به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، جمله معروفی وجود دارد که میگوید "شاید جایی که زبان در می‌ماند، لباس‌ها لب به سخن می‌گشایند". در تایید این جمله مثال‌های متعددی می‌توان برشمرد. چه در عرصه داخلی و چه در حوزه خارجی. حتی مثال‌های تاریخی هم برای تصدیق این حرف کم نداریم. در همین تاریخ خودمان هم می‌توانیم در پی نمونه‌هایی باشیم. لباس ساده محمدعلی رجایی موید روحیه ساده‌زیستی او بود. از همان پوشش ساده‌اش که عموما شلوار و پیراهنی پارچه‌ای بود میشد به مردم‌داری‌اش پی برد.

در میان روحانیون نیز، نوع پوشش بیانگر مفاهیم خاصی بوده است. بسیاری از روحانیون در هنگام تصدی پست‌های سیاسی پوشش سنتی خود را تغییر داده‌اند و به جای قبا، لباده به تن کرده‌اند.

در میان نمونه‌های خارجی هم لازم نیست به گذشته‌ها برگردیم. در همین روز‌های اخیر نمونه‌های قابل توجهی می‌توانیم پیدا کنیم. کریستین استوارت بازیگر زن امریکایی نسبت به اجبار جشنواره کن برای خانم‌ها مبنی بر پوشیدن کفش پاشنه بلند اعتراض‌های بسیاری کرد. او در مراسم فرش قرمز آخرین فیلم خود در کن ۲۰۱۸ کفش‌های خود را درآورد تا خشم خود را نسبت به این اجبار بروز دهد. همین چند روز پیش هم ملانیا ترامپ همسر رئیس جمهور امریکا با پوشش خاص خو خبرساز شد. ملانیا ترامپ که برای بازدید وضعیت کودکان جدا شده از والدین خود که بطور غیرقانونی وارد خاک آمریکا شده اند، عازم تگزاس بود لباسی را ازبرند زارا پوشیده بود که پشت آن عبارت «واقعا اهمیتی نمی‌دهم، شما چطور؟» نقش بسته بود. هرچند سخنگوی ملانیا ترامپ این مسئله را بدون اهمیت توصیف کرد و منکر پیام‌های ضمنی آن شده بود، اما شبکه‌های مختلف خبری از جمله سی‌ان‌ان و بی‌بی‌سی از تحلیل آن منصرف نشدند.

 

اما آخرین نمونه واکنش افکار عمومی نسبت به پوشش سیاستمدران را در ماجرای بازدید حسن روحانی از منطقه توچال میتوان مشاهده کرد. گرمکن خاکستری حسن روحانی ازبرند امریکایی آندر آرمور تهیه شده بود. طبیعی است که درسال حمایت از کالای داخلی، چنین پوششی به هیچ عنوان توجیه ندارد. از جنبه‌های دیگر نیز این لباس قابل اعتنا است. روحانی در حالی از این برند امریکایی استفاده میکند که نایک یک دیگر از شرکت‌های امریکایی تولیدکننده‌های پوشاک ورزشی، از دادن کفش ورزشی به فوتبالیست‌های ایرانی در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه امتناع کرده است.