به گزارش صبحانه،
به گزارش بلومبرگ، گروه اول، یعنی کشورهای دارای ظرفیت تولید ذخیره شامل روسیه، عربستان و چند کشور دیگر شبه جزیره عربستان می شود که هر زمان اراده کنند، توانایی افزایش تولید خود را دارند. بقیه کشورها در دسته دوم قرار می گیرند که یا توانایی کمی برای افزایش تولید دارند و یا هیچ ظرفیتی برای افزایش تولید ندارند.
اما چرا این مسئله اهمیت دارد؟ زیرا عربستان و روسیه، در تلاش اند حمایت سایر تولید کنندگان را برای افزایش تولید گروه اوپک و متحدانش جلب کنند. آنها احتمالا متحدانی برای خود پیدا خواهند کرد، اما در عین حال با مخالفت گروهی دیگر از تولید کنندگان به رهبری ایران و ونزوئلا نیز مواجه خواهند شد.
این بدان معناست که نشست 22 ژوئن اوپک نشستی پر تنش خواهد بود. هم ایران و هم ونزوئلا با ارسال نامه هایی به اوپک، ضمن استناد به ماده 2 اساسنامه این سازمان خواستار اتحاد اعضای اوپک در برابر تحریم های خارجی شده اند. بعید است اقدام این دو کشور عربستان و روسیه را از تصمیم خود منصرف سازد، زیرا عربستان با فشار فزاینده آمریکا برای افرایش یک میلیون بشکه ای تولید مواجه است و صنعت نفت داخلی روسیه نیز دولت این کشور را برای کاهش محدودیت ها در زمینه تولید تحت فشار قرار داده است.
اگر قرار باشد چیزی در نشست ماه جاری مورد توافق قرار گیرد، آن حفظ توافق فعلی روی کاغذ و در عین حال تعهد نسبت به تضمین عرضه کافی به بازار خواهد بود. چنین توافقی آنقدر مبهم خواهد بود که اجازه هرگونه برداشتی را به کشورهای عضو توافق بدهد.
اوپک پیش بینی کرده که بازار نفت در نیمه دوم امسال با کمبود قابل توجه عرضه نفت مواجه خواهد شد. این در صورتی است که اوپک تولید خود را در سطح ماه گذشته حفظ کند. اما گار عرضه نفت ایران و ونزوئلا کاهش یابد، این کمبود عرضه حتی بیشتر نیز خواهد بود.
تولید نفت ونزوئلا احتمالا در طی ماه های آینده کاهش بیشتری را شاهد خواهد بود.بر اساس اعلام آژانس بین المللی انرژی، ظرفیت تولید نفت ونزوئلا احتمالا تا پایان سال، چند صدهزار بشکه در روز کاهش خواهد یافت.
چشم انداز تولید نفت ایران حتی بدتر است. مقامات آمریکایی هنوز مشخص نکرده اند که مشتریان نفت ایران تا چه میزان باید باید خرید نفت از ایران را کاهش دهند تا بتوانند از معافیت برخوردار شوند. هرچند مشتریان نفت ایران فعلا به خرید از این کشور ادامه می دهند، اما پالایشگاه های اروپایی ظاهرا رویکرد محتاطانه تر را در آینده اتخاذ خواهند کرد. گروه ترافیگورا، هفته گذشته هشدار داد که با توجه به مشکلاتی که در زمینه بیمه نفتکش های حامل نفت ایران در حال رخ دادن است، احتمالا تاثیر تحریم نفتی ایران بر بازار نفت بیش از میزانی خواهد بود که بسیاری انتظارش را دارند.
∎
اما چرا این مسئله اهمیت دارد؟ زیرا عربستان و روسیه، در تلاش اند حمایت سایر تولید کنندگان را برای افزایش تولید گروه اوپک و متحدانش جلب کنند. آنها احتمالا متحدانی برای خود پیدا خواهند کرد، اما در عین حال با مخالفت گروهی دیگر از تولید کنندگان به رهبری ایران و ونزوئلا نیز مواجه خواهند شد.
این بدان معناست که نشست 22 ژوئن اوپک نشستی پر تنش خواهد بود. هم ایران و هم ونزوئلا با ارسال نامه هایی به اوپک، ضمن استناد به ماده 2 اساسنامه این سازمان خواستار اتحاد اعضای اوپک در برابر تحریم های خارجی شده اند. بعید است اقدام این دو کشور عربستان و روسیه را از تصمیم خود منصرف سازد، زیرا عربستان با فشار فزاینده آمریکا برای افرایش یک میلیون بشکه ای تولید مواجه است و صنعت نفت داخلی روسیه نیز دولت این کشور را برای کاهش محدودیت ها در زمینه تولید تحت فشار قرار داده است.
اگر قرار باشد چیزی در نشست ماه جاری مورد توافق قرار گیرد، آن حفظ توافق فعلی روی کاغذ و در عین حال تعهد نسبت به تضمین عرضه کافی به بازار خواهد بود. چنین توافقی آنقدر مبهم خواهد بود که اجازه هرگونه برداشتی را به کشورهای عضو توافق بدهد.
اوپک پیش بینی کرده که بازار نفت در نیمه دوم امسال با کمبود قابل توجه عرضه نفت مواجه خواهد شد. این در صورتی است که اوپک تولید خود را در سطح ماه گذشته حفظ کند. اما گار عرضه نفت ایران و ونزوئلا کاهش یابد، این کمبود عرضه حتی بیشتر نیز خواهد بود.
تولید نفت ونزوئلا احتمالا در طی ماه های آینده کاهش بیشتری را شاهد خواهد بود.بر اساس اعلام آژانس بین المللی انرژی، ظرفیت تولید نفت ونزوئلا احتمالا تا پایان سال، چند صدهزار بشکه در روز کاهش خواهد یافت.
چشم انداز تولید نفت ایران حتی بدتر است. مقامات آمریکایی هنوز مشخص نکرده اند که مشتریان نفت ایران تا چه میزان باید باید خرید نفت از ایران را کاهش دهند تا بتوانند از معافیت برخوردار شوند. هرچند مشتریان نفت ایران فعلا به خرید از این کشور ادامه می دهند، اما پالایشگاه های اروپایی ظاهرا رویکرد محتاطانه تر را در آینده اتخاذ خواهند کرد. گروه ترافیگورا، هفته گذشته هشدار داد که با توجه به مشکلاتی که در زمینه بیمه نفتکش های حامل نفت ایران در حال رخ دادن است، احتمالا تاثیر تحریم نفتی ایران بر بازار نفت بیش از میزانی خواهد بود که بسیاری انتظارش را دارند.
بر خلاف تحریم های دوره اوباما، تحریم های جدید، علاوه بر نفت خام، صادرات میعانات ایران را نیز هدف قرار خواهد داد و به احتمال زیاد مشتریان نفتی ایران باید هر 6 ماه یکبار بیش از 20 درصد از خرید نفت خود از ایران را کاهش دهند، در حالی که در دوره اوباما، کاهش 20 درصدی خرید نفت از ایران برای برخورداری از معافیت کافی بود. بدین ترتیب بر اساس یک براورد محافظه کارانه، اگر تمام کشورها تحریم نفتی ایران را اجرا کنند، انتظار می رود تا ابتدای ماه نوامبر روزانه 675 هزار بشکه از صادرات نفت ایران کاهش یابد.
منبع:تسنیم
نظر شما