به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، یکی از مشکلاتی که خانواده‌های دانشجویان معمولا با آن مواجه می‌شوند، دوری از فرزندان به خاطر قبولی در دانشگاه غیربومی است. گاهی پذیرش در دانشگاه شهر محل سکونت به دلیل ظرفیت‌های اندک، دشوار است، بنابراین متقاضیان مجبور می‌شوند هنگام انتخاب رشته، دانشگاه‌هایی را خارج از محل سکونت خود یعنی در شهرهای دور یا نزدیک انتخاب کنند که همین امر ممکن است سرآغاز مشکلات عدیده‌ای شود؛ فرزندی که سال‌ها در کنار خانواده بوده و تمام یا بیشتر نیازهایش را والدین برطرف کرده‌اند، با دور ماندن ناگهانی از آنها گویی حامی و پشتیبان خود را از دست داده و از سوی دیگر، والدین به دلیل وابستگی به فرزند خود، ممکن است مشکلاتی را پیش رو داشته باشند. بنابراین این موضوع حائز اهمیت است که والدین راهکارهایی را انجام دهند تا بتوانند این دوری را راحت‌تر پشت سر بگذارند و با آن کنار بیایند. به گزارش سایت  today، از آنجا که فرزند در مرکزیت خانواده قرار دارد، زمانی که از خانه دور می‌شود، والدین احساساتی می‌شوند و غم عمیقی را حس می‌کنند. اما باید بپذیرند که وظیفه پرورش فرزندشان به پایان رسیده و او باید تغییرات ایجاد شده در زندگی‌اش را بپذیرد و با دنیای جدیدی روبه‌رو شود.

  برنامه‌ریزی برای اولین دوری از خانه

والدینی که تا قبل از دور شدن فرزند وابستگی زیادی به او داشتند، در زمان دوری او باید کمی بیشتر به خودشان اهمیت دهند و این تمرکز را روی زندگی خود برگردانند و از این زمان نهایت استفاده را کنند. زمانی که فرزند از خانه دور می‌شود، انرژی زندگی هم از خانه دور می‌شود و والدین باید زندگی را با انرژی خود سرشار کنند. مثبت فکر کنید و انتخاب فرزندتان را بپذیرید. به خاطر داشته باشید که او هم به اندازه شما مضطرب است و احساس ناراحتی می‌کند، پس نشان دادن ناراحتی بیش از حد از سوی شما، فقط شرایط را برای او دشوارتر می‌کند و در نتیجه مدت زمان بیشتری لازم دارد تا به روز اول برگردد.

  این ناراحتی به‌مرور از بین می‌رود

معمولا مادرها بعد از دور شدن فرزند از خانه، بیشتر احساس ناراحتی و غم می‌کنند اما در بیشتر مواقع، این حس طی یک تا دو ماه یا حتی زودتر از بین می‌رود. آنها وقتی به بازگشت فرزند دانشجوی خود فکر می‌کنند، احساس بهتری دارند و حتی این غم در شماری از آنها به شادی تبدیل می‌شود. اما معمولا خانواده به 6 تا 9 ماه زمان نیاز دارد تا این مراحل را پشت سر بگذارد و به حالت اولیه برگردد. مادرها غالبا این مساله را نمی‌پذیرند که گاهی در زمان دوری فرزند دانشجویشان از خانه، وضعیت زندگی آنها بهتر می‌شود. آنها به خاطر فرزندشان خود را فراموش کرده‌ و به خواسته‌های خود نپرداخته‌اند؛ بنابراین، دور شدن فرزند از خانواده فرصت مناسبی را در اختیار آنها قرار می‌دهد که از آن نهایت استفاده را ببرند.

دور شدن از خانواده و جدا شدن از هر آنچه سال‌ها با آن زندگی کرده‌اند، به‌طور قطع کار دشواری است و دانشگاه را برای دانشجو، به شهری جدید تبدیل می‌کند که زندگی تازه‌ای را پیش روی او قرار می‌دهد. بنابراین، مدت زمانی طولانی لازم است تا با شوک‌های فرهنگی و غم دوری از خانواده کنار بیاید.

  با خود مهربان باشید و از فرصت‌ها استفاده کنید

با دور شدن فرزند از خانواده، نه‌تنها با او بلکه با سال‌هایی که در کنارتان بوده خداحافظی می‌کنید. یکی از نگرانی‌های والدین در رابطه با فرزند خود این است که او چگونه با شرایط و محیط جدید کنار می‌آید و وقتی از این جهت خیال‌شان راحت می‌شود، کمی راحت‌تر با قضیه برخورد می‌کنند و دوری او را راحت‌تر تحمل می‌کنند. کار کردن بیرون از خانه فرصتی را برای کمتر فکر کردن به این موضوع فراهم و حواس‌تان را پرت می‌کند.

  روی خانواده و حواشی آن تمرکز کنید

بزرگ‌ترین ترس و نگرانی هر زن بعد از دوری فرزند از خانه، تغییر نوع رابطه با همسر است. تحقیقات نشان می‌دهد زمانی که فرزندان دور از خانواده هستند، روابط همسران با یکدیگر تقویت می‌شود و رضایت بیشتری از هم پیدا می‌کنند. از سوی دیگر، با بازگشت فرزندان، رضایت زن و شوهر از هم کمتر می‌شود. به گزارش «گاردین»، مراقبت از فرزندان کار دشواری است و همین امر خستگی والدین را به دنبال دارد و روی روابط زن و شوهری تاثیر می‌گذارد. بنابراین، دور شدن فرزند از خانواده فرصت مغتنمی است که زوجین دوباره روابط خود را تقویت کنند. در این میان، تنها والدین نیستند که احساس بدی پیدا می‌کنند بلکه خواهر و برادرها هم حس می‌کنند چیزی را از دست داده‌اند. اگر فرزندتان به‌راحتی توانست بعد از مدتی به دوری از خانواده خو بگیرد و زندگی‌اش را به خوبی اداره کند، به خودتان تبریک بگویید زیرا توانسته‌اید فردی را تربیت کنید که به تنهایی هم بتواند از پس زندگی‌اش بربیاید و خود را اداره کند.

  راه‌هایی برای برقراری ارتباط

زمانی که فرزندتان برای حضور در دانشگاه از خانواده دور شده است، دیگر نمی‌توانید تاثیری روی زندگی او داشته باشید و باید باور کنید و بپذیرید که فرزندتان بزرگ شده و باید برای زندگی و آینده‌اش تصمیم بگیرد. با این کار به فرزندتان امکان می‌دهید که مستقل باشد و زندگی تازه‌ای را تجربه کند. اما سعی کنید از راه دور ارتباط خود را با او حفظ کنید و از سلامت او مطمئن باشید. شما نهایتا می‌توانید با تماس تلفنی یا تصویری از حال و روز او مطلع شوید و به او مشاوره دهید و در تصمیم‌گیری‌های مهم به او کمک کنید اما درنهایت، نباید انتظار داشته باشید که همه‌چیز را حول زندگی دانشجویی او بدانید. در این مدت سعی کنید با تماس‌های تلفنی و تصویری با فرزند دور از خانه ارتباط‌تان را حفظ کنید تا هم او راحت‌تر به دوری از خانه عادت کند و هم شما و دیگر فرزندان بتوانید راحت‌تر دوری او را تحمل کنید. سال‌ها پیش که فناوری تا این حد پیشرفت نکرده بود، خانواده‌ها تنها از راه تلفن می‌توانستند از فرزندشان که دانشجوی شهر یا کشوری دیگر بود، باخبر شوند. اما با پیشرفت فناوری، راه‌های ارتباطی نیز متنوع شده و امروزه می‌توانند به روش‌های مختلف تصویری و صوتی با او مکالمه کنند و به صورت تصویری از حال هم خبردار شوند. در واقع، فناوری امروزی، ارتباطات را قوی‌تر و راه‌های ارتباطی را گسترده‌تر کرده است.

 

* نویسنده : ندا اظهری مترجم