به گزارش صبحانه،در نتیجه روز ۱۴ ژوئن که مصادف با سالروز تولد لند اشتاینر کاشف گروه‌های خونی است، به عنوان روز تقدیر از اهداکنندگان خون نامگذاری شد. این رویداد با هدف فرهنگ‌سازی و بالا بردن سطح آگاهی افرد جامعه؛ تشکر از اهداکنندگان و فعالیت جهت افزایش اهداکنندگان خون برگزار می‌شود.

به گفته مسئولان حوزه انتقال خون ایران بیش از ۱۰ سال است که به اهدای خون ۱۰۰ درصد داوطلبانه رسیده و از برنامه سازمان جهانی نیز جلوتر است. در واقع تا پیش از این از خون جایگزین استفاده می‌شد بدین صورت که داوطلبان بابت اهدای خون هزینهٔ ناچیز دریافت می‌کردند؛ ولی حالا این نوع خون دهی در ایران حذف شده و اهدای خون از سوی داوطلبان بدون چشم داشت انجام می‌شود.

سیدمرتضی سائسی، رکورددار اهدای خون در ایران در جشنی به مناسبت روز جهانی اهداکنندگان خون که در تالار ایوان شمس تهران برگزار شده بود حضور داشت. وی در ارتباط با ماجرای علاقه‌اش به اهدای خون در گفتگو با فارس اظهارداشت: متولد ۷ تیر ماه ۱۳۳۱ در تهران هستند، متأهل و دارای یک فرزند دختر که پزشک و جراح بوده و مشغول طبابت است. اولین باری که خون اهدا کردم در سال ۱۳۴۹ و زمان ۱۸ سالگی‌ام بود که برای زیارت حضرت معصومه (س) عازم قم بودم که در ۲۰ کیلومتری جاده تهران - قم ناگهان شاهد تصادف دلخراشی شدم. این تصادف منجر به فوت دو نفر و مجروحیت دو نفر دیگر که پدر و دختر ۱۰ ساله‌اش بودند شده بود.

وی افزود: این پدر و دختر مصدوم خونریزی شدیدی داشتند و من آن‌ها را به بیمارستان نیکویی قم منتقل کردم و، چون نیاز به خون داشتند و گروه خونی‌شان مشابه من یعنی A. مثبت بود بنابراین تصمیم گرفتم که از صمیم قلب دو واحد خون خود را که هزار سی‌سی بود جهت نجات جان آن‌ها اهدا کنم.

سائسی ادامه داد: از آن لحظه تاکنون با خدای خود عهد بستم تا زمانی که خون در رگ‌هایم جاری است و زنده هستم جهت کمک به بیماران نیازمند خون و نجات‌بخشی زندگی آن‌ها بدون چشم‌داشتی خون اهدا کنم و در واقع نهال زندگی خود را با اهدای خون آبیاری می‌کنم تا بتوانم آن را به درختی زیبا و تنومند تبدیل کنم چرا که اهدای خون، اهدای زندگی است.

این کورددار اهدای خون خاطرنشان کرد: در طول ۴۷ سال مستمر و غیرمستمر با اهدای خون این را متوجه شدم که بهترین هدیه از خداوند نجات جان بیماران نیازمند به خون است و تاکنون ۱۹۸ مرتبه تا پایان سال ۹۶ خونم را اهدا کردم، سه ماه یکبار برای اهدای خون اقدام کردم و گاهی نیز این فاصله دو ماهه بوده و باز هم راغب به اهدای خون هستم.

دیگر شرایط سنی‌ام چندان مجوز این کار را نمی‌دهد و به خداوندی خدا قسم می‌خورم که بزرگترین افتخار من در طول زندگی‌ام همین بوده و حتی وصیت کردم در صورت نیاز اعضای بدنم را اعم از کبد، کلیه، قلب و ... جهت نجات و بهبود بیماران نیازمند اهدا کنم چرا که نمی‌توانم اشک‌های بیمارانی را ببینم که نیازمند خون و اهدای عضو هستند.

تاکنون تعداد زیادی را جهت اهدای خون تشویق کرده و این افراد نیز به این سمت سوق یافته‌اند.