به گزارش ایکنا، ایران جغرافیای گسترده‌ای است که در آن برای هر مناسبتی رسم‌های خاصی وجود دارد، غرب، شرق، شمال و جنوب بسته به اقلیم و قومیت راه و رسم و آیین خود را برای این مناسبت‌ها در طول تاریخ داشته‌اند، ماه رمضان نیز یک مناسبت دینی گسترده است که هم فریضه در آن وجود دارد و هم سبک زندگی؛ فریضه آن در میان تمامی مسلمانان فارغ از نژاد، ملیت، قومیت، جغرافیا و زبان ثابت بوده و هیچ گونه تفاوتی ندارد، اما در طول زمان رسومی مردم در کنار آن بر پا داشته‌اند که جزئی از یادگار ویژه آن ماه شده‌اند، برخی از بین رفته و برخی دیگر همچنان ثابت هستند.
شمالی‌ها به ویژه گیلانی‌ها در میان مردم ایران همواره به برپایی آیین‌های خاص شهره هستند و از تنوع زیادی در آداب و رسوم خود بهره می‌برند، آنان روزه‌داری را از دو روز آخر ماه شعبان برپا می‌دارند و با «پیشاشو» به استقبال رمضان می‌روند. گیله مردان و گیله زنان چند روز پیش از آغاز رمضان مساجد و تکایا را نیز غبار روبی و معطر می‌کنند.
پیشاشو در اکثر شهر‌های گیلان مستحب است و تقریبا تمامی اهالی این استان بر انجام این رسم دیرینه اصرار می‌کنند، از آن سو در همین زمان است که نوجوانان را آداب روزه می‌آموزند و بزرگان قوم در راستای تشویق به ادامه روزه‌داری به آنان هدیه‌ای می‌دهند، رسم آموزش روزه‌داری به نوجوانان در ماه مبارک در کوهستان‌های گیلان که مردم دامدار زندگی می‌کنند به گونه‌ای دیگر است، در این مناطق، نوجوان بعد از خوردن سحری و خواندن نماز صبح اولین روزه زندگی خود را می‌گیرد، پدربزرگ یا پدر خانواده در نزدیکی‌های اذان مغرب از مادر خانواده می‌پرسد که آیا روزه را کامل گرفته است یا نه؟ اگر جواب مثبت باشد، پدربزرگ یا پدر خانواده نصف سهم گاو و گوساله را به‌نام نوجوان روزه‌دار می‌کند.

نذر افطار
گیلانیان رسم‌های مختلفی در افطار دارند، از جمه اینکه آنان این زمان را برای نذر کردن مناسب می‌داند و هستند افراد زیادی که افطاری را نذری می‌دهند، آنان در خانه یا در مسجد این کار را انجام می‌دهند. همچنین یکی از رسوم دیگر آنان مهمان کردن به صرف افطار است. دعوت فامیل‌های جدید و پذیرایی از خویشاوندان عروس یا داماد به‌ویژه در دوران نامزدی تقریباً در تمام نقاط استان گیلان در ماه مبارک رمضان معمول است.

سفره رنگانگ گیلک‌ها
گیلانی‌ها از دیرباز به دلیل تنوع غذایی زبانزد بوده‌اند، آنان کشمش پلو، رشته پلو، شیرین قرمه، کوکو‌سبزی، شیر برنج، رشته خوشکار، گل پالوده، شامی رودباری، کاکا و فرنی را سفره‌های سحری و افطار استفاده می‌کنند، در برخی نقاط نیز رسم است که با نمک یا نان محلی افطار کنند، اما پنیر سیاهمزگی، شامی رشتی، آش کشک، گندمی، کشتا، کولاس، کماج، نان روغنی، خاتون پنجره، و رشته خوشکار را می‌توان از عمده غذا‌های محلی، نان و شیرینی‌های ویژه ماه مبارک رمضان در گیلان نام برد.
رشته خوشکار که امروزه در تهران نیز پخته می‌شود همانند کلوچه فومن و لاهیجان از گذشته عمده‌ترین شیرینی‌های ماه مبارک رمضان بوده‌اند. مواد تشکیل دهنده رشته خوشکار را آرد برنج، آب، مغز گردو، هل و زعفران تشکیل داده که بعد از تهیه خمیر، در روغن سرخ شده و زینت‌بخش سفره‌های ماه مبارک رمضان گیلانی‌ها است.
کولاس نیز یکی از نان‌های با قدمت چندین هزار ساله در شرق گیلان و به ویژه در اشکورات است، که هنوز روستاییان شرق گیلان روزه خود را با آن باز می‌کنند، گل پالوده نیز نوعی فرنی گیلانی است که گلبرگ‌های گل محمدی به بو و طعم خاصی می‌دهد.

انتهای پیام