در این مطلب چنین آمده است :صدای توسعه کشور از سمفونی همنواز همکاری بخش های دولتی و خصوصی نواخته می شود که می تواند امید را در دل مردمان این سرزمین افزایش دهد و نمونه بارز این تدابیر امیدآفرین را در منوجان می توان دید که از رهگذر اقتصاد مقاومتی محقق شده اند.
شهرستان منوجان در فاصله 380 کیلومتری مرکز استان دارای جمعیت 64528 نفری، یکی از محرومترین نقاط استان و کشور بوده با تولید محصولات کشاورزی نقش قابل ملاحظه ای در تأمین نیاز بازار ایفا می کند.
و این در حالی است که در گذشته، همه ما محرومیت این مناطق را اغلب از درون کپر و آلاچیق هایی مشاهده کرده ایم که گاهی با گزارش یک خبرنگار در یک خبرگزاری، روزنامه و یا فضای سایبری؛ طعم تلخ توسعه نیافتگی و فقر را بر مذاقمان می نشاند.
آن زمان که رئیس کمیته امداد امام خمینی (ره) در نشست شورای اداری خراسان رضوی گفت؛ «روحانی شعار رفع فقر را بیان کردند من منصفانه در این جمع و در کنار مضجع رضوی اعلام می‌کنم به این شعار خود عمل کردند». تعجب همگان برانگیخته شد. برای سنجش این موضع، فارغ از هر حزب و جناحی که باشید کافی است سری به شهرستان منوجان در استان کرمان بزنید تا نتیجه برنامه ریزی های اقتصاد مقاومتی مسئولان این استان در حوزه اشتغال زایی و رفع فقر را با انجام کارهای بزرگ توسط معین های اقتصادی مناطق از نزدیک مشاهده کنید.
جای بسی شگفتی نیست در جایی که درآمد اصلی مردم یک منطقه تولیدات کشاورزی باشد،نظاره گر محرومیت باشیم و تصویر چال کردن صدها تن سیب زمینی، گوجه، پیاز و یا هندوانه به بهترین شکل گویای این وضعیت است.
داستان این تصاویر قصه پرغصه صدمن مثنوی است که شرح آن نیازی به گفتن ندارد. آماری دقیق از وضعیت فقر یا توسعه نیافتگی منطقه به معنای واقعی وجود ندارد اما مشاهدات کسانی که به آنجا رفت و آمدی داشته و دارند حکایت از وجود انقلابی در منطقه دارد که جلوه های آن باید به کمک رسانه ها در معرض نمایش همگان قرار گیرد.
وقتی مقام معظم رهبری در نشست اقتصاد مقاومتی با مثال زدن قلعه گنج کرمان از سایر استانداران می خواهد برای تماشای تدابیر مدیریت جهادی به شهرستان قلعه گنج مراجعه کنند، باید از همگان خواهش کرد به منوجان و قلعه گنج سفر کنند و انقلاب اقتصادی و اجتماعی شکل گرفته شده را از نزدیک مشاهده کنند.
ماجرا از جایی شروع می شود که با تعیین شرکت های صنعتی و معدنی بزرگ استان به عنوان معین های اقتصادی مناطق کمتر توسعه یافته، برنامه ریزی های گسترده ای برای توسعه اجتماعی و اقتصادی منطقه انجام گرفته است .
انقلابی که از آن سخن می گوییم حاصل تصاویری است که اکنون از رهگذر توسعه شهرستان منوجان در قاب نگاه ها می نشیند. اکنون تغییر وضعیت را در چهره زنی می بینیم که باری از دوشش بر زمین افتاده و مجبور نیست برای تأمین آب مورد نیاز خود، صدها متر را طی کرده و کوزه ای بر دوش گیرد.
خوشحالی را در ضمیر و سیمای مادرانی می بینیم که با راه اندازی مشاغل خانگی و سنتی مختلف، قالی، شال و گلیم خود را در محیط آرام خانه های خود و زیر باد کولر می بافند و با همکاری مسئولان با فروش آن درآمدی آبرومند دارند.
مادرانی که دیگر زیر گرمای سوزان آفتاب، برای بدست آوردن رزقی اندک، کیلومترها طی نمی کنند تا با کار در زمین های کشاورزی، چندین کیلو سیب زمینی بر دوش گیرند و نیاز خود را تأمین کنند.
رضایت را در چهره کشاورزانی باید مشاهده کرد که با کانال کشی و انجام طرح های علمی کشاورزی و راهکارهای نوین آبیاری، می توانند محصولاتی بیشتر و با هزینه کمتر تولید کنند.
شادابی و نشاط را در چهره 650 دانش آموز مدارس شبانه روزی می توان دید که دغدغه خواب و خوراک ندارند.
انقلاب را باید در تأسیس هتل سنتی مینو جهان، ایجاد فضاهای گردشگری و تفریحی، ایجاد پیست های دوچرخه سواری و اسب سواری، تأسیس چندین واحد کارگاهی کوچک و بزرگ اقتصادی،ابرگزاری سمینارهای فرهنگی و اجتماعی مختلف و توازن و تعادل امکانات آموزشی برای دانش آموزان کنکوری مشاهده کرد که همگی در پرتو تدابیر اقتصاد مقاومتی، امیدها را در دل مردان زحمتکش این دیار زنده کرده است.
آری توسعه و پیشرفت، بارانی نیست که از آسمان نازل شود ، میوه یکساله ای نیست که در فصل بهار و تابستان چیده شود؛ محصولی نیست که با مراجعه به بازار بتوان آن را خرید؛ توسعه و پیشرفت فرایندی مداوم و طولانی است که با برنامه ریزی، توجه به مسئولیت اجتماعی شرکت های بزرگ و استفاده از ظرفیت های بخش خصوصی حاصل می گردد و مسأله سازی نیاز به توسعه و تلاش برای رسیدن به این هدف، نیاز به همکاری رسانه هایی دارد که با آگاهی رسانی اقدامات انجام شده از منوجان و منوجان ها الگوسازی کننند.
7440/ 5054