خبرگزاری شبستان- گیلان، ماه رمضان هم آمد و رفت، ماه خوب خدا. ماهی که خدا همه را به مهمانی ویژه خود دعوت می کند، ماه اخلاص و انفاق. و چقدر زیباست که اوج می گیرند همه خوبی ها در این ۳۰ روز رقابت.

یکی برای پهن کردن سفره اطعام، یکی برای آزادی زندانیان و یکی کمک برای حامی شدن ایتام.

حتی یک نانوایی پخت می کند و نانش را خیرات می کند برای همسایه ها، و چند نفر با هم آنطرف تر، توی کوچه و خیابان شهر افطاری ساده می دهند دست عابرانی که از شدت کار هنوز پای سفره افطار نرسیده اند...

یکی دارو می خورد ولی دلش می خواهد مثل سالهای گذشته می توانست روزه اش را بگیرد اما دلش را می سپارد به شب های قدر و می گوید حداقل این سه شب را روزه می گیرم که دلم بیشتر نسوزد و یکی حساب می کند چقدر کفاره باید کنار بگذارم که حسابم را با این ماه رمضان هم صاف کرده باشم...

شب های مناجات که منتهی می شوند به سحری خوردن و آمادگی برای یک روز همدرد شدن با فقرا و نیازمندان، و افطاری هایی که «ربنا» می شنوی و دلت پر می کشد برای نزدیک شدن به خدااااا...

و چقدر این خدا نزدیک است. نزدیکتر از همه روزها و هفته ها و ماه ها قبل تر.

دلت پر می کشد که آیه آیه قرآن بخوانی و حداقل یک دور ختم کامل کنی، دلت پر می کشد که تو هم مثل مهمانی خدا، مهمانی بگیری و میزبان بنده ای شوی و چراغ خانه ات را به نور مومنی روزه دار روشن کنی...

چقدر همه چیز قشنگ است وقتی «الغوث الغوث» می گوییم و قرآن به سر می گیریم تا بخشیده تر شویم... ما که می دانیم خدا بخشنده است، مهربان است، بنده نواز است.

گاهی معتکف می شوی تا یاد بگیری چطور می توانی در چارچوب اصول قانون شرع و عرف، زندگی کنی... و همه اینها یعنی خدایی هست که دوستش داریم و دوستمان دارد.

و حالا به آخر این مسابقه رسیده ایم، مسابقه ای که مومنین در کسب رحمت خداوند با بجا آوردن نماز عید فطر به خط پایان می رسند تا یک شروع دوباره ای را برای محک زدن خود امتحان کنیم، امتحان کنیم تا ببینیم چند روز، چند هفته و شاید تا چند ماه آینده را می توانیم مثل ماه مبارک رمضان بگذرانیم.

ببینیم چند وقت طاقت می آوریم مثل ماه مهمانی خدا، می توانیم در هوای رمضان استشمام کنیم. می توانیم نفس هایمان را با اکسیژن پاک تقوا، خالص نگه داریم و آلوده روزمرگی و «منم منم» های دوران نکنیم. فطریه و کفاره های واجبی که بر گردن داریم کنار می گذاریم و آماده می شویم برای نماز عید.. عیدی برای همه مسلمین و مومنین، لباس پاک و نو بر تن می پوشیم و در راه لبخند زنان به همه که می شناسیم و نمی شناسیم تبریک می گوییم، امروز عید است، عیدی که وحدت آفرین است، عیدی که دوشادوش هم می ایستیم و از میزبان مهربان روزهای عاشقی خود قدردانی می کنیم با«اَللّهُمَّ اَهْلَ الْکِبْرِیاَّءِ وَالْعَظَمَةِ وَاَهْلَ الْجُودِ وَالْجَبَرُوتِ وَاَهْلَ الْعَفْوِ
خدایا اى اهل بزرگى و عظمت و اى شایسته بخشش و قدرت و سلطنت و اى شایسته عفو

وَالرَّحْمَةِ وَاَهْلَ التَّقْوى وَالْمَغْفِرَةِ اَسْئَلُکَ بِحَقِّ هذَا الْیَومِ الَّذى
و رحمت و اى شایسته تقوى و آمرزش از تو خواهم به حق این روزى که

جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمینَ عیداً وَلِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ الِهِ ذُخْراً [وَشَرَفاً]
قرارش دادى براى مسلمانان عید و براى محمد صلى الله علیه و آله ذخیره و شرف

وَ کرامتا وَمَزِیْداً اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تُدْخِلَنى فى کُلِّ خَیْرٍ
و فزونى مقام که درود فرستى بر محمد و آل محمد و درآورى مرا در هر خیرى که

اَدْخَلْتَ فیهِ مُحَمَّداً وَ الَ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تُخْرِجَنى مِنْ کُلِّ سُوَّءٍ اَخْرَجْتَ
درآوردى در آن خیر محمد و آل محمد را و برونم آرى از هر بدى و شرى که برون آوردى

مِنْهُ مُحَمَّداً وَ الَ مُحَمَّدٍ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَعَلَیْهِمْ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ
از آن محمد و آل محمد را – که درودهاى تو بر او و بر ایشان باد – خدایا از تو خواهم

خَیْرَ ما سَئَلَکَ مِنْهُ عِبادُکَ الصّالِحُونَ وَاَعُوذُ بِکَ مِمَّا اسْتَعاذَ مِنْه ُعِبادُکَ الْصّالِحُونَ
بهترین چیزى را که درخواست کردند از تو بندگان شایسته ات و پناه برم به تو از آنچه پناه بردند از آن بندگان شایسته ات.»


باشد که رستگار شویم.


شبستان گیلان/ نوشین کریمی