ترس از مواجهه با مردم، ترس از انتقاد، ترس از چه باعث سکوت آقای وزیر است؛ بالاخره ذات «وزیر بودن» می‌طلبد که در شرایط بحرانی هم وزیر باشید، جلوی دوربین ها بیایید با خبرنگاران حرف بزنید به مردم توضیح دهید و...حتی اگر با تلخ ترین واکنشهای مردم و نخبگان روبرو شوید. عذرخواهی از نابسامانی زیر مجموعه های سودجو هم نه تنها هزینه ای ندارد بلکه جزء همان ذات فعالیت است.

اینکه رئیس جمهور باید در تمام امور، به مردم توضیح دهد از آن بدبختی‌های منحصر به فرد در کشور ماست! البته که اوضاع برخی دیگر از وزرا هم بهتر از جناب شریعتمداری نیست اما «خودرو» برای اغلب مردم ایران حکم «سرمایه» را دارد یا وسیله امرار معاش است یا بخشی از دارایی‌های یک خانواده یا فرد؛ پس باید نوسان قیمت آن به شدت برای دولت و وزارت صنعت، مهم باشد.

حداقل می شود یک نامه تشریفاتی به مدیران خودروساز وطنی زد و به آنها دستور داد که با قید فوریت بازار عرضه و تقاضا را متعادل کنند یا اگر چنین نکنند چنان می شود و...این که هزینه ای ندارد!

البته امیدوارم آقای وزیر، واکنش های متعدد و قاطع خود را از لابه لای صفحات رسانه ها به ما برسانند و ما مطمئن شویم که عجله کردیم و ایشان با تمام قوا در صحنه حاضر بودند و بعد از ماه مبارک دیگر روزه سکوت خود را شکسته اند!