خط و نشان کنگره آمریکا در مقابل قانون انسداد اروپا
نمایندگان کنگره آمریکا در تلاش برای تصویب طرحی هستند تا با قانون انسداد اتحادیه اروپا برای حمایت از شرکتهای اروپایی دارای روابط تجاری با ایران مقابله کند.
به گزارش روزنامه واشنگتن فری بیکن نمایندگان کنگره آمریکا در حال تهیه طرحی هستند که بانک سرمایهگذاری اروپا (EIB) در صورت تعامل با ایران تحریم کرده و دسترسی آن را به نظام مالی آمریکا قطع کند.
فریبیکن به نقل از برخی منابع در کنگره آمریکا نوشت این طرح از سوی «ریچارد گلدبرگ» یکی از مشاوران ارشد «بنیاد دفاع از دموکراسیها» تهیه شده است.
در این طرح آمده است: هیچ قانونی نیست که بتواند شرکتهای اروپایی را از قطع دسترسی آنها به نظام مالی آمریکا نجات دهد.
شرکتهای اروپایی حتی در صورت احیای قانون انسداد تمایلی به نقض تحریمهای آمریکا نخواهند داشت.
به نوشته واشنگتن فریبیکن، دولت ترامپ میتواند برای تحریم شرکتهای اروپایی به «قانون آزادی ایران و مبارزه با اشاعه» مصوب سال 2013 در کنگره آمریکا متوسل شود.
این قانون قابلیت چنان تفسیر موسعی دارد که میتوان از طریق آن شرکتهای اروپایی را به اتهام کمک به ایران تحریم کرد.
طرح کنگره آمریکا، ترامپ را موظف کرده که داراییهای هر فردی را که حمایت مالی یا مادی از بهرهبرداران بنادر ایران، انرژی، دریانوردی و کشتیسازی این کشور و همچنین هر مقام یا شرکت ایرانی شناسایی شده در فهرست تحریمهای وزارت خزانهداری آمریکا، به عمل آورده باشد، مسدود کند.
این طرح همچنین میافزاید: دولت ترامپ میتواند این قانون را به گونهای تفسیر کند که علیه هر مدیر بانک سرمایهگذاری اروپا که چنین حمایتی را تامین میکند و همچنین هر یک از اعضای کمیته مدیران که آن را اجرا میکنند، قابل اعمال باشد.
فراکسیون امید با دست پس میزند با پا پیش میکشد!
فراکسیون امید هرچند وزن چندانی در مجلس ندارند اما برای چانهزنی و امتیازگیری میگویند به لاریجانی برای ریاست مجلس رای نخواهند داد.
درحالی که انتخابات سالانه هیئترئیسه مجلس، هفته آینده برگزار میشود، روزنامه آرمان نوشت: براساس اظهارات عارف رئیس فراکسیون امید، لاریجانی گزینه این فراکسیون نیست.
عارف در اولین انتخابات هیئترئیسه مجلس دهم در سال 95، نامزد ریاست شد و با لاریجانی به رقابت پرداخت اما نتوانست بیش از 103 رای بیاورد و آن زمان علی لاریجانی با 173 رای، رئیس مجلس شد.
روزنامه آرمان در این باره مینویسد: عملکرد هیئترئیسه مجلس از سال گذشته تاکنون موجب شده تا تمام فراکسیونها از ظن خود برای تصاحب 12 کرسی هیئترئیسه برنامهریزی کنند. امیدیها به دنبال حضور در هیئترئیسه و اعمال نفوذ بیشتر برای پیشبرد اهداف خود هستند. ولاییها درصدد تصاحب کرسیهای هیئترئیسه برای تقابل بیشتر با دولت و ایجاد فضای مجلس نهمی هستند، اما مستقلین به فکر تثبیت اوضاع و ادامه همین رویه. با تقسیم شدن مجلس به این سه دیدگاه باید دید در آینده چه پیش خواهد آمد.
آرمان میافزاید: اصلاحطلبان مجلس که در قالب فراکسیون امید گرد هم جمع شدهاند از ابتدا با تفکر صاحب اکثریت مجلس پا به بهارستان گذاشتند و درصدد ریاست محمدرضا عارف بر خانه ملت برآمدند. گرچه این مهم طی فعل و انفعالاتی به وقوع نپیوست و رئیس فراکسیون امید رقابت را به علی لاریجانی واگذار کرد. اکنون امیدیها که درصدد تاثیرگذاری بیشتر در مجلس هستند تلاش میکنند صندلی سبز علی لاریجانی و سایر نواب وی را از آن خود کنند تا بتوانند مجلس را در راستای تفکرات اصلاحطلبانه پیش ببرند. آنطور که به نظر میرسد آنها به تعامل فراکسیونی با سایرین نیز نمیاندیشند، این مهم را میتوان از سخنان رئیس این فراکسیون فهمید. محمدرضا عارف در حاشیه جلسه مجلس در ارتباط با سخنان اخیر سخنگوی فراکسیون مستقلین مبنی بر تعامل با آنها بر سر ریاست لاریجانی گفت: «فراکسیون امید هیچ تعاملی با فراکسیونهای دیگر نداشته و به هیچ مذاکره و جمعبندی با فراکسیونهای دیگر نرسیده است. وی تصریح کرد: من تعامل با مستقلین را تکذیب میکنم.» از طرف دیگر سخنگوی فراکسیون امید با اشاره به نشست مجمع عمومی این فراکسیون اظهار داشت: «در این جلسه مسئول بررسی انتخابات هیئترئیسه گزارشی از فعالیتهای انجام شده در این زمینه ارائه کرد و رابط فراکسیون با فراکسیونهای دیگر هم گزارشی به نمایندگان ارائه کرد. بهرام پارسایی گفت: تقریبا همه اعضای فراکسیون امید نسبت به عملکرد هیئترئیسه مجلس نقد داشتند.
آرمان درعین حال خاطرنشان کرد: گرچه امیدیها نیمنگاهی به ریاست مجلس دارند، اما به نظر میرسد که گزینه بالفعل آنها یعنی عارف با توجه به عملکرد نه چندان موفق در مجلس شانسی برای تصاحب کرسی ریاست نداشته باشد. این مطلب نیز دور از ذهن مینماید که اشخاصی چون پزشکیان را جایگزین ریاست فعلی مجلس بدانیم.
آرمان همچنین از قول حیدری از اعضای فراکسیون امید نوشت: با توجه به جایگاه محمدرضا عارف، نگاه اکثریت اعضای فراکسیون امید این بود که ایشان مجموعه فراکسیون را به خوبی اداره و پشتیبانی کردند و انتظار میرفت ایشان نامزدی خود را برای ریاست مجلس اعلام دارند، اما به رغم تمام صحبتهای صورت گرفته و تاکید نمایندگان فراکسیون امید بر لزوم حضور آقای عارف در انتخابات هیئترئیسه، تاکنون پاسخ مثبتی از طرف او دریافت نشد. تردیدی نیست گزینه مطلوب اصلاحطلبان برای ریاست مجلس آقای عارف است اما آرایش نهایی مجلس امکان دارد اصلاحطلبان را به سمت گزینههای دیگر ازجمله آقای علی لاریجانی سوق دهد. نمیتوان منکر بود که موضعگیریهای رئیس مجلس و نحوه تعامل ایشان در دو سال گذشته باعث محبوبیت او درمیان بخشهایی از اصلاحطلبان شده باشد، اما تردیدی نیست که آقای لاریجانی اصلاحطلب نیست و خود را متعلق به جریان اصولگرا میداند.
در همین حال روزنامه سازندگی در گزارشی نوشت: هرچند محمدرضا عارف، رئیس فراکسیون امید روشن شدن موضع نهایی فراکسیون را به روزهای یکشنبه یا دوشنبه آینده موکول کرده است اما در گفتوگو با فام درباره ریاست مجلس گفته است: هیچ صحبتی دراین خصوص با هیچکس نکردهایم، ما اهل تعامل هستیم، در حال صحبت هستیم اما با هیچ فراکسیونی درباره کرسی ریاست به جمعبندی نرسیدهایم. اگر به جمعبندی برسیم، آن را ملاک عمل قرار میدهیم، درغیر این صورت مستقلا تصمیمگیری میکنیم.
بااین همه اما امیدیها خوب میدانند که حضور مستقل آنها در انتخابات میتواند به قیمت از دست دادن همه کرسیهایشان در هیئترئیسه مجلس تمام شود. به همین دلیل هم گزینه ائتلاف به معنای واقعی از دستور کار امیدیها خارج نشده است. آنها در بهترین حالت یک فراکسیون 110 نفره هستند که نمیتوانند به تنهایی شانس زیادی در انتخاب ارکان هیئترئیسه داشته باشند.
توکلی: روحانی درباره برجام اشتباهات تاریخی متعدد مرتکب شد
عضوت مجمع تشخیص مصلحت نظام میگوید آقای روحانی در یک اشتباه تاریخی، همه مسائل کشور را به برجام وصل کرد و هنوز هم این اشتباه را به طرق دیگر ادامه میدهد.
دکتر احمد توکلی در گفتوگو با خبر آنلاین اظهار داشت: آقای روحانی در یک اشتباه تاریخی همه مسائل کشور را به برجام وصل کرد اما این خوشبینی او نتیجه کاملا منفی داد بنابراین به لحاظ قدرت پیشبینی آینده لطمه حیثیتی خورد. حتی وقتی ترامپ اعلام خروج از برجام کرد، باز هم موضع دولت قابل دفاع نبود چون اعلام کرد بدون آمریکا برجام را ادامه میدهد. برجام یک معاهده بینالمللی است و دولت حتی اگر قصد ادامه اجرای برجام را داشت، باید دست بالا را میگرفت و از تخلف ترامپ نزد مرجع پیشبینی شده در برجام شکایت میکرد. البته سازوکار رسیدگی به شکایت طوری است که به نفع آمریکا تمام میشود اما دولت باید قاطع پیگیری میکرد تا معلوم شود ما آمریکا را مقصر میدانیم.
وی خاطرنشان کرد: آمریکا یک دشمن قدّار، گردنکش، قانونشکن و نمکنشناس است که وقتی هم در برجام نباشد به دیگران فشار میآورد. نمونهاش هم این است که شرکتهای بزرگ اروپایی اعلام کردند که از ایران خارج میشوند. در چنین وضعیتی اظهار نیاز کردن به اروپا درست نیست و عزتمندان و عناصر وطنخواه را ناراحت میکند.
وی در بخش دیگری از این گفتوگو و درباره اظهارات حجاریان که قائل به سناریوسازی اصولگرایان علیه روحانی شده بود گفت: من خبر ندارم که چنین سناریوهایی وجود داشته باشد اما چنین حرفهایی از امثال آقای حجاریان که دعوی دفاع از دموکراسی دارند و از مردمسالاری دفاع میکنند، پذیرفته نیست. اقتضای مردمسالاری آن است که نمایندگان مردم بتوانند حرفشان را بزنند و متهم به توطئه براندازی دولت نشوند.
وقتی نمایندهای میگوید «چرا رئیسجمهور به این سؤال پاسخ نمیدهد، یا رئیسجمهور کفایت ندارد»، نماینده دیگری میتواند اعلام کند «رئیسجمهور کفایت دارد». پس بیان و شنیدن چنین حرفهایی غصه ندارد، مهم آن است که نگذاریم دعوا شود. طبق قانون اساسی اظهارنظر حق مسلم نمایندگان است. بنابراین آنها میتوانند حرف بزنند و دولت را نقد کنند. در مجموع نمیشود نقد دولت نباشد. حالا نقد میتواند شکلهای مختلف به خود بگیرد. یکی میتواند بگوید «من رئیسجمهور را قبول ندارم اما کمکش میکنم»، یکی دیگر میتواند بگوید «من رئیسجمهور را قبول ندارم و کمکش هم نمیکنم، چون استقبالی نمیبینم»، کسی هم میتواند اعلام کند «مشی غلط رئیسجمهور به جایی رسیده که دیگر او کفایت سیاسی برای تصدی اینجایگاه ندارد».
معتقدم اگر در مقابل نقدها سعه صدرمان را بالا ببریم و انتظار نداشته باشیم کسی به دولت چیزی نگوید، خیلی از اختلاف نظرهای بیمورد رفع میشود.
تاجیک: اصلاحطلبان در سراشیبی افتادهاند
مشاور خاتمی در دولت اصلاحات میگوید: برخی اصلاحطلبان، نام اصلاحطلبی را نردبان قدرت کردهاند و اصلاحطلبی در حال احتضار است.
محمدرضا تاجیک در مصاحبه با روزنامه شرق گفت: بعضی از بهاصطلاح اصلاحطلبان، از جریان اصلاحطلبی یک برج بابل ساختند و تلاش دارند از پلههای این برج بالا بروند و به عرش قدرت برسند. برای رسیدن به عرش قدرت، از جریان اصلاحطلبی ابزاری ساختند و کاملا ابزاری، از آن در جریان اراده معطوف به منفعت و قدرت خودشان بهره میبرند. متأسفانه وقتی هم به قدرت میرسند، تنها چیزی که در گفتار و رفتار آنها مشاهده نمیشود، دقایق گفتمان اصلاحطلبی است. چون به قدرت میرسند، توجیه میکنند که اقتضای قدرت این است و ما باید بر این اقتضا عمل کنیم تا باشیم. بنابراین چه اتفاقی میافتد؟ حیات قبل از قدرت آنها با حیات بعد از قدرتشان فرق میکند؛ یکمرتبه حول حالنا میشوند. یکباره از بازیگران ناقد قدرت به توجیهگران قدرتی تبدیل میشوند که برای بقای خود میکوشند و تئوری تغییر به تئوری بقا تبدیل میشود.
او میافزاید: عده خاصی همواره جایی که سفره قدرت پهن است، حضور خیلی پررنگی دارند و همیشه جایی که تقسیم قدرت است، حضور دارند. اینها حتی مجال را باز نمیکنند که نیروهای جوانتر و با طراوتی که در جریان اصلاحطلبی حضور دارند، در فضاهای اینچنینی قرار بگیرند. بنابراین تلاش میکنند کلیت جریان اصلاحطلبی را به سخره گرفته و از آن فرش قرمزی برای ورود به دژ قدرت بسازند؛ این خطرناک است.
از قبل هم هشدار دادهام نباید اجازه دهیم که کوتولههایی قد رشید اصلاحطلبی را به قامت و هیبت کریه و نازیبای خود دربیاورند. نباید اجازه دهیم این چهرهها را عدهای به جریان اصلاحطلبی تحمیل کنند. بارها گفتهام تا این مشکلات را حل نکنیم و اصلاحطلبی را از چنبره بعضی از به اصطلاح اصلاحطلبان خارج نکنیم، نمیتوانیم اصلاحطلبی شکوفا و بالندهای داشته باشیم.
تاجیک اضافه کرد: اگر نتوانیم در جریان کلی اصلاحطلبی اصلاحات جدی و عمیق را داشته باشیم و خود جریان اصلاحطلبی مرسوم را موضوع اصلاحطلبی قرار ندهیم، به طور فزایندهای اقبال سلبی را هم از دست خواهیم داد. اصلاحطلبان باید خرقه اصلاحطلبی را که بر تن دارند، لطیفتر کرده و تلاش کنند آن را با روح زمانه و تقاضای نسل جدید منطبق کنند. این یک تأمل جدی تاریخی را طلب میکند که متأسفانه چنین ارادهای را نمیبینم. اگر بخواهم نوعی پیشبینی داشته باشم، پیشبینیام این است که جریان اصلاحطلبی در سراشیبی مقبولیت و مشروعیت به سر میبرد.
تاجیک میگوید: وقتی جریان کلی اصلاحطلبی در مسیر نوعی احتضار قرار میگیرد، فضا گشوده میشود برای بسیاری از جریانات رادیکال و جریاناتی که هنوز متولد نشده، میتواند جریان اصلاحطلبی را بهعنوان «دیگر رادیکال» خود محسوب کند و حتی قبل از کسب قدرت، در فضای خیالواره خود جایی برای اصلاحطلبان باقی نگذارد و آنها را حذفشده تلقی کند.
روزانه 15 میلیون دلار خسارت 16 ساله توتال به ایران
شرکت فرانسوی توتال در دو دهه اخیر روزانه 15 میلیون دلار خسارت به ایران زده است.
این مطلب را اصغر ابراهیمی اصل مدیر عامل اسبق شرکت ملی صنایع پتروشیمی عنوان کرده است. او در گفتوگو با «نود اقتصادی» تصریح کرد: شرکت توتال با یک برنامه از پیش تعیین شده وارد صنعت نفت ایران شده، بنابراین در هیچ جای قرارداد IPC، ابزار و ضمانت اجرایی برای اعمال جریمه یا غرامت برای این شرکت وجود ندارد.
شرکت نفتی توتال در طول 16 سال گذشته مأموریت خود را برای معطل کردن ایران انجام داده و مانع تولید از فاز 11 پارس جنوبی شده است.
معاون وزیر سابق نفت اظهار داشت در طرح توسعه جدید فاز 11، بخش زیادی از فعالیتهای عمرانی حذف شده که اجرای عملیات حفاری چاهها و احداث خط لوله در این فاز پارس جنوبی با اغماض 1/8 میلیارد دلار برآورد شده، حال آنکه در همین فاز و با اجرای همین فعالیتها قراردادی به ارزش 4/8 میلیارد دلار با توتال امضا شده است.
وی در رابطه با خروج توتال از صنعت نفت ایران گفت در حال حاضر 36 درصد سهام توتال از آن آمریکاییهاست، بنابراین آمریکاییها برای تأخیر و سرکار گذاشتن و فریب ایران به توتال مأموریت دادهاند. معاون سابق وزیر نفت در امور پتروشیمی گفت میزان زیانی که این شرکت فرانسوی به دلیل تأخیر در فاز 11 پارس جنوبی به کشورمان ایران وارد کرده است معادل 16 سال ضربدر 365 روز، ضربدر روزی 15 میلیون دلار ارزش گاز است.
وی میافزاید: توتال در قرارداد خود با قطر، قرار است که بهرهوری میدان گازی پارس را در سمت قطر 30 درصد افزایش دهد، بنابراین برای تحقق این امر، در قالب قرارداد صوری با ایران، کل اطلاعات میدان گازی پارس جنوبی را برای تحلیل گرفت و توتال با وقاحت تمام ایران را سرکار گذاشت و فرصتسوزی کرد.
ابراهیمی اصل هشدار داد هر گونه انتظار برای بازگشت توتال به فاز 11 پارس جنوبی، انتظاری سادهلوحانه و برخلاف منافع ملی و اعتماد به توانمندی داخلی بوده و تأکیدکرد نباید به امید حرفهایی که برای منافع ملی کشور خطر فرصتسوزی دارد، دلخوش کرد و ادامه داد که بعد از رفتن توتال، باید قرارداد فسخ و طرح توسعه این میدان گازی به پتروپارس سپرده شود.
به گفته وی، فاز 11 میدان گازی پارس جنوبی یکی از سادهترین فازهای این میدان گازی بوده که شرکتهای ایرانی داخلی به خوبی توان توسعه این میدان را دارند و منابع مالی مورد نیاز آن هم در داخل وجود دارد، بنابراین نباید بیش از این فرصت چپاول این میدان گازی را به جیب شرکتهای غربی ایجاد کرد.
ابراهیمی اصل یادآور شد الگو قراردادن قرارداد IPC و در بوق کردن آن اشتباه بوده و خیانت به منافع کشور است.
نظر شما