مجله فارس پلاس؛ عطیه اکبری: همراه علیرضا، جوان 24 ساله که می شوی و چشم در چشمان کم سویش می دوزی تا بفهمد گوش شنوای حرف های نگفته اش هستی، دلخور می شوی از خودت و همه روزهایی که به خاطر داشته و نداشته ات خدا را شاکر نبودی. علیرضا یک معلول است. دستانش به سختی حرکت می کند. توانایی نگهداشتن گردن و سرش را ندارد و مدام سرش پایین می افتد و دوباره تلاش می کند برای نگه داشتن سر، چند ثانیه بعد، دوباره افتادن و دوباره تلاش و دوباره..... قدرت تکلم هم ندارد و باید گوش هایت را تیز کنی تا حساب و کتاب جمله هایی که به سختی ادا می کند از ذهنت بیرون نرود، اما دنیای عجیبی دارد. 5 سال است دستان ناتوانش را به زانوهای مردانه اش گرفته، به قول خودش یک کسب و کار آبرومندانه راه انداخته است. از بی مهری مسئولان خسته شد. خسته شد از بس با کاغذی در دست که رویش نوشته بود من معلول شغل می خواهم جلوی در بهزیستی جنوب تهران چمباتمه زد و هیچ کس صدایش را نشنید. اما یک کوله پشتی، چند قلم واکس، برس کفش و یکی دو ابزار تعمیر کفش تهیه کردو بسم الله گفت و کفاشی سیار راه انداخت. حالا کفاشی سیار علیرضا را خیلی ها می شناسند. می گوید روزی اش آنقدر خیر و برکت دارد که با درآمدش سال قبل پابوس آقا امام حسین(ع) هم رفته. آنقدر برکت دارد که کمک خرج مادرش می شود، پول تو جیبی ته جیب برادرش هم می گذارد. هفته ای یک بار هم بی سر و صدا به مسجد می رود، بنر واکس صلواتی را روی دیوار می زند و کفش نمازگزاران را برق می اندازد و چه زمزمه های صلوات که در خانه خدا طنین انداز می شود و چه دل ها که با دیدن علیرضای معلول می لرزد.

علیرضا، خانه خدا، واکس صلواتی
یک روز از روزهای خوب خدا در خانه خدا با علیرضا همراه می شویم و به تماشای او می نشینیم، وقتی سرش را پیش پای نمازگزاران به نشانه تعظیم فرو می آورد، کفش های برق افتاده را پیش پای آنها جفت می کند و می گوید صلوات یادتان نرود. دو دو تا چهارتاری این جوان معلول هم شنیدنی است وقتی می گوید؛ از مردم می خواهم برای شادی روح شهدا صلوات بفرستند. شهدا سفارش من را به اوستا کریم می کنند و او هم هوایم را دارد. روزی ام را زیاد می کند و بعد هم یک بیت شعر، حواله حال و هوای خوب امروز ما می کند و می گوید:« با خدا باش، پادشاهی کن بی خدایی کن، هر چه خواهی کن» و چه حالی دارد شنیدن صدای لرزان و افتان و خیزان علیرضا وقتی از خدا بودن برایمان می گوید.

منبع امید
علیرضا منبع امید است برای همه هم قطاران معلول خودش که سایه ناامیدی روی سرشان سنگینی می کند. تعدادی از معلولان را دور هم جمع کرده و حلقه صالحین معلولان را در پایگاه بسیج راه اندازی کرده است. بسیجی فعال هست. بیش از ده تقدیرنامه از ارگان های مختلف در تهران دارد. گویا مسئولان هم فهمیده اند باید قدردان علیرضاهای امروز ایران بود.

بازگشت به صفحه نخست گروه فضای مجازی

انتهای پیام/