صاحب‌خبر - قدم‌زدن و پیاده‌روی در خیابان‌های شهر، سوار‌شدن بر وسایل حمل‌ونقل عمومی، خرید بلیت برای استفاده از همان وسایل حمل‌ونقل عمومی، مشاهده مبلمان شهری، ایستگاه‌های دوچرخه‌ای که چهره زشت‌شان هوس دوچرخه‌سواری را از سر می‌برد، عوارض‌های گذر از پل و گاهی ورود به یک مجتمع فرهنگی، رکود در گسترش امکانات و به صورت کلی مشاهده این دست مسائل کافی است تا بشود ساعت‌ها از وضعیت مدیریت شهری سخن گفت و یک‌به‌یک در ارتباط با خروجی‌های آن توضیح داد. اما انتظار طبیعی بعد از این انتقادها و تعریف وضعیت شهری، تحرک و اقدامات مسئولان است که در راس آن شورای شهر به‌عنوان مرجع ریل‌گذار و ناظر بر اقدامات شهری قرار دارد. مرجعی که اعضای آن با یک لیست 21 نفره وارد ساختمان بهشت شدند. مشکلات حمل‌ونقل عمومی کافی است یک‌روز مثل خیلی از روزهای بسیاری از شهروندان، از اتوبوس برای عبورو‌مرور در خیابان‌های شهر استفاده کنید. حتی مثلا از ابتدای خط که به قول مسافران بهترین مکان برای سوار‌شدن به اتوبوس است و بالطبع اتوبوس‌ها خالی است و می‌شود روی صندلی‌ها نشست؛ کمی دقت کنید، از گیشه بلیت‌فروشی و درگیری‌های مسافرانی که قصد سفر یک‌باره دارند و باید هفت هزارتومان برای تهیه بلیتی بپردازند که شاید دیگر هیچ استفاده‌ای برای آنها نداشته باشد و صفی که کنار ورودی‌های ایستگاه ایجاد می‌شود به این منظور که شاید یکی از مسافران جای آنها کارت بزند و 500 تومان به او بدهند و دیگر هفت هزار تومان برای خرید کارت هزینه نکنند. این ولی تمام مصائب اتوبوس‌سواری در تهران نیست. در سال‌های قبل تا حد قابل‌توجهی به‌خصوص در خطوط اصلی اتوبوسرانی، نوسازی صورت گرفت و اتوبوس‌های قدیمی جای خود را به اتوبوس‌های جدید و کولردار دادند که این موضوع با افزایش حمل‌ونقل، ترافیک‌های پیاپی و طولانی شهری و سفرهایی با تاکسی و البته قیمت ارزان اتوبوس‌ها باعث اقبال عمومی بیشتر هم شد. همین افزایش مسافران و تعداد سفرها، سلامت اتوبوس‌ها را به خطر انداخت تا جایی که در همین روزهای گرم تابستان شاهد خرابی‌های اتوبوس‌ها در میانه مسیر یا عدم‌استفاده از کولر هستیم که همین امر سفر با این وسیله حمل‌ونقل عمومی را نیز با مشکلاتی روبه‌رو کرده است. مضاف بر اتوبوس، مشکلات متعددی در حمل‌ونقل با مترو و حتی تاکسی‌ها نیز وجود دارد. بزرگترین مشکل در حمل‌ونقل با مترو‌ها، فاصله زیاد بین آمد‌و‌شد مترو‌ها و تجمع بیش از حد مسافران در ایستگاه‌ها است. مشکلی که به اذعان مسئولان مترو از کمبود واگن ناشی می‌شود و آن هم البته در گرو وصول طلب‌های چند هزار میلیاردی مدیریت شهری از دولت است. تاکسی‌ها هم اگر از مشکل عدم‌سلامت و صندلی‌های زوار دررفته آنها بگذریم، امتناع از روشن‌کردن کولر‌ها به‌رغم ادعای مهدی ابراهیمی، معاون فنی و بهره‌برداری سازمان مدیریت و نظارت تاکسیرانی شهر تهران مشکل‌ساز می‌شود. وی در این‌باره گفته است: «هر ساله در تعرفه‌های کرایه که در شورای شهر تصویب می‌شود، استفاده از کولر در فصل تابستان و بخاری در فصل زمستان در شرایط قیمتی لحاظ می‌شود و راننده تاکسی می‌بایست سیستم سرمایش خود را در اختیار مسافران قرار دهد و اخذ مبالغ بیشتر جهت این موضوعات خلاف است.» شهر گرانی سوای مصائبی که تا به این جا مرور شد، یکی دیگر از موضوعاتی که در تهران بارها به آن اشاره شده است بحث مدیریت شهری است که زندگی در آن برای مردم گران تمام می‌شود. افزایش نرخ بلیت مترو به‌عنوان یکی از مهم‌ترین وسایل نقلیه جهت نقل و انتقالات شهری شهروندان، درآمدزایی از طرح جدید ترافیک که انتقادات بسیاری به نحوه شروع و اجرای آن وارد شد و در کنار اینها اخذ عوارض جهت عبورومرور در برخی اماکن شهری مثلا پل پارک پردیسان که برای گذر از آن و رسیدن به بوستان نهج‌البلاغه می‌بایست مبلغی حدود 10 هزار تومان پرداخت می‌شد که بعد از پیگیری‌های بسیار مردم و رسانه‌ها با یک تخفیف دو هزار تومانی، به هشت هزار تومان رسید. این موضوع در حالی رخ داده است که اعضای شورای شهر تهران نسبت به آن انتقاد کرده‌اند و وضع و اخذ آن را بدون تصویب شورا و برآمده از یک تصمیم سازمانی از سوی شهرداری دانسته‌اند. مجید فراهانی، عضو کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر تهران در واکنش به اخذ عوارض بدون اطلاع شورای شهر تهران به رسانه‌ها گفت: «طبق قانون اخذ هر گونه عوارض و نرخ بهره‌برداری از اماکن شهرداری باید توسط شورای شهر تهران انجام شود اما در حال حاضر شاهد هستیم در برخی زیرمجموعه‌های شهرداری خودشان عوارض را مشخص می‌کنند. اعضای شورای شهر نسبت به این موضوع تذکر داده‌اند اما متاسفانه همچنان این عوارض از شهروندان گرفته می‌شود.حال کافی است این مخارج اجتناب‌ناپذیر مثلا هزینه بلیت مترو به‌عنوان یک وسیله حمل‌ونقل عمومی ارزان را که به اذعان مسئولان به خاطر بدعهدی دولت در تخصیص یارانه آن، گران شده است در کنار سایر مخارج خانواده‌ها که این روزها و به خاطر شرایط خاص اقتصادی و معیشتی افزوده شده است، قرار دهید تا از حجم فشار به خانوارها مطلع شوید.» تاخیر در تکمیل پروژه‌ها یکی از موضوعاتی که شهروندان یک‌شهر از مدیریت حاکم بر آن انتظار دارند، تغییر محسوس در انگاره‌های شهری و افزایش خدمات رفاهی در جهت تسهیل امور مختلف زندگی‌شان است. این موضوع با تغییر مدیریت شهرها و روی کار‌آمدن گروهی که تخصص را شعار خود قرار داده‌اند و پیش از قرار‌گرفتن در جایگاه، وعده‌های جذابی را مطرح می‌کردند بیشتر هم می‌شود. حال با یک‌نگاه اجمالی به آن چیزی که بعد از حدود 10 ماه فعالیت مدیریت جدید عاید اعیان و اذهان عمومی شده است، مشخص می‌شود که در فعالیت‌های انجام‌شده و انگشت‌شمار مثل طرح جدید ترافیک، تصویب بودجه، احداث خطوط مترو و... بدعهدی‌ها و وعده‌های بی‌سرانجام و درنهایت اجرای ناقص نظیر چیزی که در روزهای قبل از اجرای طرح جدید ترافیک رخ داد؛ تنها حاصل سیاست‌های شهری جدید بوده است که با یک قیاس غیرآماری و بصری هم می‌توان کاستی‌های آن را نسبت به گذشته بازشماری کرد. سکون و رکود در ایجاد مجموعه‌های فرهنگی و رفاهی نظیر پروژه‌هایی همچون باغ‌کتاب، پردیس‌های سینمایی و... از دیگر مطالباتی است که شهروندان از مدیریت جدید شهری انتظار داشتند؛ تمام این درخواست‌ها تا به اینجا نه از سوی نجفی اولین شهردار شورای پنجم و نه از سوی افشانی دومین شهردار این شورا در 10 ماهه اخیر رنگ عمل به خود نگرفته است. اینها بخشی از کاستی‌هایی است که بدون ارائه آمار خاصی و در جریان یک تهرانگردی یک‌روزه و مشاهدات عینی توسط هرکسی حاصل می‌شود. موضوعی که از همان ابتدا هم نسبت به آن اشاره‌ای داشتیم و تغییر در وضع را هم در تغییر سیاست‌ها و سیاستگذاری‌های مدیریت شهری به‌خصوص شورای شهر تهران جست‌وجو کردیم. شورایی که با تصمیمات و اظهارات متخصصانه و الزام و نظارت بر اجرای آنها می‌تواند گرهگشای مشکلات متعدد شهری باشد. در ادامه به بخشی از اظهارات اعضای شورای شهر در موضوعات مختلف اشاره می‌کنیم تا هم میزان توانمندی و تخصص و هم حد انتظار از آنها برای شهروندان به خوبی مشخص شود. زهرا نژاد‌بهرام، عضو هیات‌رئیسه شورای شهر تهران در همان روزهای ابتدایی ورود به ساختمان بهشت شورا و قبل از آن که سخن از هر کنش و سیاست شهری به میان آمده باشد با یک‌پست اینستاگرامی، جنجال‌ساز شد. وی در این پست با انتشار تصویر فرزندش نوشت: «پسر گلم بزرگ میشه دور از ما. آرمین ما کاناداست.» این پست بلافاصله بعد از انتشار با انتقادات بسیاری مواجه شد که چرا فرزند یکی از مسئولان جمهوری اسلامی در سنین پایین در خارج از کشور زندگی می‌کند و برخی هم این پست را نوعی فخر‌فروشی دانستند. علی اعطا، سخنگوی شورای شهر تهران دی ماه سال گذشته طی اظهاراتی خاطرنشان کرد: «ستاد مرکزی مدیریت‌بحران شهر تهران، امکانات مانیتورینگ خوبی دارد ولی سایر امکانات و ابزار مورد نیاز برای مدیریت‌بحران کلانشهر تهران، کمبودهای جدی‌ای دارد و قطعا در هنگام حوادث نمی‌توانیم حجم زیادی از مشکلات را برطرف کنیم. شهر تهران در هنگام حوادث آمادگی لازم را ندارد.» این اظهارات عضو شورای شهر تهران نیز واکنش‌هایی را به دنبال داشت که در بسیاری از آنها مردم معتقد بودند اعلام این ضعف وظیفه شورا نیست بلکه سیاستگذاری و بهبود اوضاع از وظایف آنهاست و این ادعا‌ها فقط وضعیت روانی جامعه را مخدوش می‌کند. بعد از بارش سنگین برف در زمستان سال گذشته و عملکرد ضعیف مدیریت‌شهری در ساماندهی اوضاع شهر و انتقادات جدی که به عملکرد این نهاد از سوی تمامی جریان‌های سیاسی و غیرسیاسی شد، زهرا صدراعظم نوری، رئیس کمیسیون شورای شهر تهران در واکنش به شکستن تعداد زیادی از درختان شهر به دلیل سنگینی برف موجود روی آنها و خالی‌نشدن به موقع گفت: «این درختان به دلیل پوسیدگی نتوانستند سنگینی برف را تحمل کنند و شکستند.» این اظهارات به سرعت واکنش برانگیز شد و بهروز بهزاد، رئیس کمیته تخصصی محیط‌زیست وزارت نیرو گفت: «خیلی علاقه‌مند هستم که ببینم این اظهارات مضحک را چه کسی گفته است؟ آدم به حال خودش تاسف می‌خورد که چه کسانی برای شهر تصمیم‌گیری می‌کنند. مثل اینکه این خانم نه طبیعت را می‌شناسد و نه شهر و درخت و طبیعت را.» آرش حسینی، عضو کمیسیون سلامت و محیط‌زیست شورای شهر تهران روز گذشته طی اظهاراتی عجیب خاطرنشان کرد: 10 درصد شهروندان تهرانی از آب تصفیه‌شده آشامیدنی برای پرکردن استخرهای خود استفاده می‌کنند. با یک‌حساب سرانگشتی و آمار ساده 10 درصد از جمعیت شهروندان تهرانی یعنی حدود یک میلیون و دویست هزار نفر در تهران استخر دارند و اگر متوسط اعضای خانواده‌ها را چهار نفر در نظر بگیریم حدود 300 هزار خانواده یا به عبارتی 300 هزار خانه در تهران استخر دارند که آن را با آب شرب پر می‌کنند. سوای این آمار تعجب‌برانگیز واکنش دیگری نیز به این ادعا مطرح شد و آن هم این بود که اگر شناسایی این 10 درصد ممکن بوده است چرا آب آنها تا به الان قطع‌نشده و با آنها برخوردی صورت نگرفته است؟ ابراهیم امینی، نایب‌رئیس شورای شهر تهران با بیان اشتباه یک ضرب‌المثل به زبان عربی (عقل سالم در بدن سالم» که معادل عربی آن «الْعَقْلُ السَّلیمُ فِى الْجِسْمِ السَّلیمِ» است) را اشتباه بیان کرد و در ادامه نیز آن را منسوب به پیامبر دانست درحالی‌که سندی برای این ادعا موجود نیست. الهام فخاری دیگر عضو شورای شهر تهران بعد از انتشار تصویر یک گربه در فضای مجازی باعث ایجاد واکنش‌های گوناگونی شد. فخاری در توییتی در این‌باره نوشت: «از مهم‌ترین روش‌های سازگاری و مهارت‌های اجتماعی تمرین زندگی سالم با جانداران هم‌زیست است. لازم است این موضوع برای آینده مورد توجه قرار گیرد.» بعد از این کاربران تقلیل دغدغه‌ها و مطالبات شهری از موضوعات بزرگ‌تر به همزیستی با حیوانات از نگاه این عضو شورای شهر را نکته بسایر منفی و قابل تاملی دانستند و نسبت به آن انتقاد کردند. شهربانو امانی، عضو شورای شهر تهران یکی از پرحاشیه‌ترین اعضای شورا تا به امروز بوده است. اولین حاشیه امانی بعد از ماجرای خرید ماشین و تبلت برای اعضای شورای شهر آغاز شد و در واکنش به این موضوع گفت: «اعضای شورای چهارم شهر تهران چند ماشین داشتند که در اختیار خانواده‌شان بوده؛ شما چرا آنها را معرفی نمی‌کنید؟» امانی در ارتباط با این ادعا هیچ توضیحی نداد و نام کسی را نیز فاش نکرد. این موضوع باعث شد تا عده‌ای از اعضای شورای سابق خواستار شکایت از این عضو شورای پنجم شوند. این موضوع آخرین اتهام امانی نبود، او در ادامه افزود: «هزینه چاپ سه جلد کتاب گزارش عملکرد 12 ساله شهردار سابق تهران، 28 میلیارد تومان شده است که شهرام گیل آبادی، رئیس مرکز ارتباطات و امور بین‌الملل در دوره سابق مدیریت‌شهری واکنش نشان داد و گفت: «این عضو محترم شورا یا نمی‌داند 28 میلیارد تومان چقدر است یا با این‌گونه فعالیت‌ها آشنا نیست یا از سر ناآگاهی و با زاویه سیاسی فقط خواسته حرفی بزند.» امانی اما در صحن شورا نیز حاشیه‌ساز بوده است؛ او در یکی از جلسات شورا ضمن اظهاراتی خطاب به مردان گفت: «مردان عرضه اداره خانه را هم ندارند و در این شرایط اقتصادی که مدیریت را برعهده زنان می‌گذارند، اگر وزیر اقتصاد هم یک زن می‌شد، وضعیت بهتر بود. چون آستر جیب مردان بیرون آمده است.» این سخنان امانی نیز سوای التهاب جلسه شورا، واکنش‌های عمومی زیادی را هم به دنبال داشت. ناهید خداکرمی، عضو دیگر شورای شهر تهران نیز تا به امروز اظهاراتی داشته است که ورای مسئولیت وی در مسند مدیریت‌شهری است و بارها نیز از سوی افراد مختلف حتی همکاران خود در شورای شهر مورد انتقاد قرار گرفته است. خداکرمی در جریان شلوغی‌های دی ماه 96 در یک نطق تفرقه‌افکنانه در شورای شهر گفت: «نگرانیم که خدای ناکرده اتفاقی غیرقابل بازگشت حادث شود.» این اظهارات واکنش‌هایی را به دنبال داشت ولی تمام انتقادات به این عضو شورای شهر محدود به این موضوع نمی‌شود. اخیرا خداکرمی در توییتی نوشته است: «در حاشیه بازدید از شهر فرودگاهی امام‌خمینی رفع موانعی مانند حجاب‌اجباری در ترانزیت و مناطق آزاد به‌عنوان راهی برای گسترش صنعت توریسم و عدم‌خروج سرمایه و ارز از کشور مطرح شد و... این اظهارنظر جنجالی که واکنش‌های بسیاری را هم به دنبال داشت و پیرو اظهارنظر قبلی او در ارتباط با دختران خیابان انقلاب می‌تواند مورد‌توجه باشد. از سوی دیگر عضو شورای شهر یعنی محمود میرلوحی مورد نقد واقع شد. میرلوحی در این ارتباط گفت: «بیان‌کردن این سخن که اگر موانعی مانند حجاب را در صنعت توریسم برداریم می‌توانیم به نتیجه مطلوب برسیم؛ مطلبی انحرافی است.»∎​