دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور امریکا، می‌گوید که مذاکرات در مورد نشست احتمالی با رهبر کره‌شمالی «خیلی خوب پیش می‌رود‌» و امیدوار است که این نشست طبق قرار قبلی روز 12 ژوئن و در سنگاپور برگزار شود. او در حالی از پیشرفت مذاکرات و امیدواری‌اش می‌گوید که هنوز جوهر نامه‌اش به کیم جونگ اون، رهبر کره‌شمالی، خشک نشده؛ نامه‌ای که در فضای مجازی دردسرهای انشایی برای رئیس‌جمهور امریکا به دنبال داشت. ترامپ در آن نامه دیدار خود را با همتای کره‌شمالی به بهانه «عصبانیت شدید و خصومت آشکار‌» طرف کره‌ای لغو کرد. حالا و بعد از یک روز از آن نامه، ترامپ باز آن دست حرف و عمل پیش‌بینی نشده خود را به نمایش گذاشته و معلوم کرده که قصد واقعی برای لغو دیدار نداشته اما باید توجه داشت که احیای نشست 12 ژوئن بیشتر از شوق و اشتیاق ترامپ، محصول بازی‌ای است که کره‌شمالی بازیگر اصلی آن است.
در وهله نخست، باید توجه داشت که کره‌شمالی با وجود آن نامه و لغو ظاهری نشست 12 ژوئن برنامه از پیش اعلام شده خود را برای تخریب مرکز هسته‌ای پوگیه‌ری کنار نگذاشت و خبرنگاران را به منطقه‌ای کوهستانی در شمال این کشور برد تا شاهد تخریب تونل‌های آن مرکز باشند. تخریب این مرکز هسته‌ای یکی از اقدام‌های مقدماتی پیونگ‌یانگ، پایتخت کره‌شمالی، برای آن نشست بود که انجام آن نشان می‌داد رهبران پیونگ‌یانگ نسبت به برگزاری نشست اطمینان دارند با وجود آنکه ترامپ با ارسال نامه‌اش از لغو آن گفته بود. نگاهی کوتاه به متن آن نامه نشان می‌دهد که ترامپ در عین اعلام لغو نشست، سیگنال‌‌‌‌‌هایی برای برگزاری آن به پیونگ‌یانگ فرستاده بود و کره‌شمالی هم به نوبت خود هم آن سیگنال‌‌‌‌‌ها را به خوبی دریافته بود و هم از ابزار لازم برای احیای نشست استفاده کرد. این ابزار دیداری بود که جونگ اون یک روز بعد از نامه ترامپ با مون جائه این، رئیس‌جمهور کره‌جنوبی، در منطقه مرزی پان‌مون‌جوم انجام داد تا بعد از دومین دیدارش طی یک ماه اخیر پیام خود را از زبان رئیس‌جمهور کره‌جنوبی به ترامپ برساند. جائه این بعد از آن دیدار و در مصاحبه مطبوعاتی دو نکته گفت که می‌توانست ترامپ را به احیای نشست 12 ژوئن ترغیب کند؛ نکته اول تأیید تعهد رهبر کره‌شمالی برای خلع سلاح هسته‌ای «کامل» شبه‌جزیره کره است و نکته دوم تمایل او برای برگزاری نشست 12ژوئن.
روشن است که رفتن جونگ اون به پان‌مون‌جوم جواب داده و نه تنها توانسته پیام خود را از زبان رئیس‌جمهور کره‌جنوبی به ترامپ بدهد تا هزینه سیاسی کمتری در این پیام‌رسانی پرداخت کرده باشد بلکه نشست 12 ژوئن را هم با وجود حرکت تند و غیر قابل انتظار ترامپ احیا کند. در این میان، نکته مهم موضوع به شدت مناقشه‌برانگیز است که مربوط می‌شود به مدل مورد نظر امریکا در نشست 12 ژوئن. جان بولتون، مشاور امنیت ملی امریکا و مایک پنس، معاون رئیس‌جمهور امریکا، دو چهره اصلی در کاخ سفید هستند که به صراحت از مدل لیبی برای مذاکره با کره‌شمالی گفته‌اند و شدت عمل پیونگ‌یانگ در مقابل این دو هم نشان داده که کره‌شمالی در مورد این مدل حساسیت خاصی دارد. شدت عمل پیونگ‌یانگ باعث شد ترامپ پشت بولتون را خالی کند و بگوید که مدل لیبی را مد نظر ندارد اما در مورد پنس مجبور شد تا آن نامه را بفرستد که حالا معلوم شده به نحوی آرام پشت پنس را هم خالی کرده تا بتواند به نشست خود در سنگاپور برسد. در واقع، شدت عمل پیونگ‌یانگ در مورد این مدل تا حالا باعث شده تا ترامپ در دو مرحله عقب‌نشینی کند و دیگر نمی‌توان انتظار داشت که او دست‌کم در دیدارش با جونگ اون بحث از این مدل را پیش بکشد. با این وجود، نباید از تیم ترامپ و آن دو غافل ماند که همچنان معتقد به اجرای مدل لیبی برای مصالحه با کره‌شمالی هستند و نقش این دو در روند مذاکره با کره‌شمالی تأثیر خود را خواهد گذاشت. در هر صورت، به نظر می‌رسد که نحوه چانه‌زنی کره‌شمالی با ترامپ تا اینجای کار نتیجه خود را داده تا در عین حفظ ترامپ در حلقه مذاکره، موضع تند و تیز در قبال مدل لیبی حفظ شود و پیونگ‌یانگ به این صورت نشان داده که یک طرفه به مذاکره‌ای نمی‌رود که امریکا بتواند در آن مذاکره هر الگویی را که می‌خواهد، تحمیل کند.