به گزارش خبرگزاری فارس، پس از کش‌وقوس‌های فراوان فدراسیون والیبال تکلیف خودش را خودش را مشخص کرد. بنا بر اعلام سایت فدراسیون والیبال اردوی تیم ملی والیبال ایران از تاریخ 26 تیرماه در محل فدراسیون برگزار می‌شود. بنا به هماهنگی‌های انجام شده بین فدراسیون والیبال و کمیته ملی المپیک اسامی 18 بازیکن در سامانه رسمی مسابقات ثبت نام شدند تا در صورت نیاز و مشکلات پیش بینی نشده امکان تغییر در لیست 14 نفره ابتدایی ایجاد شود.

اعلام اسامی تیم ملی والیبال پیش از برگزاری اردوهای تیم ملی موجب شد تا امیر خوش‌خبر، سرپرست تیم ملی والیبال مدعی شود که «متاسفانه انتشار لیست ۱۴ نفره در برخی از رسانه‌ها کار ما را خراب کرد. این موضوع باعث شد تا برخی از بازیکنان با من تماس بگیرند و بگویند که اگر لیست بسته شده، چرا باید به اردو بیاییم.» ظاهراً به نظر می‌رسد این فدراسیون والیبال تخصص عجیبی در آموزش آخرین مدل‌ها برای سرد کردن ستاره‌ها دارد.

بازیکنانی که همیشه با جان و دل برای تیم‌های ملی بازی کرده‌اند شایسته رفتار پسندیده‌تری هستند، نه اینکه بدون تشکیل اردو آنها از تیم ملی کنار گذاشته شوند. اگر بخواهیم به صورت ریزتر به موضوع نگاه کنیم می‌توانیم بازیکنی مانند جواد کریمی را مثال بزنیم؛ همان پاسوری که قرار بود خیلی زود به کمک سعید معروف بیاید و بخشی از بار روی دوش کاپیتان را بردارد، اما نه تنها معروف که ظاهراً فدراسیون والیبال هم علاقه چندانی به این امر ندارد.

امثال جواد کریمی‌ها که در نسل طلایی والیبال ایران بودند حالا با نزدیک شدن به دوران مقدس سربازی با چالشی بسیار حساس روبرو شده‌اند. چطور امکان دارد فدراسیون والیبال که در طول سال‌های اخیر هزینه‌های زیادی صرف بازیکنی مانند کریمی کرده است، به راحتی او را کنار بگذارد؟ آیا نمی‌شد جوان آینده‌داری که می‌تواند با استفاده از طرح سرباز قهرمان آینده خود را تا حدود زیادی تامین کند را کمک کرد؟ حضور بازیکنی مثل کریمی در بازی‌های آسیایی جاکارتا شاید تاثیر بزرگی برای تیم ملی نداشته باشد که البته این موضوع هم جای بحث دارد، اما حداقل می‌تواند تضمین کننده آینده تیم ملی باشد؛ همان اتفاقی که ظاهراً آقایان در فدراسیون والیبال توجهی به آن ندارند. نام‌هایی همچون طیب عینی، بیژن براتی، رسول آقچه‌لی، علی یوسف‌پور، بابک موسوی، اسماعیل طالبی، محمود رسولی و ... همگی همین شرایط را دارند و چشم انتظار توجه فدراسیون‌نشینان هستند.

آقایان تصمیم گرفتند که ملی ایران با تمام ستاره‌هایش را به بازی‌های آسیایی اعزام کنند. تورنمنتی که به احتمال فراوان تیم‌های مدعی شرق آسیا با تیم دوم خود در آن حضور پیدا خواهند کرد. ایگور و دوستانش در شرایط کنونی توجهی به انتقاد رسانه‌ها نمی‌کنند؛ همان کاری که شاید از آقای رئیس یاد گرفته‌اند، اما همه می‌دانند که اگر والیبال ایران نتواند در رقابت‌های قهرمانی جهان نتایج قابل قبولی کسب کند هیچ توجیهی پذیرفته نیست و شاید پرونده ایگور و حتی آقای رئیس برای همیشه در والیبال ایران بسته شود.

انتهای پیام/س