معتقدیم نفت کالای سیاسی نیست و اوپک باید حرکات سیاسی که بازار نفت را دچار اختلال می‌کند، محکوم کند.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما از وین، بیژن نامدار زنگنه وزیر نفت ایران بعد از ورود به وین برای شرکت در اجلاس اوپک با اشاره به اینکه معتقدیم نفت کالای سیاسی نیست و این سازمان باید بر غیرسیاسی بودن بازار نفت تأکید کند، گفت: امکان این که به اجماع در مورد قیمت نفت برسیم وجود ندارد و اوپک باید حرکات سیاسی که بازار نفت را دچار اختلال می کند، محکوم کند.
وی افزود: تنش های سیاسی تحمیلی از سوی ایالات متحده آمریکا بر بازار باعث افزایش قیمت نفت می شود و باعث تعجب است که آمریکا که خود عامل تنش و بحران در بازار نفت است، از اوپک می خواهد فکری به حال بازار کند. وزیر نفت تأکید کرد: مسئول مستقیم عدم ثبات در بازار نفت شخص ترامپ است. زنگنه در عین حال گفت: درخواست ما از رئیس اوپک برای طرح موضوع تحریم نفتی ایران در اجلاس اوپک و لزوم حمایت سایر تولیدکنندگان روز جمعه حتماً طرح خواهد شد
وی همچنین پیش از ترک تهران به مقصد وین گفت: مشکل فعلی بازار نفت، عمدتا تنش‎های سیاسی است که توسط رئیس‎جمهوری آمریکا در فضای سیاسی بین‎ المللی ایجاد شده است؛ نه توازن نداشتن عرضه و تقاضا.
به گزارش شانا، زنگنه افزود: به اعتقاد ما، آقای ترامپ برای فعال نگهداشتن توسعه شیل اویل در آمریکا، موافق قیمت‎های بالای نفت است، اما برای فرار از فشار افکار عمومی مردم آمریکا در برابر بالا رفتن قیمت نفت، به ویژه بعد از خروج آمریکا از برجام، به اوپک حمله می‎کند.
گفتنی است: مسعود کرباسیان وزیر اقتصاد کشورمان هم برای حضور در اجلاس صندوق اوپک وارد وین شد.
وزیر نفت همچنین در سخنرانی خود در هفتمین سمینار بین ‎المللی اوپک، بر استقلال این سازمان، لزوم حفظ امنیت تولیدکننده و مصرف‎کننده در بازار نفت و سیاست‎زدایی از اوپک به منظور ثبات بازار تاکید کرد.
به گزارش مهر به نقل از وزارت نفت، بیژن زنگنه گفت: موضوع این سمینار بسیار مهم است چراکه با تازه‌ترین چالش‌هایی ارتباط دارد که بازار نفت با آن مواجه است. ایران به عنوان یکی از اعضای بنیانگذار اوپک در طول تاریخ این سازمان همواره به حفظ منافع کشورهای تولیدکننده و مصرف‌کننده و همچنین ارتقای ثبات بازار نفت باور داشته و به آن پایبند بوده است. وی با بیان این ‎که ثبات بازار نفت مستلزم همکاری میان طرف‌های ذی‌نفع بازار از جمله تولیدکنندگان و همچنین مصرف‌کنندگان است، افزود: لازم است توجه را به نقش کلیدی و سازنده همکاری میان تولیدکنندگان نفت عضو و غیر عضو اوپک در قالب «توافق جهانی کاهش تولید نفت» جلب کنم.
این توافق ثبات را به بازار نفت آورد و به رشد اقتصاد جهانی کمک کرد. وزیر نفت گفت: قیمت نفت در جایی مطلوب است که یک توازن حساس میان سه عنصر بنیادین “تضمین سرمایه‌گذاری آینده در کشورهای تولیدکننده نفت”، “تضمین عرضه به‌موقع و کافی نفت برای تأمین تقاضا” و “تضمین رشد پایدار و مقبول برای اقتصاد جهانی” ایجاد شده باشد. وی اظهار داشت: به‎طور علنی و در فرصت ‎های گوناگون اعلام کرده‌ام که ایران مخالف قیمت بالای نفت است؛ اعتراض من به قیمت بالای نفت از این باور عمیق نشأت می‌گیرد که قیمت‌های بالا در میان‎مدت و بلندمدت به تولیدکنندگان و مصرف‎کنندگان سودی نمی‌رساند.
زنگنه با تأکید بر این که رشد کنونی قیمت نفت ریشه در دلایل سیاسی دارد و آمارهای مربوط به عرضه و تقاضا در این وضع نقش مهمی ندارند، گفت: در روزهای اخیر رئیس جمهوری آمریکا، اوپک را به دلیل رشد قیمت نفت مؤاخذه کرد. اوپک در طول حیات خود و به ویژه در سال‌های اخیر از قیمت‌های معقول نفت حمایت کرده و هیچ‎گاه برای دستیابی به قیمت‌های بالای نامعقول تلاش و حمایتی نکرده است.
وی با اشاره به اینکه دلیل قیمت‌های بالای کنونی نفت به طور عمده نبود تعادل میان عرضه و تقاضای نفت نیست، گفت: برعکس، تنش سیاسی ایجاد شده از سوی دولت آمریکا موجب تشدید بی‌ثباتی و ابهام در بازار شده و مصرف‎کنندگان را نگران کرده و قیمت‎ها را بالا برده است.
وزیر نفت با اشاره به این‎که پس از سخنرانی رئیس جمهوری آمریکا و اعلام خروج این کشور از برجام، قیمت نفت حدود ۶ دلار افزایش یافت، ادامه داد: از آنجا که دلیل اصلی افزایش قیمت نفت سیاسی است، بنابراین چاره کاهش قیمت نفت هم تنها می‌تواند سیاسی باشد. علی‌الاصول، ما با استفاده از نفت به عنوان یک ابزار سیاسی و تحمیل محدودیت بر تولیدکنندگان به دلایل سیاسی مخالف هستیم.
وی گفت: آمریکا نمی‌تواند از اوپک انتظار داشته باشد که علیه دو عضو بنیانگذار خود اقدام کند؛ برعکس، اوپک یک سازمان مستقل، جاافتاده و مسئولیت‌پذیر است که از آن انتظار می‌رود انسجام و اقتدار خود را طبق اساسنامه تقویت، از سیاست‌زدایی در بازار حمایت و چنین اقدامات یکجانبه را که روند طبیعی بازار نفت را مختل می‌کند، محکوم کند.
زنگنه همچنین تلاش آمریکا برای تعمیم مقررات ضدانحصار و مجازات اعضای اوپک در قالب قانونی موسوم به نوپک را نمونه‌ای دیگر از تهدید این کشور ضد حاکمیت اعضای اوپک توصیف کرد و گفت: تحلیلگران بازار نفت پرسشی مهم دارند و آن این است که اقدام اوپک را برای جایگزینی تولید از دست رفته اعضای این سازمان که تولید آنها به دلیل تحریم‌ها کاهش یافته است، چگونه می‌توان تفسیر کرد؟ وی افزود: دشوار است به چیزی غیر از این فکر کنیم که این اقدام به منزله دادن مجوز به آمریکا برای ادامه این تحریم‌های غیرقانونی، اعمال فشار به اوپک و استفاده از نفت به عنوان ابزاری سیاسی در روابط بین‌المللی است. این اقدام‌های یکجانبه به روشنی به معنای تهدید شرکت‌ها و بانک‌های فعال در بازار نفت و اعمال فشار بر آنهاست.
وزیر نفت گفت: از دید ما سیاست‌زدایی از بازار نفت برای ثبات بازار و طرف‌های ذی‌نفع در آن حیاتی است. افزون بر آن، باور دارم همان ‎طور که در توافق جهانی کاهش تولید نفت نشان داده شده است، اوپک نمونه ‎ای عالی از نمایش قدرت همکاری برد-برد ایجاد کرده که به تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان سود رسانده و ثبات بازار، امنیت انرژی و رشد اقتصاد جهانی را ارتقا داده است. ما باور داریم که همه بازیگران بازار نفت باید اذعان کنند مولفه‌های بنیادین بازار باید بر آن حاکم باشند و نقشی تعیین کننده در بازار ایفا کنند. باید خاطرنشان کرد: صدو هفتادو چهارمین نشست اوپک در روز اول تیر (۲۲ ژوئن) برگزار خواهد شد و براساس پیش‌بینی کارشناسان، این نشست به دلیل اظهارات ترامپ رئیس جمهوری آمریکا و درخواست او از برخی اعضا برای افزایش تولید نفت این سازمان، یکی از پرچالش‌ترین نشست‌ها در سال‌ های اخیر خواهد بود.
اعضای سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) در نشست ۳۰ نوامبر ۲۰۱۶ (۱۰ آذر ۹۵) تصمیم گرفتند تولید خود را به سطح ۳۲ میلیون و ۵۰۰ هزار بشکه در روز برسانند. این تصمیم که از ژانویه ۲۰۱۷ به اجرا درآمد، در نشست‌های بعدی این سازمان تمدید شد. اعضای اوپک در نشست ۱۷۳ این سازمان توافق کاهش تولید را تا پایان سال ۲۰۱۸ تمدید کردند تا هدف حذف مازاد عرضه جهانی نفت به طور کامل محقق شود. کشورهای غیراوپک هم به ریاست روسیه، اوپک را در توافق کاهش تولید همراهی کردند. سهم این کشورها از کاهش تولید نفت طبق توافق حدود ۶۰۰ هزار بشکه در روز است.
در همین حال، در آستانه نشست اوپک، این سازمان اعلام کرد: تقاضا برای نفت در نیمه دوم سال ۲۰۱۸ همچنان بالا خواهد بود که می‌تواند بازار را متعادل کند.
اوپک قرار است فردا نشستی را با کشورهای غیراوپک از جمله روسیه داشته باشد و درباره سیاست‌های تولید تصمیم‌گیری کند. در این میان عربستان و روسیه به دنبال افزایش تولید نفت هستند اما اعضای دیگر این سازمان نظیر ایران، عراق، ونزوئلا و الجزیره با این پیشنهاد مخالفند.
سرمایه گذاری ۵۰ میلیارد دلاری روسیه در صنعت نفت ایران
خبر دیگری حاکیست مسئولان ارشد روسیه رسما اعلام کرده اند می خواهند در صنعت نفت ایران ۵۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری کنند و حضور در ۱۲ تفاهمنامه از ۱۹ تفاهمنامه نشانگر همین مساله است؛ اگرچه تاکنون شرکت‌های روسی در ایران صاحب قرارداد مهمی نشده‌اند.
به گزارش فارس، از آبان سال جاری آمریکا تحریم‌های نفتی را بر صنعت نفت ایران وضع خواهد کرد گرچه پنج ماه به زمان مقرر فرصت باقی است، اما شرکت های اروپایی ترجیح داده اند از هم اکنون ایران را ترک کنند. با این حال هنوز شرکت هایی هستند که توجهی به تهدیدهای آمریکا نکرده‌اند که از جمله این شرکت‌ها می توان به بعضی شرکت‌های روسی و چینی اشاره کرد.
در میان تفاهمنامه‌هایی که بعد از برجام بین مسئولان صنعت نفت ایران و شرکت‌های اروپایی به منظور توسعه میادین نفتی و گازی امضا شد، بعضی شرکت‌های روسی و چینی رسما اعلام کرده اند حاضرند جایگزین شرکت های اروپایی شوند که ایران ترک کرده‌اند. به عنوان نمونه می توان از ابراز تمایل شرکت گاز پروم روسیه برای فعالیت در دو میدان نفتی آذر و چنگوله اشاره کرد که اخیرا غلامرضا منوچهری معاون توسعه مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران در این باره اعلام کرده است مذاکره با این شرکت در خصوص این دو میدان به طور جدی در حال پیگیری است.
در همین رابطه «پیتر پوشکاروف» تحلیلگر ارشد مسائل اقتصادی و انرژی روسیه گفته است شرکت‌های روسی چون هم اکنون در تحریم‌های آمریکا هستند دیگر چیزی برای ازدست دادن ندارند و با خیال آسوده در ایران کار خواهند کرد. وی تصریح کرد: شرکت های روسی می توانند به سادگی تهدیدات واشنگتن را برای اعمال جریمه در صورت همکاری با ایران یا انجام پروژه در این کشور نادیده بگیرند. تجارت روسیه با ایران فقط ۲ میلیارد دلار است؛ اما می تواند به طرز قابل توجهی رشد پیدا کند.
طبق این گزارش، خرید نفت ایران توسط روسیه روی دیگر سکه تعاملات نفتی دو کشور است و در دیداری که بین بیژن زنگنه وزیر نفت کشورمان و الکساندر نواک وزیر انرژی روسیه در اواخر سال ۱۳۹۵ صورت گرفت، قرار شد نفت ایران به یک شرکت روسی و برای مقاصد خارج از روسیه فروخته ‌شود و ۵۰ درصد پول فروش نفت به روسیه به صورت نقدی تحویل ایران شده و ۵۰ درصد دیگر صرف خرید کالا و خدمات از روسیه شود که این موضوع هم در مرحله اجرا قرار گرفت.
تمایل روس‌ها برای حضور در صنعت نفت ایران غیر قابل انکار است؛ به طوریکه یوری اوشاکوف دستیار رئیس جمهوری روسیه اخیرا اعلام کرده است که شرکت‌های نفت و گاز این کشور می‌توانند بیش از ۵۰ میلیارد دلار در توسعه میدان‌های نفت و گاز ایران سرمایه‌گذاری داشته باشند.
به گفته وی، شرکت‌های پیشتاز نفت و گاز روسیه همچون گازپروم، گازپروم نفت، روسنفت، زاروبژنفت و تاتنفت به طور ساختارمند توسعه میدان‌ها را در ایران بررسی می‌کنند و حجم مورد انتظار سرمایه‌گذاری آنها بیش از ۵۰ میلیارد دلار است. علی ادیانی عضو کمیسیون انرژی مجلس هم با اشاره به حضور روسیه در صنعت نفت ایران گفته است در بحث مربوط به انعقاد قراردادهای نفتی با شرکت‌های خارجی در چارچوب منافع ملی، امکان همکاری با هریک از شرکت‌های علاقمند به سرمایه‌گذاری وجود دارد و حتی برای حضور شرکت‌های آمریکایی منع صریح قانونی وجود ندارد. وی با بیان اینکه انعقاد قرارداد نفتی به شرایط دو جانبه بر می‌گردد، گفت: هر کشور و هر شرکت سرمایه‌گذاری که شرایط بهتری با امتیازات بیشتری را فراهم کند ،در اولویت قرار خواهد گرفت. به گفته ادیانی، در انعقاد قراردادهای نفتی تکیه و توجه به ارتباط استراتژیک بسیار مورد اهمیت است و روابط و نوع نگاه ما به کشورهایی چون روسیه، چین و بعضا هندوستان یک نگاه استراتژیک بوده و از نگاه تاکتیکی به دور است. ادیانی افزود: تجربه بعد و قبل از انقلاب به ما یادآوری می‌کند که شرکت‌های آسیایی و غیر غربی باید در اولویت قرار بگیرد چرا که شرکت‌های غربی به دنبال نوع نگاه استعماری هستند و بعد از انقلاب هر گاه نظام سلطه تصمیمی گرفت، این‌ شرکت ها همراه آنها بوده‌اند.