صاحب‌خبر - فریدون شهبازیان، موسیقی ایرانی را خواننده محور می‌داند و موسیقی پاپ را مانع رشد موسیقی اصیل ایرانی. او بر این نظراست که به موسیقی بدون کلام کمتر پرداخته می‌شود و همین امرازجمله دلایل آشنایی کمترمردم با موسیقی بی‌کلام است. شهبازیان که قطعاتی چون «گل گلدون من» با صدای سیمین غانم، «بشنو از نی» با صدای شهرام ناظری ویا «گلبانگ شجریان 1» را در کارنامه دارد، همواره تلاش کرده تا درارکستر ملی ایران -که رهبری آن را عهده دار است- آثاری روی صحنه اجرا شود که فاخر باشند و در عین حال مورد استقبال مخاطبان قرار بگیرند. شهبازیان معتقد است ما باید بتوانیم موسیقی سرزمین‌مان را به جهانیان معرفی کنیم و این کاری است که در دراز مدت جواب می‌دهد. به گفته او، در زمینه آهنگ‌های موسیقی اصیل ایران یا همان موسیقی سنتی اجراهای بسیاری در سراسر جهان روی صحنه رفته است اما این موسیقی هرگز نتوانسته جای موسیقی ارکسترال ایران را بگیرد؛ باید در این زمینه سرمایه‌گذاری‌های خوبی انجام داد. او می‌گوید: درموسیقی پاپ، پول حرف اول را می‌زند. این موسیقی را مردم دوست دارند و برای شنیدنش هزینه می‌کنند. خوانندگان و آهنگسازان این حوزه هم درآمدهای خوبی دارند و هرگز حاضر به رها کردن این ژانر از موسیقی نیستند. اگر همین شرایط در موسیقی ملی و در حوزه ارکسترها بیفتد، همه چیز زیرورو می‌شود. اگر قرار است به موسیقی پاپ مجوز بدهند باید همه چیز شسته رفته باشد و در این زمینه باید موسیقی ممیزی شود. شاید این ممیزی در عرصه موسیقی سنتی و ارکسترال لازم نباشد، اما در زمینه موسیقی پاپ نباید به هر کسی اجازه ورود به این حیطه داده شود؛ آن هم با این شعرهای بسیار بد.∎​