شناسهٔ خبر: 26231527 - سرویس سیاسی
نسخه قابل چاپ منبع: روزنامه ایران‌ورزشی | لینک خبر

گزارش دو

صاحب‌خبر - تک‌تیراندازها و متروهایی که مثل عقربه‌های ساعت کار می‌کنند روسیه، این میزبان شگفت انگیز حمیدرضا عرب مساله این است؛ چگونه می‌توان میزبان جام جهانی شد؛ با چه راهکاری و با کدام نقشه؟ نفوذ در عرصه سیاسی را اگر یکی از ارکان اصلی به دست آوردن میزبانی بدانیم باید برخورداری از امکانات در همه عرصه‌ها را دیگر رکن برگزاری رقابت‌هایی در این سطح دانست. حقیقت این است که ایران برای رسیدن به چنین جایگاهی که در زمره کشورهای صاحب شانس برای کسب امتیاز میزبانی جام جهانی لقب بگیرد باید خود را در همه امور مربوط به میزبانی تقویت کند. عواملی همچون ترانسفر زمینی و هوایی و داشتن ورزشگاه‌های به روز و استاندارد نقشی اساسی در این راه خواهد داشت. روسیه برای حل مساله ترانسفر میهمان‌های خود از سیستم قوی و منظم متروی زیرزمینی بهره گرفته است. در شهرهای مسکو، سن پترزبورگ و دیگر کلانشهرها حمل و نقل زیرزمینی مانند تیک تاک ساعت منظم کار می‌کند. حتی در رسیدن ترن‌های زیرزمینی یک دقیقه هم تاخیر ایجاد نمی‌شود به قدری زمان بندی‌ها دقیق و مهندسی شده است که همه سر زمان مقرر وارد واگن‌ها می‌شوند و در زمان از پیش تعیین شده به مقصد می‌رسند. تنها مشکل میهمان‌ها در روسیه انبوهی از تابلوهای به زبان راشایی است که قدری کار را دشوار می‌کند اما این مساله نیز با به کار گرفته شدن هزاران نیروی پلیس و افرادی که از سوی فیفا برای راهنمایی تماشاگران و رسانه‌ها در نظرگرفته شده‌اند، تا حدود زیادی حل شده است. در بازی آلمان مقابل مراکش با وجود حضور نزدیک به ۸۰ هزار تماشاگر به وضوح دیدم که انبوهی از تماشاگران در حالی که با خوشرویی و دقت پلیس به سمت مترو سوق داده می‌شدند، چگونه از ورزشگاه به سطح شهر تخلیه شدند. در واقع هیچ ترافیکی در سطح خیابان‌های فراخ ایجاد نشد و میهمان‌های خارجی از طریق متروی زیر زمینی به هتل‌های محل اقامت خود سوق داده شدند. آنچه باعث شد تعداد قابل توجهی از تماشاگران در اوج سهولت به مقاصد خود برسند مجاورت دو ایستگاه مترو درون شهری در ورزشگاه لوژنیکی بود. امتیاز بسیار مهمی که جز در ورزشگاه آزادی در هیچ یک از ورزشگاه‌های ایران وجود ندارد و ایستگاه‌های مترو تا این اندازه به ورزشگاه‌ها نزدیک نیستند. حال اگر همین فاکتور ابتدایی را ملاک قرار دهیم و شانس ایران برای کسب میزبانی چنین مسابقات عظیمی را در ذهن مرور کنیم به این نتیجه می‌رسیم که اقبال ما برای برگزاری رقابت‌هایی در این سطح اندک است. اتوبوس‌های برقی نیز سهمی بزرگ در انتقال میهمانان داشته‌اند و بار عظیمی از انتقال و جابه جایی درون شهری را برعهده گرفته‌اند و از طریق اپلیکیشن مپ به راحتی می‌توان تمام زمان ‌بندی‌های حمل و نقل را مشاهده کرد، حتی این اپلیکیش به کاربرانش می‌گوید در فلان ساعت کدام اتوبوس و یا مترو با چه شماره کد شناسایی و با چه مقصدی و در کدام ایستگاه توقف می‌کند. در واقع اگر قدری به زبان انگلیسی مسلط باشی یا بتوانی زبان روسی را از طریق گوگل ترنسلیت ترجمه کنی حتی نیازی به پرس جوی جا و مکان مورد نظرخود نداری و می‌توانی به اصطلاح در این کشور غریب گلیمت را از آب بیرون بکشی. این روزها در شهرهای روسیه از هر نژادی میهمان دیده می‌شود، راشا‌ها یا همان روس‌ها، ژرمن‌ها، مکزیکی‌ها، کلمبیایی‌ها، سعودی‌ها، برزیلی‌ها، اسپانیایی‌ها، ایرانی‌ها و حتی چینی‌هایی که تیم شان در جام جهانی حضور ندارد. شاید نزدیک به یک میلیون نفر در مجموع به روسیه آمده باشند تا رقابت‌های جام جهانی را از نزدیک به نظاره بنشینند که سازماندهی این تعداد تماشاگر کار ساده‌ای نیست و نیاز به یک برنامه‌ریزی دقیق دارد که بخش اعظمی از آن به واسطه زیرساخت حمل و نقل قوی روسیه تامین شده است. آنچه بیش از همه ما را تحت تاثیر گذاشته سکوت پلیس‌ها و عوامل برقراری امنیت ورزشگاه‌هاست. آنها به شدید ترین شکل ممکن حتی خبرنگاران و عکاسان را هم می‌گردند اما آثاری از بی احترامی در رفتارشان نمی‌بینی. تو را تفتیش می‌کنند و بعد لبخند می‌زنند و سر تکان می‌دهند. یکی از ماموران پلیس روسیه که قامت تنومندی هم داشت برای اینکه دقت پلیس در برقراری امنیت ورزشگاه‌ها را نشانم دهد به تک تیراندازهایی اشاره کرد که به شکل مخفیانه‌ای در نقاط فوقانی ورزشگاه با دوربین‌های دقیق همه را زیر نظر گرفته‌اند. او می‌گفت با دوربین‌های‌شان از فاصله یک کیلومتری می‌توانند اعداد روی آی دی کارت‌های‌مان را هم بخوانند! برای یک میزبانی عالی لازم است که میان فیفا و تامین‌کننده‌های امنیت ورزشگاه‌ها و حتی هتل‌ها هماهنگی دقیقی انجام شود. در روسیه این هماهنگی برقرار شده است. هزاران دختر و پسر نوجوان از ساعت‌ها قبل از شروع بازی و در حین برگزاری نشست‌های خبری در ورزشگاه‌ها حضور دارند تا فقط اصحاب رسانه و تماشاگران را راهنمایی کنند. شغل آنها این است که با لباس‌های متحدالشکل لبخند بزنند، خوشامد بگویند و تو را به محدوده مورد نظر راهنمایی کنند. یک هارمونی منظم و هدفدار را اینجا مشاهده می‌کنید. تلفیقی از تکنولوژی، هنر، میهمان نوازی، سرعت و صبر و شکیبایی.

نظر شما