شناسهٔ خبر: 26718142 - سرویس فرهنگی
نسخه قابل چاپ منبع: ایکنا | لینک خبر

برشی از یک کتاب/

«گیرنده: دخترم»؛ نامه‌‌هایی از امام خمینی(ره) تا چهره‌های آشنا به دخترانشان

گروه ادب ــ کتاب «گیرنده: دخترم» نامه‌هایی از چهره‌های آشنا به دخترانشان است که از سوی انتشارات احیا به چاپ رسیده است.

صاحب‌خبر -

«گیرنده: دخترم»؛ نامه‌‌هایی از امام خمینی تا چهره‌های آشنا به دخترانشانبه گزارش خبرنگار ایکنا؛ کتاب «گیرنده: دخترم» نامه‌هایی است که پدران و مادران آشنا و فرهیخته خطاب به دختران خود نوشته‌اند. نامه‌هایی که هر کدام با زبان خاص خود، بابا سخن را برای گفت‌وگویی صمیمانه با دختران نوجوان گشده‌اند و از گنج پنهان عشق و محبت والدین به فرزندانشان، پرده برداشته‌اند.
به مناسبت سالروز میلاد حضرت معصومه(س) که به نام روز دختر نیز نامگذاری شده است؛ بخش‌هایی از این کتاب از نظر می‌گذرد؛
«نامه محبوب»
این نامه، نامه امام خمینی(ره) به عروسش، فاطمه طباطبایی است، در بخش‌هایی از این نامه آمده است؛ «دخترم! عُجب و خودپسندی از غایت جهل به حقارت خود و عظمت خالق است. اگر اندکی به عظمت خلقت به اندازه‌ای که تاکنون بشر با همه پیشرفت علم به شمه‌ای از آن آگاه شده است، تفکر شود، حقارت خود و همه منظومه‌های شمسی و کهکشان‌ها را ادراک می‌کند و عظمت خالق آنها را اندکی می‌فهمد و از عُجب و خودبینی و خودپسندی خود، اظهار خجلت و احساس جهالت می‌کند.
دخترم! دنیا و هر چه در آن است، جهنم است که باطنش در آخر سیر، ظاهر شود و ماورای دنیا تا آخر، مراتب بهشت است که در آخر سیر پس از سیر ظاهر طبیعت ظاهر شود و ما و شما و همه، یا حرکت به سوی قعر جهنم می‌کنیم یا به سوی بهشت و ملاء اعلا. دخترم! آفات زیاد بر سر راه است. هر عضو ظاهر و باطن ما آفت‌ها دارد که هر یک حجابی است که اگر از آنها نگذریم، به اول قدم سلوک الی‌الله نرسیدیم. من که خود مبتلا هستم و جسم و جانم ملعبه شیطان است، به بعض آفات این عضو کوچک و این زبان سرخ که سرسبز را به باد دهد و آنگاه که ملعبه شیطان است و آلت دست او، جان و روح فؤاد را تباه کند، اشاره می‌کنم. از این دشمن بزرگ انسانیت و معنویت غافل مشو.»
«نور دیده»
عباس براتی‌پور، شاعر پیشکسوت نیز برای دخترش شعری با عنوان «نور دیده» سروده است.
نمکین دخترک شیرینم/ای به هر محنت و غم، تسکینم
غنچه غنچه لب طنازم/بلبل نغمه‌گر دمسازم
نمک زندگی پرشورم/نازنین دخترک مسرورم ...
ای گل نسترنم! زهرا جان!/گهر پرثمنم! زهرا جان!
گهر دو صدف پاکی تو/مرهم سینه صدچاکی تو
در یکدانه من باشی تو/گنج ویرانه من باشی تو
در جهان، راه محبت می‌پوی/شیوه عفت و عصمت می‌پوی
دل و جانم به فدایت گردد/به فدای سر و پایت گردد
روشنی بخش دل من زهراست/حاصل از آن و گل من زهراست
«امروز می‌دانم»
عزیزالله زیادی، نیز شاعر است که برای دخترش نوشته؛ امروز می‌دانم دوستی با خدا را در دوستی با قرآن می‌توان یافت که خدا تنها کسی است که برای صحبت کردن با او، موقع و مکان مطرح نیست. او تنها کسی است که منشی ندارد و تلفنش اشغال نیست و همیشه در دسترس است و بدی آب و هوا نیز نمی تواند او را از دوستانش دور کند و باتری تلفنش هیچ وقت ضعیف نمی‌شود. خدا تنها کسی است که به سیاه و سفید و زرو و سرخ و خاکستری فکر نمی‌کند و هر کسی که باشی، می‌توانی در هر کجا و هر موقعیتی که هستی، صدایش کنی و سؤال‌هایت را مطرح کنی تا در عوض، کاری برای تو انجام بدهد.
«از جنس آسمان»
سیدمهدی شجاعی، نویسنده نیز نوشته است؛ دخترها جنسشان از جنس گوهری است که این گوهر، دردانه آفرینش است. محبوب‌ترین مخلوق خداست. درست مثل یک گل که خدا اول او را آفریده باشد و بعد جهان را به مثابه گلدانی برای وجود او طراحی کرده باشد. خودش تصریح کرده است که اگر به خاطر گل جمال او نبود، جهان را نمی‌آفریدم. اگر مردان و حتی بزرگترین مردان، صنعت خداوندند، بانوی ما هنر خداوند است.
«گر چه بزرگ شده‌ای ...»
حجت الاسلام والمسلمین جواد محدثی، شاعر، نویسنده و پژوهشگر حوزه قرآن در نامه‌ای به دخترش می‌نویسد؛ «دخترم! با همه گله‌هایی که از اوضاع زمانه داریم، الحمدالله زمانه خوبی است، بهار معنویت است، نسیم‌های خدایی می‌وزد. اگر نتوانی غنچه فطرت را در مسیر این نسیم‌ها قرار دهی و شکوفا کنی، بعدها شاید دچار حسرت شوی. سخن زیبا و هشداردهنده‌ای از مولایمان علی(ع) برایت نقل کنم که فرمود: کسی که آبشخور زلال و چشمه گوارایی پیدا کند و خود را از آن سیراب نکند و این فرصت را غنیمت نشمارد، شاید بعداً تشنه شود و هر چه بگردد، دیگران آب و چشمه را پیدا نکنند!»
«به همه انسان‌ها عشق بورز»
محمود حکیمی، نویسنده و مترجم معاصر نام‌آور نیز در نامه‌ای به دخترش توصیه‌هایی دارد که عنوان می‌کند؛ «دخترم! بچه‌هایت را از همان کودکی، از همان دوره دبستان، با داستان آشنا کن. بگذار آنها از همان کودکی با ادبیات داستانی آشنا شوند و البته نه هر داستانی. بسیاری داستان‌هایی که امروز با تصاویر زیبا برای بچه‌ها منتشر می‌شوند، از محتوای انسان تهی هستند. وسیله‌ای هستند برای سرگرمی بچه‌ها. این داستان‌ها هیچ پیامی ندارند. فقط عمر بچه‌ها را به هدر می‌دهند. بعضی اشعار و داستان‌های کودکانه، سروده یا نوشته نویسندگان چاپلوس و متملق و مقام‌پرست است. آنها برای رسیدن به ثروت، اشعاری به زبان کودکان، در ستایش قدرتمندان می‌سرایند و بچه‌ها را به انسان‌پرستی دعوت می‌کنند.»
انتهای پیام

نظر شما