ساده زیستی و خوش سخنی، سطح سواد و قدرت تحلیل سیاسی و غیره همه برای یک امام جمعه ضروری است، اما از همه مهمتر مردمداری است. مردمداری هم به شعار نیست؛ کسی نیست بگوید من مردمدار نیستم. راستی آزمائی این شعار در بزنگاه هاست.

امام جمعه کازرون از روز اول تجمعات با اینکه با حضور غیرقانونی در خیابان ها مخالف بود، اما به میان مردم رفت. در تجمعات و تحصن ها کنار مردم بود و همان جا قول داد مساله را پیگیری کند. حضور در میان معترضین هزینه های سنگینی برایش داشت؛ تهمت ها شنید اما با همراهی و شنیدن صدای مردم، آرامش و طمانینه اعتراضات شد.

اقدامات بعدی او نیز قابل اعتناست. در اولین نماز جمعه از مردم خواست که به این تجمعات پایان دهند و در قبال این تقاضا قول داد به تهران رفته و مساله را از طریق قانونی پی گیری کند. تضمین هم داد؛" اگر تا یک هفته مساله حل نشد استعفا می دهم."

انتقادش به مسئولین هم بجا و دقیق بود. می گفت اگر با مردم صداقت داشتید حرف تان را گوش می دادند. تاکید داشت چرا خواستید محرمانه و بدور از شفافیت و پشت درهای بسته این طرح را اجرا کنید؟

به مسئولین استانی گفته بود زبان شما را مردم نمی فهمند. مشکل شما اینست که حرفتان به مردم نمی رسد. برای این کسری فکری کنید.

چنین امام جمعه ای می خواهیم که "منبر نماز" را فراتر از "مصلا" و مخاطبینش را گسترده تر از "مامومین ظهر جمعه" ببیند.