عصر ایران؛ مصطفی داننده- حدود یک ماه پیش نوشتم، دوست دارم خرافاتی باشم. نوشتم، فوتبال به کمک مردم ایران خواهد آمد. حالا بعد از چندین ماه سخت، زندگی به مردم ایران لبخند زد آنهم با گل به خودی یک مراکشی.

خدای فوتبال باز هم معجزه خود را نشان داد. نشان داد، او به حرف هیچکس گوش نمی‌دهد نه دل به دل تحریم می‌دهد نه دلخوش به دلارهای نفتی است. همین ویژگی است که مردم جهان را عاشق توپ گردکرده است.

جام جهانی قبلی را به یاد بیاورید. مردم الجزایر بعد از صعود از مرحله گروهی  چنان  پایکوبی کردند که گویی این کشور عربی، اسلامی، دوباره استقلال پیدا کرده و توانسته است استعمارهای پیر دنیا را شکست دهد.

آلمان‌ها سال‌هاست زخم های جنگ جهانی را فراموش کرده‌اند چون توانسته‌اند با فوتبال به همه دنیا نفوذ کنند. امروز خیلی از یهودیان طرفدار سفیدپوشان آلمانی هستند.

امروز وقتی نام کلمبیا می‌آید دیگر کسی به یاد مواد مخدر و قاچاقچی‌های بزرگ نمی‌افتد بلکه همه می‌گویند:« آره کلمبیا، جیمز رودریگز.»

اینها حقایق فوتبال است، ورزشی که امروز بیش از هر پدیده دیگری، در جهان طرفدار دارد و می‌تواند ابزاری باشد برای زندگی بهتر مردم از زیمبابوه تا خوش نشین‌های لس آنجلس.

 باور کردنش سخت است که فوتبال، جنگ ساحل عاج را به پایان می‌دهد، باور کردنش سخت است که فوتبال شادی را برای مردم کره شمالی به ارمغان می‌آورد یا حالا کوهی از غم را از دوش مردم ایران بر می‌دارد و ایرانی‌ها به خیابان می‌ریزند، پایکوبی می‌کنند. انگار نه انگار تا همین امروز صبح از دلار و ترامپ حرف می‌زدند.

باید فوتبال را جدی بگیریم. فوتبال الان یکی از پادزهرهای جامعه امروز ایران است. فوتبال بخشی از زندگی مردم است؛ درست مانند دلار، نفت، نان و آب.

حالا که اقتصاد ایران لنگ می‌زند، وقت آن است فوتبال ایران را احیا کنیم. اقتصاد ما به فوتبال احتیاج دارد، با صراحت می‌توانم بگویم با فوتبال می‌توانیم تحریم‌ها را بشکنیم و نگاه مردم به جهان را نسبت به خود عوض کنیم. کافی است نگاه دنبا به ایران را قبل و بعد از جام جهانی با هم مقایسه کنید تا متوجه شوید، فوتبال چه نفوذی در دنیا دارد.

فوتبال می‌تواند ابزاری برای بهتر حکومت کردن باشد. شما تصور کنید، ایران دارای ورزشگاه‌های باکیفیت، باشگاه‌های مطلوب باشد و بازیکنان بزرگ دنیا به جای، ترکیه، قطر و امارات راهی ایران شوند و در تهران، شیراز، اصفهان و یا خوزستان فوتبال بازی کنند. تصور کردنش انسان را به ذوق می‌آورد چه برسد به حضور این بازیکنان در ایران.

همین الان باید از رییس جمهور بخواهیم طرحی نو در فوتبال کشور دراندازد. امروز فوتبال می‌تواند بسیاری از مشکلات اجتماعی ایران را حل کند و زمینه ساز شادی و نشاط در جامعه شود. این کار احتیاج به عزم دارد و حتی احتیاج به تحمیل.

باید خراب کرد و ساخت و البته باید چشم‌ها را بست و دیکتاتور گونه مصلحت‌ها را زیر پا گذاشت تا یک بنای تازه در فوتبال ایران شکل بگیرد. فوتبال تنها چیزی است که مردم آن را فراموش نمی‌کنند آقای روحانی.