اتوبوس که توقف می کند به سرعت برق و باد با اختلاف چند نفری که ردیف های جلو را گرفته اند، پیاده می شوم، تا مبادا ثانیه ای از دست بدهم و یا دیواره سنگی کنار جاده مشرف به قبرستان ابوطالب که از فاصله هنوز نرسیده، از پنجره اتوبوس تعقیبش کرده بودم، پر شود از ازدحام زائران.
خودم را بی وقفه به دیواره حائل میان گورستان و جاده می رسانم، جایی که بتوانم بیشترین دید و کمترین فاصله را با در سبز رنگی که چون نگین در میان سفیدی های قبرستان می درخشد، داشته باشم.
زاویه دیدم بهترین مکان ممکن در این سوی دیواره بود، مزار خدیجه از دور به واسطه سبزبودن زیر نور خورشید می درخشید و مانند دیگر قبرهای شریف مکه و مدینه دسته کبوتران در پیشگاهش پر می زدند و می نشستند، کبوتران و سبزی درب و پنجره که همچون خانه ای از دور خودنمایی می کرد در میان اتمسفر آزاد و وسیع و بی محاصره هوا حال و هوایی وصف نشدنی داشت.
آفتاب قصد رفتن نداشت ولی نسیمی ملایم در ارتفاع مشرف به قبرستان می وزید و من خیره به آرامگاه بانویی که اسلام را وام‌دار از خودگذشتگی هایش کرد، آرامشی قلبی، وجودم را می گیرد.
در گذری از ثانیه چون یک حلقه فیلم آنچه شنیده و خوانده بودم از زندگی بانوی اسلام و پیامبر اکرم (ص) و روایت های پشت پا زدن زنی به ثروت و شهرت قبیله ای و سختی های دوران عرب جاهلیت، برای خودم مرور کردم.
تمام تلاشم را می کنم که لحظه به لحظه این زمان ارزشمند برای همیشه در تاریخ حافظه ام ثبت بماند.
گورستان، آرام و بی صدا بود بی صداتر از خفتگانی که بی شک آرامش جو و فضای آن محدوده، مرهون آرمیدن همانهاست.
قبرستان ابوطالب، آرامستانی است که در میان فارسی‌زبانان به این نام مشهور است و به نام‌های دیگر همچون «جنت المعلی» و نیز گورستان «حجون» نیز شناخته می شود.
این گورستان واقع در مکه و مزین به قبور سرشناسان صدر اسلام از جمله جناب ابوطالب بن عبدالمطلب، خدیجه بنت خویلد، قاسم بن محمد (ص)، آمنه بنت وهب، عبدمناف، پدربزرگ پدربزرگ حضرت محمد (ص)، هاشم بن عبدمناف و جناب عبدالمطلب است.
قبور این قبرستان از جمله مزار بانوی اول اسلام در زمان ملک عبدالعزیز شاه سعودی تخریب و نابود شد، این واقعه با وجود اعتراض جامعه جهانی اسلامی به وقوع پیوست و برخی شیعیان تا به امروز در روز تخریب حرم‌های بقیع به دست آل سعود مشهور به «یوم غم» به عزاداری می‌پردازند.

**خدیجه (س) سمبل جسارت زن در عصر جاهلیت
خدیجه نام و مرامی که جنس زن به واسطه اش، در خود بالیدن و فخری همیشگی به تمام تاریخ دارد و خواهد داشت، در چنین روزی (دهم رمضان)، تاریخی را به سوگ نشاند.
خدیجه (س) از پدری به نام خویلد بن اسد و مادری به نام فاطمه بنت زائده متولد شد، او حدود سه یا چهار دهه قبل از آغاز بعثت پیامبر اسلام (ص) در مکه به دنیا آمد و در همان شهر در خانه پدرش، رشد یافت.
منابع تاریخی، گزارش چندانی درباره شخصیت خدیجه (س)، در دوران پیش از اسلام ارائه نکرده‌اند، او ثروتمند بوده و سرمایه اش را برای تجارت، به کار می‌گرفته است.
همچنین در منابع تاریخی به جایگاه بالای اجتماعی و حسن شهرت او در شرف و نسب اشاره شده است؛ آورده اند: «‌او زنی شریف و با‌ درایت بود که خداوند خیر و کرامت برای او در نظر گرفته بود. به لحاظ نسب در طبقه متوسط از انساب عرب جای داشت اما دارای شرافتی عظیم و ثروتی زیاد بود.»
خدیجه از طرف پدر با رسول خدا (ص)، عموزاده و نسب هر دو به «قصی‌بن کلاب» می‌رسد، او از زنان مشهور تاجر عرب و حجاز، اولین همسر پیامبر اسلام (ص) و اولین زنی بود که اسلام آورد و مادر حضرت فاطمه زهرا (ع) بود.
جابر بن عبدالله انصاری در روایتی از پیامبر (ص)، سرور زنان جهان را خدیجه (س)، فاطمه (س)، مریم و آسیه معرفی کرده است، همچنین پیامبر (ص)، خدیجه (س) را از جمله زنان کامل در جهان و نیز از بهترین زنان دانسته است.
در منابع اسلامی، از خدیجه (س) با القابی همچون طاهره، زکیه، مرضیه، صدیقه، سیده نساء قریش، خیرالنساء و بانوی بلند مرتبه و نیز با کنیه‌ ام المؤمنین یاد شده است.
سن خدیجه (س) را در زمان ازدواج با پیامبر بین 30 تا 40 سال ذکر کرده و آورده اند خدیجه (س)، پیشنهاد ازدواج با پیامبر(ص)‌ را مطرح کرده است.
این پیشنهاد پس از آن روی داد که با درستکاری و درست‌گفتاری و امانت‌داری و کرامت اخلاقی حضرت محمد (ص) آشنا شد و او را امین بر مال و دارایی‌اش قرار داد و به دلیل همین صداقت، امانت و حسن خلق و درست‌کاری پیامبر (ص)، پیشنهاد ازدواج را مطرح کرد.
برخی منابع تاریخی ذکر کرده اند که خدیجه قبل از ازدواج با پیامبر، دو بار ازدواج کرده و صاحب فرزندانی بود.
پیامبر اسلام (ص) 25 ساله بود که با خدیجه (س) ازدواج کرد؛ زنی که همه ثروت خود را در راه نشر اسلام به کار گرفت، پیامبر (ص) به احترام خدیجه، در طول حیات او همسری دیگر برنگزید و پس از درگذشت وی همواره از او با نیکی یاد می‌کرد.
پیامبر (ص) از خدیجه دو پسر به نام‌های قاسم و عبدالله و چهار دختر به نام‌های زینب، رقیه، ام کلثوم و فاطمه (س) داشت.
او یک همسر فداکار و ایثارگر، بهترین یاور برای رسول خدا و در تمام مشکلات و سختی‌های پی‌درپی و تبعیدها و محاصره‌های پیامبر، قوی‌ترین پشتیبان و همراه او بود.
اموال خود را در راه اهداف الهی همسرش و گسترش و تقویت اسلام، بخشش کرد و با ثروت بسیارش در راه تثبیت و پیشرفت اسلام، بسیار مؤثر بود.
حضرت خدیجه، مدت 25 سال در خانه پیامبر اسلام زندگی کرد و سال دهم بعثت در دهم ماه رمضان و به‌مدت کوتاهی بعد از وفات «ابوطالب» عمو و سرپرست پیغمبر در 65 سالگی در مکه درگذشت، از همین رو آن سال را «عام الاحزان» سال اندوه‌ها گفته‌اند.
قبرهای عبدالمطلب و ابوطالب و خدیجه (س) در کنار هم با فاصله یکی دو متر قرار دارند و میزبان زائران از پشت درب های بسته گورستان هستند.
فراهنگ **3009**1055