شناسهٔ خبر: 26267602 - سرویس فرهنگی
نسخه قابل چاپ منبع: ایکنا | لینک خبر

جهانگیر الماسی:

سینمای دینی محلی برای درآمدزایی شده است

گروه هنر ــ یک بازیگر سینما و تلویزیون گفت: اگر روزگاری در سینمای ایران انقلابی بودن و ساده زیستن ارزش محسوب می‌شد، امروز شرایط تغییر کرده طاغوتی زیستن امتیاز شده است و در این شرایط سینمای دینی نیز به محلی برای درآمدزایی تبدیل شده است.

صاحب‌خبر -

سینمای دینی را محلی برای درآمدزایی کرده‌ایم

جهانگیر الماسی بازیگر و کارگردان سینما در گفت‌وگو با خبرنگار ایکنا در دهه اول انقلاب ترویج فرهنگی دینی از اولیت‌های تولید آثار تلویزیونی و سینمایی بود اظهار کرد: معتقدم اگر در سینمای دهه 60 توجه به خانواده، موضوعات دینی و انقلابی ویژگی بارز تولیدات بود، چرایی آن، یک دلیل آشکار داشت، آن‌هم این‌که آدم‌ها در آن زمان با تکیه بر ریشه‌هایشان شناخته می‌شدند نه این‌که مرتبه مالی آنها، جایگاهشان را در اجتماع معین کند. نکته جالب اینجاست که در گذشته فخر فروشی امری مذموم شمرده می‌شد و اصطلاحاً به این دست آدم‌ها طاغوتی می‌گفتند، اما امروز از آن به‌عنوان یک امتیاز نام برده می‌شود.

وی افزود: شرایط ذکر شده، سبب شده ما نتوانیم فیلم یا سریال‌هایی را پیدا کنیم که در آن به موضوعات ارزشی آن‌گونه که باید  توجه شود، البته گرایش‌های سطحی وجود دارد که در آن پرداخت‌ها را نمی‌توان جدی گرفت، حتی باید گفت آن دست کارها، فاکتوری در خدمت همان اندیشه‌های طاغوتی است که از آن سخن راندیم. در حقیقت کارهایی هم که به اسم موضوعات دینی تولید می‌شود بیشتر منافع مادی را در بر می‌گیرد، البته استثناهایی نیز وجود دارد که با تکیه به آنها نمی‌توان نظر کلی داد.

بازیگر فیلم «شبح کژدم» گفت: وضعیت تا آنجا اسفبار است که ما گاهی حاضر شده‌ایم فرهنگ و زبان خود را به تمسخر بگیریم. این اتفاق را به خوبی در برخوردی که با گویش‌ها صورت می‌گیرد می‌توان مشاهده ‌می‌کنیم. در چنین شرایطی این سوال پیش می‌آید که برنامه‌های تولیدی چه تاثیراتی در دراز مدت به همراه خواهند داشت؟ جواب این است که اگر شرایط همین‌گونه پیش رود تعلقات قلبی به میهن و سرزمین کمرنگ خواهد شد و در مراتب حادتر از بین خواهد رفت.

این کارگردان ادامه داد: بی‌توجهی به تعلقات قلبی تنها یک از عوامل خودباختگی فرهنگی نیست، بلکه شرایطی را به گونه‌ای در جامعه رقم خواهد زد که در دراز مدت شرایط  برای نفوذ استعمار به شکل بهتری فراهم باشد. وضعیت پیش آمده را با دهه 60 مقایسه کنید که مردم با اتحادی که داشتند، توانستند در مقابل بسیاری از کشورهای دنیا به پاخیزند و از انقلاب خود دفاع کنند. نکته دیگر اهمیتی است که امروزه جشنواره‌های خارجی در کشور ما پیدا کرده است.

وی در پایان تاکید کرد: موفقیت در جشنواره‌های خارجی به خودی خود امری پسندیده است، اما باید ببینیم تحقق این خواسته با چه شرایطی به وجود می‌آید؟ آیا این جشنواره‌ها تنها با اتکا به تکنیک به آثار جایزه اهدا می‌‌دهند یا ملاک‌های دیگری برایشان اهمیت دارد؟ تجربه نشان داده، تقریباً همه کارهایی که در فستیوال‌های غربی جایزه کسب کرده‌اند، کارهایی بودند که به غرور و افتخار آفرینی ملت ایران اشاره نداشته‌اند، بلکه تنها امری که در آن شاخص است ذلت و فقر است که خانواده‌ها را با مشکلات عدیده مواجه کرده است.

انتهای پیام

نظر شما