چکیده

حقوق­دانان، به طور سنتی و با تکیه بر اصل نسبی بودن قراردادها، اعتقاد به عدم گسترش آثار موافقت­نامه­ داوری به اشخاص ثالث دارند. این در حالی است که در بسیاری از داوری­های بین­المللی، نظریات متنوع و گوناگونی جهت پذیرش توسعه­ قلمرو شخصی صلاحیت داوری به اشخاصی که موافقت­نامه­ داوری را امضا ننموده­اند، مشاهده می­شود. قاعده­ استاپل به عنوان عنصر اصلی تشکیل‌دهنده­­ «نظریه­ استاپل در توسعه­ قلمرو داوری»، به عنوان یکی از مشهورترین قواعد حقوقی نظام حقوق عرفی، سال­ها است که در عرصه­­ داوری نیز نمود پیدا کرده است. با وجود اهمیت قاعده­ استاپل و نفوذ آن در داوری­های بین­المللی، در آثار حقوقی داخلی کمتر به ماهیت و آثار این قاعده پرداخته شده است. آشنایی بیشتر با مبانی این قاعده­ فراگیر عرفی برای علاقمندان به حقوق داوری ضروری و مفید است.

کلیدواژه‌ها: داوری؛ استاپل؛ حقوق عرفی؛ گسترش داوری؛ قاعده‌ اقدام

نویسندگان:

محسن ایزانلو: عضو هیأت علمی دانشکده حقوق دانشگاه تهران

بابک شید: عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد پردیس  

مجله حقوقی دادگستری - دوره 81، شماره 100، زمستان 1396.

برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید.