به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاری فارس، نمایش «شلیک به تئاتر شهر» به نویسندگی و کارگردانی شایان افکاری از 25 اردیبهشت ماه در خانه نمایش مهرگان به صحنه رفته است. بازیگران این نمایش ایوب آقاخانی، آناهیتا همتی، سام کبودوند، بهرام سروری نژاد، حسین کشفی اصل، مهدی میرزاییان، ترانه کوهستانی، عباس بابایى، امین قنبری و اریک قاراسمیان هستند.

این کار قصه نمایشی در فرآیند پیش‌تولید است. تهیه‌کننده و کارگردان نمایش، پول و سرمایه‌گذار برای ساخت نمایش ندارند و در این میان گانگستری که عاشق زنی شده است به شرط اینکه دوستش در این نمایش بازی کند، پرداخت هزینه‌های تولید نمایش را می‌پذیرد. کارگردان و تهیه‌کننده مجبور به قبول پیشنهادش می‌شوند و ...

درباره این نمایش با شایان افکاری به گفت‌وگو نشستیم:

*گفته بودید که این نمایشنامه براساس یک فیلم کار شده است، چطور این اتفاق افتاد و چگونه این کار دغدغه ذهنی‌تان شد؟

بله، بر اساس فیلم «گلوله‌ها بر فراز برادوی» اثر وودی آلن که حدود ۲۵ سال پیش ساخته شده این نمایشنامه را نوشتم، من آن فیلم را دیدم و از آن زمان دغدغه‌اش وارد زندگی‌ام شد، چون قبل از آن به تازگی یک تجربه تئاتری با یک گروه حرفه‌ای را گذرانده بودم و خیلی از اتفاقاتی را که آنجا افتاد و بسیار شگفت‌زده‌ام کرد، در فیلم می‌دیدم.

بنابراین مایه اصلی قصه را گرفتم و ساختار اصلی فیلمنامه را هم نگه داشتم به غیر از تکه آخر فیلمنامه که به واسطه یک ملودرام سینمایی به یک سمت دیگر می‌رفت، پس ترجیح دادم ساختار اصلی وودی آلن را حتماً نگه دارم و پایه کمدی که از فیلم گرفته شده را در نمایشنامه بیاورم و براساس آن صحنه و دیالوگ بنویسم.

*اینکه یک فیلم, با  دست کاری تبدیل به تئاتر شود، از نگاه شما چه اتفاقی را رقم می‌زند و در نهایت آیا مخاطب آن را می‌پذیرد؟

اینکه فیلم بخواهد دست کاری شود و وارد صحنه شود اولاً کار ساده‌ای نیست چون یکی از مهمترین مسائل آن این است که شما صحنه را به لحاظ میزان سن و آکسسوار و ... طراحی کنید و اینکه بتوانید از طریق فیلم وصل کنید و صحنه ماشین را بتوانید در بیاورید، اتفاقاً کار ساده‌ای نبود .

بر همین اساس من فقط سعی کردم که ساختار اصلی وودی آلن رو نگه دارم و نسبت به اجرایی که قرار است کنم صحنه‌ها را بنویسم تا کمتر دست خوش تعریف دکورهای سنگین بشود، پس طراحی صحنه در نوع نوشتن و تبدیل فیلمنامه به نمایشنامه بسیار تاثیرگذار است.

*شما به سراغ سوژه‌ای رفته‌اید که فکر می‌کنم همه کارگردانان تئاتر حداقل یک بار تجربه‌اش کرده اند، دلیل خاصی داشت؟

پرسیدید که هر کارگردانی یکبار این شرایط را ممکن است تجربه کند. در واقع این متن بیشتر به خاطر اینکه جدای از آن تجربه، کارِ بامزه‌ای است یعنی اتفاق‌هایی که در تولید پروسه یک تئاتر می‌افتد و بعد نقدی که منتقدین می‌کنند ممکن است با کل جریان شروع یک تئاتر متفاوت باشد . این برایم جذاب بود اما در کل تصمیمم بر این بود که یک نمایش کمدی با یک کست حرفه‌ای را انجام بدهم حال صرف دغدغه به قولی غر زدن فضای تئاتری نبود چون فکر می‌کنم فضای تئاتری آنقدر گنگ و پوچ و هیچ است که غر زدنم ندارد، یعنی صرفا دنبال یک  کمدی بودم که به این قصه رسیدم.

-چرا شلیک به تئاترشهر؟

کلمه شلیک به تئاتر شهر خیلی می‌توانست آشنایی زدایی کند، بخاطر اینکه تئاتر شهر را ما تئاتری‌ها اصولا به عنوان یک مکان مقدس می‌شماریم و با آن شوخی نشده بود و در جامعه ما هم اصولاً با هیچ چیز شوخی نمی‌شود.

فکر می‌کنم پیدا کردن این اسم که توانستیم در واقع مجوز آن را بگیریم و کار کنیم خیلی کار مهمی بود، این اسم را بخاطر مفهومی که در کل می‌گوید خیلی دوست دارم ، یک طور خراب کردن یک سری تقدس هایی است که برای خودمان داریم و این تقدس های بیش از حد گلوی ما را فشار می‌دهد و آن را نقد نمی‌کنیم و همین نقد نکردن آن آدم را می‌تواند به بیراهه ببرد.

*به سراغ گروه نمایش که برویم, دچار تناقض می‌شویم، برای مثال ایوب آقاخانی که یکی از اساتید تئاتر است و آثار ارزشی بسیاری دارد، در کنار حسین کشفی اصل که نقش زنپوش را بازی می‌کند، این تناقض برای چه بوجود آمده؟

اتفاقا این کار را خیلی هوشمندانه انجام دادم ، در مورد بازیگران تلاش داشتم ایوب آقاخانی را بیاورم که وجه ادبی،‌هنری، دانشگاهی و علمی کار را بالا ببرد در عین حال از تکنیک‌های نمایش ایرانی مثل زن پوش و یا یک سری شوخی‌های روزمره دیالوگی موقعیتی نیز استفاده کردم .

برایم خیلی مهم بود که نقش اصلی کار کسی باشد که برداشت لودگی از نمایشنامه نشود، ایوب آقاخانی این بار را خودش کاملاً به دوش می‌کشد به خاطر سلیقه کارهایش و کارهای با ارزشی که انجام داده است. حسین کشفی اصل که ریسک بزرگی کرد اصولا او کسی است که نقش‌های این تیپ را بسیار خوب بازی می‌کند و اینطور شد که قبول کرد در این نمایش زن پوش باشد.

*شرایط امروز تئاتر را چطور می‌بینید؟

شرایط اقتصادی در تئاتر وحشتناک شده و تقریبا رو به ورشکستگی است این را تحقیق نشان می‌دهد در این شرایط از جریانی که همه را نا امید کرده است به تئاتر چیزی نمی‌رسد،  همچنان مانند قدیم یک سرمایه‌ها و بودجه‌هایی هست که بین چند نفر سالیانه تقسیم می‌شود و در آن  به قول معروف زیرمیزی، توجیبی، انحرافی و پول‌های این شکلی منتقل می‌شود و عملاً دیگر به کسی نمی‌رسد و هیچ حمایتی هم نیست.

*نمایش تا چه زمانی اجرا می‌شود؟

نمایش به احتمال زیاد هر شب ساعت 21 تا آخر خرداد اجرا دارد البته شاید چند روزی تمدید شود و در شب‌های جام جهانی هم اجرا خواهیم داشت.

انتهای پیام/