از سازمان هواپیمایی کشوری پنهان نیست، از شما چه پنهان؛ یکی از سرگرمی های ما در دهه شصت، ساخت موشک های کاغذی در اندازه ها و سایز های گوناگون بود. تا جایی که فکر کنم عمده دلیل کمبود کاغذ در آن دوران، توجه بیش از حد نسل ما به اریگامی ( هنر کاغذ و تا) بود.
چون ما مجبور بودیم با رویکرد آزمون و خطا، موشک های کاغذی را در ژانر های مختلف تست کنیم، مصرف کاغذمان به شدت بالا بود.
از سویی به جملات حکیمانه بزرگان نظیر:
«از خطا نادم نگردیدن، خطای دیگر است» و «از نیم زیان برگشتن سود است» و … هم هیچ اعتقادی نداشتیم! البته بعد ها با اختراع آتاری، توپ پلاستیکی دو لایه، جورچین اعداد یک تا بیست، تفنگ آب پاش
و …
تحولی شگرف در غنی سازی اوقات فراغت جوانان حاصل شد و دور ساخت موشک کاغذی را قلم گرفتیم.
اما دیروز متوجه شدیم که سی سال بعد از مختومه شدن پرونده ساخت ادوات پرنده با رویکرد آزمون و خطا، یکی از اعضای کمیسیون صنایع مجلس از احیای این شیوه مرضیه در صنعت هوانوردی کشور رونمایی نموده و افق های جدیدی در این صنعت در مقابل چشم جهانیان گشوده است!
اصل خبر به نقل از نشریات…
قاضی پور، نماینده ارومیه، در مجله حمل و نقل اظهار داشت: تا هواپیمایی سقوط نکند که علتش را نمی‌توانند بررسی و پیدا کنند. الآن هواپیمای ۱۴۰ همه‌چیزش خوب است، جز موتورش که باید تغییرات اساسی روی آن انجام شود.
ایران هم می‌تواند هواپیما تولید کند و آنقدر خطا و آزمون کند، آنقدر بیفتد و سقوط کند تا بتواند هواپیمایی تولید کند که قابل صادرات هم
باشد.
افتاد هم افتاد. می‌توانیم هواپیمای جنگی بسازیم که خلبان‌های آن موقع سقوط از هواپیما بپرند پایین! (سایت تابناک)
حقیقت امر این است که تا الآن ما فکر می کردیم ارائه راهکارهای سوفسطایی و فلک فرسا فقط در انحصار حقیر و هم کیشان بنده است. غافل از این که اکنون دست زیاد شده است و باید در این خصوص چاره ای اندیشید! فلذا امروز بر خلاف رویه گذشته که به تعمیم امور صواب می پرداختیم، با اکراه این طرح را زیر سؤال می بریم تا بعد از این که آب ها از آسیاب افتاد، خودمان آن را آچار کشی کنیم و به
خلق الله قالب!
و اما طرح افتاد هم افتاد …
هر چند قطعاً مسافران هواپیما مثل مسافران قطار بیمه هستند و مشکل خاصی در این خصوص دیده نمی شود، ولی پیش خودمان بماند، اگر قرار بود با آزمون و خطا مشکل ناکارآمدی یک صنعت حل شود، صنعت ورشکسته و بی رنگ و لعاب خودرو سازی ما حل می شد. چون این صنعت تقریباً شصت سال است با آزمون و خطا در حال قربانی کردن سالانه بیست هزار نفر بیگناه است،اما تا کنون توفیق چندانی در آن حاصل نشده است و بعد از شش دهه ساخت و ساز، هنوز سر تعبیه کیسه هوا با پلیس راهور کشمکش دارد و تازه، زه بدنه پراید هم آپشن شده است!
نکته بعد اینکه تا جایی که یادمان می آید، هر هواپیمایی که در سال های اخیر سقوط کرده، گردن شکسته خلبان نگون بخت افتاده و خلبان به عنوان مقصر اصلی حادثه معرفی شده است. در حقیقت، هواپیماها در این دیار فقط در اثر اشتباه خلبانان سقوط می کنند و زبانم لال، نقص فنی یا استفاده از قطعه نامناسب و فرسوده و … در کار نبوده است. خوب طبیعی است که اشتباهات خلبانی هم بخشی از صنعت پرواز است و قطعاً این بخش در تولید و صادرات هواپیما به کار نخواهد آمد!
علی ای حال، امیدواریم در دورانی که تحریم هستیم و افرادی مثل بابک زنجانی و امثالهم در حال گرم کردن هستند تا دوباره تحریم ها را برای ما دور بزنند و بلا اثر کنند؛ مسئولان محترم سازمان هواپیمایی کشور در کنار ساخت هواپیما با رویکرد آزمون و خطا، هوس نکنند تولید و صادرات انواع و اقسام هواگرد، هوا ایست و هوا ناو را هم تجربه کنند.
چون در این صورت، خلق الله مجبورند زین پس بعد از دیدن هر شیئی پرنده، به جای آنکه آن را با دست به هم نشان دهند، دستشان را روی سرشان بگیرند و دنبال جان پناه بگردند!
خدا به خیر بگذراند…

code