بانک ورزش- در روزهايي كه تب داغ جام‌جهاني حرف اول را مي‌زند، علي كريمي بار ديگر با يك حركت غيرقابل پيش‌بيني موجي از توجه و تحسين را نصيب خود كرد. جمعه‌شب و بعد از گل به خودي عزيز مراكشي‌ها كه ناگهان عزيز ايران شد، مردم كف خيابان ريختند و به جشن و پايكوبي پرداختند. شايد آن روز بسياري از مسوولان كشور خوشحال بودند كه ملت حداقل براي چند صباح غم نان و نوسانات وحشتناك بازار ارز و سكه و گراني افسارگسيخته كالاهاي اساسي را فراموش مي‌كنند و چشم به شعبده فوتبال مي‌دوزند. علي كريمي اما نشان داد ممكن است نسخه‌هايي بهتر از «فراموشي» و اميدواري به انحراف موقت افكار عمومي هم وجود داشته باشد. او در دو روز گذشته پايه‌گذار كمپين «من نمي‌خرم» شد؛ پويشي كه در آن از مردم خواسته شد حداقل به مدت يك ماه از خريد كالاهايي كه بي‌حساب گران شده‌اند خودداري كنند و به اين ترتيب فرصت‌طلبان و سودجويان را عقب برانند. اين كمپين در حال حاضر در فضاي مجازي با استقبال گسترده مردم مواجه شده و لحظه به لحظه بر حرارات آن افزوده مي‌شود.

اينكه اساسا پويش عدم خريد منطق اقتصادي دارد يا نه، خودش يك بحث مفصل و تخصصي است؛ همانطور كه در مورد موفقيت يا عدم موفقيت چنين طرح‌هايي هم گمانه‌زني‌هاي ضدونقيض زيادي وجود دارد. در مورد اين مسايل، اهل فن بايد اظهار نظر كنند. آنچه اما در همان نگاه اول جلب توجه مي‌كند، حس مسووليت‌پذيري امثال علي كريمي است. شماره هشت پيشين فوتبال ايران بدون ترديد در حال حاضر مشكل مالي ندارد و در دوران بازي‌اش آنقدر پول جمع كرده كه اعوجاجات عجيب اقتصادي حداقل ته دل او را نلرزاند، اما اين مانع از آن نمي‌شود كه كريمي كوتاه بيايد و در كنج عافيت و غفلت خودش ايام بگذراند. او به درد مردمش واكنش نشان مي‌دهد و اين قابل تحسين‌ترين بخش ماجراست.

 حقيقت آن است كه در همه اين سال‌ها مردم ايران هر طرف كه سر چرخاندند، جادوگر را هم در امتداد نگاه خودشان ديدند. اگر انتخاباتي بود، اگر اعتراض و بغض فرو خورده‌اي وجود داشت، اگر درد پارازيت و شوك سانسور ملت را آزار مي‌داد، اگر هواي اهواز روي ريه مردمانش سنگيني مي‌كرد و اگر جايي نشاني از فساد و كجروي مغفول مانده به چشم مي‌خورد، كريمي به هيچكدام از اينها بي‌تفاوت باقي نماند و كنار هموطنانش ايستاد. آيا ارزشي از اين بالاتر وجود دارد؟ ترديدي نيست كه علي هم خيلي جاها به حكم «انسان» بودن اشتباه كرده، گامش را به خطا برداشته و بعضا حتي نتيجه كارش زيانبار بوده؛ اما آنچه غالبا در آن ترديدي وجود ندارد، نيت خير كريمي است؛ كسي كه عملگراتر از ستاره‌هاي غرغروي فضاي مجازي است و كوشش‌هاي اجتماعي‌اش صرفا جنبه ژست و نمايش ندارد. او هر جا احساس نياز كرده، آستين بالا زده؛ درست وقتي پاي صفحه معصومه ابتكار با عاميانه‌ترين ادبيات ممكن مطالبات زيست‌محيطي اهالي خوزستان را فرياد زد و درست مثل حالا كه كمپين «من نمي‌خرم» را راه انداخته. خدا را چه ديديد؛ شايد اين تلنگر باعث شد مردم ايران هم مثل ديگر ملل جهان بفهمند در روز اتحاد و همدلي، هيچ‌كس و هيچ‌چيز جلودار آنها نيست و هر سدي را مي‌توانند بشكنند، ملتي كه اگر يك بار طعم خوش چنين وحدتي را بچشند، ديگر محال است دست از آن بكشند.

همشهری ورزشی