به گزارش سرویس ورزشی جی پلاس، فوتبال ایران در تاریخ خود کم چهره ماندگار ندارد. چهره هایی که همه در مستطیل سبز و هم خارج از آن اسطوره هایی بودند که مورد احترام تمام اهالی فوتبال و ورزش بودند و از قضا چهارشنبه دوم خرداد سالگرد درگذشت یکی از آنها بود.

اما در مراسمی که در این روز برگزار شد، شنل افتخار قرمز بر شانه مردی انداخته شد که نه سابقه لگد کوبیدن به توپ فوتبال را داشته و نه از جنس فوتبال است. شنل افتخار باشگاه بزرگ پرسپولیس که نام های بسیار بزرگی به خود دیده بر دوش مردی قرار داده شد که اکثرا او را با پول هایش می شناسند. بماند که به حق چقدر از این پول ها برای او بوده! حسین هدایتی مردی که همیشه در بزنگاه دست به جیب شده و برای تیم محبوبش پرسپولیس خرج کرده اما خرج هایش هیچ گاه بی حاشیه نبوده است.

معلوم نیست در باشگاه پرسپولیس چه می گذرد. از یک سو مدیریت باشگاه بعد از داستان طارمی و یک میلیارد تومانی که طارمی به باشگاه ریزه اسپور نداد رسما اعلام می کند که دیگر نیازی به کمک عابربانک ندارد. از طرفی شنل افتخار توسط دو تن از بزرگان این باشگاه یعنی محرمی و محمدخانی بر دوش او افکنده می شود.

کاش یک بار یک نفر از ایشان بپرسد اگر واقعا بدون چشمداشت در اندیشه کمک به باشگاه محبوبش است، چرا یک بار به جای تمام این خرج های کوچک و بزرگ، کلنگ احداث یک ورزشگاه اختصاصی را برای این تیم زمین نمی زند؟ یا سری به وضعیت اسفبار آکادمی و امکاناتش بزند و برای تیم های رده سنی خرج کند. به جای کمک های میلیاردی به این ستاره و آن بازیکن، یک مدرسه فوتبال استاندارد تاسیس کند و استعدادهای فراوان در گوشه و کنار این مرز و بوم را جمع آوری کند. البته که این فعالیت ها بازتاب رسانه ای خاصی ندارد.

امروز این شنل نه تنها نشانه بزرگی مردی نبود که نشانه ناشایسته سالاری کسانی بود که یا نمی دانند باشگاه پرسپولیس چیست و کجاست و یا خودشان را به آن راه زده اند. تا امثال پروین، کلانی، محمدخانی، قلیچ خانی، عابدزاده، دایی، مهدوی کیا و کریمی و یک کرور بازیکن دیگر که اینجا مجال بردن نامشان نیست، در این گیتی هستند و نفس می کشند، این شنل برازنده نشستن بر دوش چنین اشخاصی نیست.