جوان آنلاین : شاید توفان خبری رسانه‌ها درباره کشتار قومیت روهینگیایی‌ها به دست ارتش میانمار چند ماهی فروکش کرده باشد، اما آنچه در غرب میانمار می‌گذرد نشان می‌دهد از شدت این کشتارها کم نشده است. رسانه‌های جنوب شرق آسیا اخیرا به خیل قایق‌هایی اشاره می‌کنند که بدون هیچ‌گونه تجهیزاتی راهی سواحل تایلند یا مالزی و اندونزی می‌شوند تا شاید از بین دو راهی محتوم میانمار یا بنگلادش، راه سومی بیابند.

رسانه‌های مختلف تاکنون به بررسی ریشه‌های بحران روهینگیا پرداخته‌اند و با نگاهی به تاریخ سیاسی میانمار سعی در توضیح این کشتار داشته‌اند، اما کمتر رسانه‌ای در دنیا تمامی تکه‌های این پازل را کنار هم گذاشته است.

آنچه همه از ماجرای میانمار می‌دانند این است که با دخالت ایالات متحده در انتخابات میانمار و حمایت‌های همه‌جانبه از دختر دیکتاتور بزرگ میانمار، آنگ سان سوچی، او توانست در اولین انتخابات پس از حکومت نظامیان، بر مسند قدرت بنشیند. از طرفی چون تمرکز قدرت در دست نیروهای نظامی بود، ایالات متحده با ارائه کمک‌های نظامی به این ارتش، نقش در سایه آن را حفظ کرد.

ماجرای فرمانده سعودی در میانمار

هرچند پس از اقدامات اولیه این ارتش در پاکسازی نژادی روهینگیا، ارتش میانمار در لیست تحریم‌های آمریکا و اروپا قرار گرفت، اما برای پشتیبانی تسلیحاتی این ارتش، طرف سومی وارد معادلات شد؛ روزنامه معروف هاآرتص متعلق به رژیم اشغالگر قدس، در تیتری که البته برای قدرت‌نمایی این رژیم زده بود، پرده از روابط گسترده نظامی رژیم اشغالگر قدس و میانمار برداشت و اعلام کرد در حالی که اروپا و آمریکا هیچ سلاحی به ارتش میانمار نمی‌فروشند، این رژیم قراردادهای سنگینی را با ارتش میانمار بسته است؛ چند ماه پس از این خبر بود که اولین سفر خارجی فرمانده کل ارتش میانمار به منطقه غرب آسیا درست پس از پایان موج اول کشتار روهینگیایی‌ها رقم خورد و ژنرال مین با دعوت رسمی رژیم اشغالگر قدس به خاک فلسطین اشغالی وارد شد تا کار قرارداد‌های تسلیحاتی را یکسره و البته ابعاد آن را گسترده‌تر کند.

اگرچه تاکنون بارها در خصوص نقش آمریکا و اسرائیل در مساله روهینگیا سخن گفته شده اما تاکنون کمتر کسی به ضلع سوم این مساله، یعنی نقش عربستان در بحران روهینگیا پرداخته است. بعد از انتشار گسترده اخبار کشتار مردم روهینگیا، عربستان سعودی به عنوان منجی و در پوشش کمک‌های بشر دوستانه وارد موضوع شد و در اولین گام تلاش‌هایش را برای تعمیق نفوذ وهابیت در منطقه را تشدید کرد.

اندکی پس از حضور عربستان در منطقه، شاهد شدت گرفتن تحرکات گروهک شبه‌نظامی آراکان علیه ارتش میانمار بودیم.

این گروهک که تا پیش از این سلاح و تجهیزاتی جز آنچه از خود ارتش میانمار به غنیمت گرفته بود نداشت، در اقدامی بی‌سابقه دست به کشتن بیش از 18 نفر از نیروهای ارتش میانمار زد و حملات خود را علیه پاسگاه‌های ارتش شدت داد.

گروهک آراکان که خود را ارتش آزادیبخش آراکان می‌نامد، اگر چه ابتدا داعیه انتقام از ارتش میانمار را داشت، اما اکنون به جای دفاع از مردم روهینگیا و مقابله با حملات ارتش به دنبال انجام اقدامات خشونت‌طلبانه و تحریک‌کننده است.

چندی پیش رسانه‌ها خبر از قتل عام هندوها به دست این گروه دادند .حال این‌که ارتش میانمار اکنون، تنها و بزرگ‌ترین دشمن روهینگیایی‌ها به شمار می‌رود. پس از قدرت گرفتن این گروهک نیز رسانه‌های طالبان و داعش خبر از احتمال اعزام نیرو به شرق بنگلادش و غرب میانمار دادند تا به روند مبارزات و در حقیقت به افزایش خشونت‌ها دامن بزنند.

امروز پس از ایجاد اجماعی جهانی علیه دولت میانمار که حتی سازمان ملل هم به آن اذعان کرد، بهانه این کشور برای اقدام وحشیانه علیه اقلیت روهینگیایی، به مبارزه با گروه تروریستی ارتش آزادیبخش آراکان تبدیل شده است، مساله‌ای که خود شبه نظامیان این گروهک هم به آن دامن
می زنند. جالب آن‌که فرمانده این گروه، بزرگ شده در مکه و دارای ملیت سعودی است.

یک سرمایه ‌ گذاری میلیارد دلاری!

حضور عربستان برای تکمیل پازل ایالات متحده در منطقه اما به اینجا ختم نمی‌شود؛ درز اخباری مبنی بر سرمایه‌گذاری شرکت‌های نفتی سعودی در غرب میانمار با پیش شرط پاکسازی این مناطق از روهینگیایی‌ها، عدم حمایت از این مسلمانان با توجه به داعیه رهبریت جهان اسلام و نیز سرمایه‌گذاری میلیارد دلاری در بنگلادشی که میزبان آوارگان روهینگیایی مستعد خشونت است، از این موارد است.

برنامه امروزه و بسیار جدی عربستان، انجام اقداماتی گسترده برای جذب و مدیریت حدود یک میلیون آواره روهینگیایی در بنگلادش است.

چندی پیش نخست‌وزیر بنگلادش سرمایه‌گذاری عظیم سعودی‌ها در بنگلادش خبر داد. این سرمایه‌گذاری اما نه در حوزه اقتصادی که نیاز مبرم بنگلادش است، بلکه در حوزه‌ای بی‌ربط به نیازهای اساسی امروز بنگلادش صورت خواهد گرفت و عربستان یک میلیارد و صد میلیون دلار برای ساخت مراکز مروج ایده وهابیت صرف خواهد کرد.

این در حالی است که تنها نیمی از این مبلغ می‌توانست اقتصاد بنگلادش را به یک تحرک اساسی وا دارد. اکنون، ساخت بیش از 550 مسجد و مرکز دینی وهابی در دستور کار پیمانکاران عربستانی در کشور بنگلادش است؛ 550 مرکز نشر وهابیت که بیش از هزار مبلغ افراطی وهابی را به این کشور گسیل می‌کند. در این شرایط اگر دولت بنگلادش نیز از تحرکات عربستان غافل بماند، باید انتظار بی‌ثباتی‌های گسترده‌ای را در آینده داشته باشد.