صاحب‌خبر - خبر کوتاه بود: «مهدی گلشنی از اول مرداد بازنشسته می‌شود»؛ این جمله‌ای بود که رئیس دانشگاه صنعتی شریف در گفت‌وگویی با مهر آن را عنوان کرد. او در این مصاحبه دلیل این بازنشستگی را اجرای قوانین و مقررات شورای عالی انقلاب فرهنگی، وزارت علوم تحقیقات و فناوری عنوان کرده و تاکید داشته این بازنشستگی «هیچ» ارتباطی با سخنرانی‌های اخیر دکتر گلشنی درباره مواضع اخیر وی پیرامون دانشگاه شریف و نحوه مدیریت آن نداشته است. مهدی گلشنی فیزیکدان و نظریه‌پرداز ایرانی، پژوهشگر فلسفه علم، مترجم، استاد دانشگاه صنعتی شریف، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی، عضو پیوسته فرهنگستان علوم ایران، برگزیده همایش چهره‌های ماندگار در عرصه فیزیک و برنده کتاب سال جمهوری اسلامی ایران است. گلشنی چه گفته بود؟ اما این استاد برجسته دانشگاه در اواخر سال گذشته انتقادهای سنگینی را نسبت به مدیریت دانشگاه شریف در رسانه‌ها منتشر کرد، به‌طوری که بسیاری از کارشناسان دانشگاهی یکی از دلایل این تصمیم را همین مواضع می‌دانند، به‌طور مثال او در بهمن سال 96 در مراسمی می‌گوید: «آقای دکتر فتوحی کجا زندگی می‌کنید؟ فارغ‌التحصیلان ما بازمی‌گردند برای جذب و از او مقاله می‌خواهیم. کدام دانشگاه برتر در دنیا در قدم اول از کسی که یک سال از فارغ‌التحصیلی‌اش گذشته است، مقاله می‌خواهد که شما می‌خواهید؟ دانشجوی فیزیک چه مقاله‌ای می‌خواهد ارائه دهد؟ بعد همین آدم‌ها می‌روند استنفورد و پرینستون جذب می‌شوند. استنفورد و پرینستون از متقاضی مقاله نمی‌خواهد، شما می‌خواهید؟ چرا فراری می‌دهیم این نخبگان را؟» او حتی نسبت به سازوکار نحوه جذب نخبگان در این دانشگاه انتقاد دارد. گلشنی در اسفندماه طی گفت‌وگویی با «فرهیختگان» می‌گوید: «به دبیر جذب دانشگاه صنعت شریف می‌گویم که چرا با استخدام فلان شخص موافقت نکردید، جواب می‌دهد مقاله این فرد در مجله Foundations of Physics منتشر شده، درحالی که این مجله مسائل بنیادین در فیزیک را مطرح می‌کند. او می‌گوید ضریبی که حاکی از ارجاع به مقالات این مجله است کم است، درحالی که این حسن به شمار می‌رود، چراکه این تنها مختص نخبگان است.» دانشگاه چه می‌گوید؟ گرچه مسئولان دانشگاه شریف از عمل به قانون درباره حکم بازنشستگی گلشنی خبر می‌دهند، اما بازخوانی این دست مواضع گمانه‌زنی‌ها را نسبت به دلایل دیگر این حکم تقویت می‌کند، به‌خصوص اینکه طی چند ماه اخیر، اختلافات مسئولان دانشگاه با او تا حدی پیش رفت که دانشگاه شریف در اسفندماه سال گذشته یک بیانیه چند صفحه‌ای را درباره اظهارات گلشنی در رسانه‌ها منتشر کرد. در بخشی از این نامه درباره اظهارات گلشنی نسبت به مساله بازنشستگی آمده است: «این عضو هیات‌علمی دانشگاه یکی از دغدغه‌های اصلی خود را موضوع بازنشستگی اساتید می‌داند و نوک اتهام را به مسئولان دانشگاه نشانه می‌رود. بر کسی پوشیده نیست که تداوم حیات و بقای یک مجموعه علمی در گرو تزریق تدریجی نیروهای پرتوان، تازه‌نفس و کارآمد به آن مجموعه است. نظر به این موضوع، دانشگاه صنعتی شریف زمینه را برای جذب استادان جوان با پشتوانه آموزشی، پژوهشی و پیشینه علمی چشمگیر و قوی فراهم کرده است تا آنها ضمن تجربه‌اندوزی و فعالیت‌های علمی بتوانند به تدریج جانشینان شایسته‌ای برای پیشکسوتانی باشند که جایگاه امروز دانشگاه مرهون تلاش‌های شبانه‌روزی آنان در سالیان گذشته است، لذا بازنشسته شدن افرادی که به سن و سنوات خدمت بازنشستگی رسیده‌اند، راه را برای جذب و به‌کارگیری اساتید جوان با کارنامه درخشان علمی و سوابق چشمگیر آموزشی و پژوهشی فراهم خواهد کرد.» روایت گلشنی از حکم بازنشستگی‌اش اما در این میان این استاد دانشگاه طی دو روز گذشته در گفت‌وگوهایی با رسانه‌ها ابهامات این حکم را بیشتر تقویت کرده است. او در مصاحبه با ایسکانیوز می‌گوید: «به ظاهر حرف رئیس دانشگاه صنعتی شریف درست است و اعتقاد دارند که سن بازنشستگی فرارسیده و حکم بازنشستگی به‌صورت قانونی ابلاغ شده است، اما در واقعیت اگر بررسی کنید، افراد بسیاری در دانشگاه‌های مختلف وجود دارند که سن بالاتری نسبت به من دارند و کسی برای بازنشستگی سراغ آنها نرفته است.» او درباره تناقض‌های حکم بازنشستگی می‌گوید: «حدود سه هفته پیش رئیس دانشگاه تهران اعلام کرد در هیات امنای دانشگاه تصویب شده است که اساتید ممتاز از بازنشستگی معاف شوند، پس برای رئیس دانشگاه شریف نیز مقدور بود چنین مصوبه‌ای را برای اساتید ممتاز تصویب و اجرایی کند.» گلشنی در ادامه نیز می‌گوید: «ابلاغ حکم بازنشستگی برای من با این عجله از روی خصومت بود، چون در چند سال اخیر دانشگاه شریف از هیچ نوع خصومتی نسبت به من کوتاهی نکرده است، وگرنه به راحتی می‌توانستند معافیت اساتید ممتاز از بازنشستگی را، در هیات امنای دانشگاه شریف تصویب کنند.» او حتی در گفت‌وگویی با خبرگزاری دانشجو نیز به نامه خود به رئیس دانشگاه برای حکم بازنشستگی اشاره می‌کند و می‌گوید: «من هشت، 9 ماه پیش به رئیس دانشگاه در نامه‌ای نوشتم که مخالف بازنشسته شدن نیستم، ولی افرادی در دانشگاه‌های کشور مسن‌تر از من هستند که کسی سراغ آنها نمی‌رود. بیایند اثرگذاری بیشتر آنها در داخل و خارج کشور را با من مقایسه بکنند، ولی این‌گونه مسائل برای اینها مطرح نیست.» او در پاسخ به این سوال که آیا دانشگاه اختیاراتی داشته است که بتواند با شما ادامه همکاری دهد نیز گفته: «راه برای آنها وجود داشته، ولی نخواسته‌اند چون با من خصومت دارند و در این دو، سه سال اخیر حد اکثر تنگناها را برای گروه فلسفه علم که رئیس آن بوده‌ام، فراهم کرده‌اند. برای اینکه خصومت واضح رئیس دانشگاه و بعضی از معاونان ایشان با اینجانب را ببینید، موردی را عرض می‌کنم. در اردیبهشت سال 95 انجمن آثار و مفاخر ملی مراسمی را در بزرگداشت این حقیر به‌پا داشت و در آن از رئیس و معاون آموزشی دانشگاه ما دعوت کرده بودند. اما هیچ‌کدام از آنها در این مراسم شرکت نکردند و نماینده‌ای هم نفرستادند، در صورتی که بعضی جاهای دیگر، که ارتباط‌شان با من بسیار کمتر از اولیای دانشگاه صنعتی شریف بود، شرکت کرده بودند. به علاوه با اکثر درخواست‌های یک سال اخیر گروه فلسفه علم مخالفت شده است.»∎​