وقتی کالری دریافتی بشدت کاهش یافته و به زیر 1200 کالری در روز می‌رسد، بدن شروع به تطابق خود با این وضعیت کرده و سوخت و ساز را کاهش می‌دهد و اینجاست که روند کاهش وزن کندتر و مدتی بعد متوقف می‌شود. پس از این هفته خودم را مجبور به خوردن تمام وعده‌های غذایی و میان وعده‌ها کردم و احتمالا دو هفته‌ای طول می‌کشد تا به یک ریتم ثابت عادت کنم. همچنین حسابی تمرین می‌کنم تا آهسته غذا بخورم و هر لقمه را خوب بجوم.

راستش یکی از بزرگ‌ترین عادت‌های اشتباهم همین تند غذا خوردن است. فراموش نکنید 20 دقیقه طول می‌کشد تا بدن متوجه شروع غذا خوردن و ارسال سیگنال سیری شود. در عین حال همیشه عادت داشتم در بشقاب بزرگ غذا بخورم و ناخودآگاه حجم غذاخوردنم هم بیشتر می‌شد اما متوجه شدم واقعا غذاخوردن در بشقاب کوچک باعث می‌شود کمتر غذا بخورم چون به اصطلاح چشمم سیر می‌شود و دیگر میلی به پرخوری ندارم. جالب این‌که یکی از دوستانم وقتی فهمید قصد کاهش وزن دارم، توصیه کرد بلافاصله بعد از اتمام غذا میز را ترک کنم و غذای اضافه را در یخچال بگذارم. اینکار باعث می‌شود از روی عادت، قاشق‌قاشق ریزه‌خواری نکنم. درواقع تفاوت زیادی بین گرسنگی احساسی و گرسنگی کاذب وجود دارد. به عبارتی گرسنگی کاذب مثلا میل به شیرینی یا خوردن یک کفگیر پلوی بیشتر با سرگرم کردن خودمان و پرت شدن حواسمان از بین می‌رود اما گرسنگی واقعی از بین رفتنی نیست و فقط با غذا خوردن رفع می‌شود. از دیگر عادت‌های خوب این هفته هم آشتی با سالاد و میوه بود و تازه متوجه شده‌ام چقدر جای سبزیجات در رژیم غذایی‌ام خالی است. تقریبا هر روز غذا خوردن را با سالاد شروع می‌کنم و در طول روز حداقل دو بار میوه میخورم. اصلا چه لذتی بالاتر از خوردن میوه‌های تابستانی؟ البته که حواسم به کالری آنها هم هست. تصمیم دارم وزن‌کشی هفتگی در خانه را نیز به دو هفته یک بار تغییر دهم چون به احتمال زیاد از کاهش وزنم بیشتر ذوق‌زده می‌شوم و انگیزه می‌گیرم!

پریسا اصولی