ها بود. دی بروین، هازارد، ویتسل، مونیه، خط دفاع سه نفره و کورتووا و مربی بزرگی چون مارتینز، درمتن موفقیت آن قرار داشتند. این تیم را در رقابت های یورو ۲۰۲۰ در ذهن بسپارید.

* انگلیس نوید بخش تیمی جوان و آینده داری را می دهد. از آنها در یورو ۲۰۲۰ بسیار خواهیم شنید. شاگردان گرت ساوتگیت مربی خوشفکر انگلستان بیشتر از کمی تجربه ضربه خوردند، آنها طراح و بازیساز ماهری را دراختیار نداشتند تا نبض و ضرب آهنگ بازی را در دست داشته باشد. پس از سالیان دراز انگیزه و میل به پیروزی زیادی را در نزد بازیکنان انگلیس مشاهده کردیم. ساوتگیت باید درتیم ملی انگلیس ازسیستمی استفاده کند که بازیکنانش آن را بیشتر و بهتر در لیگ جزیره تجربه کرده باشند تا راحت تر بتوانند آن را در زمین پیاده و اجرایی کنند. تیم ملی هر کشور، آیینه تمام نمای لیگ داخلی آن کشور است، مگر اینکه فوتبال آن کشور در رده های پایه کار علمی و اصولی انجام نداده باشد.

* برزیل را بیشتر اروپایی دیدیم تا ذات  واقعی فوتبال سرزمین سامبا. اگر برزیل جام‌جهانی ۲۰۱۸ با برزیل  سال های ،۲۰۰۲، ۱۹۷۰،۱۹۸۲،۱۹۸۶، مقاسیه کنیم براحتی به تفاوت های این تیم و آن شکل فوتبال، پی خواهیم برد. برزیل باید بدنبال پیدا کردن هویتش باشد، هرچند به تیمی باخت که فوق العاده بود(بلژیک). نیمار نتوانست همانند مسی، رونالدو، اوزیل نجات بخش تیمش باشد. زیرا ستاره ها همیشه منجی نیستند، مگر درچهار چوب کار تیمی.

 
* آرژانتین به حواشی، رختکن و مربی سایه اش باخت. آنها انسجام تیمی درون و بیرون زمین را از دست داده بودند. سمپائولی سردرگم و آشفته حال، تا آخرین دیدارش هنوز ترکیب اصلی اش را نشناخته بود. آنها باسلام و صلوات ازمسیر نیجریه گام به یک هشتم گذاشتند. باخت۶-۱ به اسپانیا و ۳-۱ به نیجریه در بازی های تدارکاتی، آنها را ازخواب غفلت بیدار نکرد که نکرد تا رویاهای مسی نقش برآب شوند

امیدوارم ازاین رقابت های جذاب، آموزشی، پربار و فنی که قطعا به ارتقا فوتبال در سراسر جهان کمک شایانی کرده است، استفاده لازم را برده باشیم تا ازاین مدرسه فوتبال جهانی در راستای دانش افزایی خود بهره کافی را ببریم.

امین یزدانی