ایران آنلاین / بیتا میرعظیمی _ چند روز پیش برای ثبت نام دخترم ( مقطع اول ابتدایی) به مدرسه ای دولتی در منطقه 21 مراجعه کردم. مسئولین مدرسه در کمال ناباوری گفتند: "خانم شما برای ثبت نام فرزندتان نمی توانید اقدام کنید؛ چرا که حتما باید پدرش حضور داشته و کارهای ثبت نام از طریق وی پیگیری شود". سئوال کردم چرا؟ گفتند قانون این است. به آنها توضیح دادم که در طلاق نامه قید شده حضانت تا 7 سال به مادر تعلق داره و ... . آنها پاسخ دادند قید این مطلب در طلاق نامه اعتباری ندارد. مسئولین گفتند برای حل این مشکل شما باید مجدا به دادگاه مراجعه کرده و از قاضی نامه ای با قید عنوان واگذاری حضانت تقاضا کنید. از چنین تقاضایی بسیار متعجب شدم. مطمئن بودم که قاضی نیز چنین نامه ای را صادر نمی کند چرا که به یاد دارم چند سال پیش خانمی با همین مشکل به قاضی پرونده من مراجعه کرد و ایشان پاسخ دادند خانم تمام قیود در طلاق نامه ذکر شده و نیاز به تکرار مکررات نیست. یاد تمام سختی های این چند سال افتادم و از خودم پرسیدم علی رغم تمام زحماتی که برای فرزندم کشیدم من به عنوان یک مادر چه جایگاه حقوقی دارم؟ حتی حق ثبت نام فرزند نیز از من سلب شده است؟ خلاصه پس از ساعتها فکر کردن و یک حساب سرانگشتی به این نتیجه رسیدم به جای این همه بدو بدو کردن و ورود به محیط دادگاه که تداعی روزهای تلخ برای من و خانوادم بود مناسبترین راه این است که پدر دخترم که از قضا در شهرستان نیز زندگی می کند را مطلع کنم. بعد از گذشت چند روز، من و دخترم به همراه پدر به مدرسه مراجعه کردیم. از معاون اجرایی درخواست کردم اگر جایی را باید به عنوان مادر امضا کرده و یا فرمی را پر کنم زودتر پر کنم تا هر چه سریعتر به کارم برسم. در کمال ناباوری باز به من تأکید کردند:" خانم شما هیچ حق و نقشی در ثبت نام دخترتان ندارید". این اتفاق بدی بود. بدتر از تمام حقوقی که طی سالهای متمادی از یک زن و مادر ایرانی سلب شده است. در مسیر بازگشت به محل کار با خودم فکر کردم اگر پدر دخترم همکاری نمی کرد و به هر دلیل ممکنی برای ثبت نام حضور نمی یافت، تکلیف من و دخترم چه بود؟ خلاصه ثبت نام انجام شد اما در نهایت باز مسئولین مدرسه از پدر بزرگوار درخواست کردند که حتما تا چند روز دیگر نامه حضانت را برای تکمیل پرونده به مدرسه ارائه دهد. حال پس از این همه کش و قوس سئوال مهم و اساسی اینجانب از مسئولین محترم آموزش و پروش این است که علی رغم نادیده انگاشتن حقوق یک مادر و حضور اجباری پدر در زمان ثبت نام، چه نیازی به نامه حضانت است؟ آیا این کار قانونی است و یا مسئولین مدرسه خودسرانه چنین نامه ای را طلب می کنند؟ مگر نه این است که پدر شرح ماوقع داده و تأکید کرده است مطابق مواد قانونی مصرح و توافق طرفین، فرزند همراه مادر زندگی کرده و حتی این موضوع در طلاق نامه ثبت شده است. از سویی دیگر آیا مسئولین به بهانه عدم ارائه نامه حضانت، حق عدم ثبت نام فرزندم را خواهند داشت یا خیر؟ در این صورت تکلیف فرزند من چه خواهد شد؟ از مسئولین محترم آموزش و پرورش تقاضامندم با درک صحیح این چالش پیچیده، پیگیری و دقت نظر خود را افزایش داده و پاسخی شفاف به اینجانب و تمامی مادران سرپرست خانواده این مرز و بوم ارائه کنند.ما بی صبرانه منتظریم.