نادر فریادشیران را دوستش دارم ، درست مثل محمد مایلی کهن. هر دو یک ویژگی دارند ، اینکه جسورانه حرف شان را می زنند. برای شان گران تمام می شود اما پشت سر چیزی نمی گویند ، هر چه هست را رک می گویند. ولو اینکه اشتباه باشد یا اینکه در اکثر مواقع ، حرف درست شان را هم بد زده باشند.

اخیرا آقا نادر که زندگی را جمع کرده و برده یکی از مناطق کم سر و صدای کرج تا راحت تر باشد ، گفته همین امروز کی روش را برکنارش کنیم و جایش علی دایی را بگذاریم سرمربی تیم ملی. راستش اصلا کاری به درستی یا غلطی این حرف نداریم اما فقط می خواهم از ایشان بپرسم تا به حال چند بار این حرف را زده اند. یادشان رفته 4سال قبل این را می گفتند. باورشان این بود تیم ملی کیسه گل می شود و خیلی بد نتیجه می گیریم. می گفتند کی روش برای ادبیاتش باید برکنار شود اما باورشان باخت سنگینش بود. می گفتند یک اجنبی با این ادبیات نباید باشد.

او ماند. نتایجش اگرچه فقط یک امتیاز برای مان داشت اما این قدر خوشایند برای مردم بود که بخواهند بماند. فشار افکار عمومی کی روش را نگه داشت و همین دوستان منتقد ، به عقب رانده شدند و حرف شان خریداری نداشت. عامه مردم که هیچ ،نخبگان هم خیلی هم نوای شان نشدند و آنها لقب تندرو گرفتند.

این به کنار ، برویم 8 سال قبلش . 8 سال قبلی که تیم ملی با برانکو به جام جهانی رفته بود. انتقادها آن روز خیلی بیشتر بود. مدام می گفتند سرمربی را برکنار کنیم. چرا باید یک اجنبی روی نیمکت باشد. از یک طرف کیهان و از یک طرف ایران ورزشی در زمان رونق مطبوعات ورزشی ، در کنار شما دوستان ، کانون محترم مربیان و نامه معروف آقا مجید جلالی و شما بزرگواران مربی وطنی علیه ویچ ها بود تا هر طور هست نسخه برانکو قبل از جام جهانی پیچیده شود. انتهایش چه اتفاقی افتاد؟ 
دادکان ایستاد و با برانکو به جام جهانی رفت. تیم نتیجه نگرفت و دور افتاد دست خودتان . 4 سالی که تیم ملی دست مربیان ایرانی بود ، خدا و پیغمبری ، چه اتفاقی برای فوتبال ایران رقم زدید؟ نه اینکه تمامش به جنگ بین خودتان گذشت بزرگواران عزیز؟
بار قبل تر و جام جهانی 98 را یادتان هست؟ شما خودتان بعد از بازی با قطر برکنار شدید چون شانس صعود مستقیم به جام جهانی را از دست دادید و تیم به بن بست تاکتیکی به رغم همه تلاش های تان رسیده بود. ستاره های تیم قفل کرده بودند و جو اصلا مساعد نبود. این قدر فضا بد شده بود که بعد از جشن صعود به جام جهانی هیچ کس نامی از محمد مایلی کهن در این موفقیت نبرد . درحالی که همه آن نسل را او در آن سه سال ساخته بود!

رفتید خانه و بعد دور افتاد دست ایویچ. ایویچ بزرگ که نه اهل داد و قال بود. نه مثل کی روش این همه سر و صدا داشت. نه چون برانکو متهم به سهل گیری یا مثلا دودوزه بازی اش می شد کرد. او یکی از تاپ ترین مربیان تاریخ فوتبال دنیا بود که داشت کارش را می کرد. بهترین نسل ایران را گرفت ، بهترین تیم ادوار جام جهانی مان را هم ساخت. همین جو بیگانه ستیزی باز راه افتاد. مگر نیفتاد؟ مگر زیرآبش را با همین بهانه ها نزدید؟ عاقبت چه شد؟ چقدر همیشه افسوس خورده ایم برای کودتایی که علیه ایویچ رخ داد.
حاج نادر عزیز که باور دارم دلت برای جوان های ایرانی می سوزد.درست است که باور داری این تیم سه باخت بد می آورد و حتی برایش حاضر سر ریش های 50 ساله ات شرط ببندی. برادر عزیزم نه برای عقایدت که برای حرفه فوتبالی که یکی از بدنه اش هستی می خواهم کمی کلاهت را قاضی کنی. به کدام منطق باید مربی موفقی که نسلی از نو ساخته ، تیمش را به جام جهانی رسانده و مردم دوستش دارند را 20 روز مانده به جام جهانی برکنار کنند.

نه این اسمش با هیچ متری ، دلسوزی برای فوتبال نیست.