به گزارش جام جم آنلاین ، خرمشهر اماکن کافی برای ورزش کردن ندارد، زمین های فوتبال بی کیفیت هستند، مربیان زبده و متعددی در خرمشهر مشغول به فعالیت نیستند، در حالی که هنوز خرابی های جنگ در این شهر به وضوح دیده می شود ساز و کار مناسبی برای ورزش بانوان وجود ندارد و این شهر صاحب تیم مطرحی در لیگ های برتر رشته های مختلف ورزشی نیست. با وجود تمام این مشکلات، محرومیت ها و کمبود امکانات ورزش خرمشهر نفس می کشد اما پررنگ نیست. هر چقدر هم اوضاع اکنون بد و غیر قابل توجیه باشد باز هم نسبت به گذشته بهتر است. ورزش خرمشهر از 60 تاکنون روزهای پرنوسانی را تجربه کرده است.

دهه 60 - در این دهه همه چیز متاثر شدید از شرایط جنگی بود. در این مقطع زمانی مردم این شهر و روستاهای توابع حتی در امرار معاش و تامین و فراهم آوردن بدیهیات زندگی مشکل داشتند چه برسد به اینکه بخواهند به ورزش هم اهمیت بدهند. با این اوصاف داشتن تیمی مطرح در یک رشته ورزشی و یا ورزشکاری صاحب مدال و مقام از این خطه ممکن نبود. اما در همان اوضاع بد رشته هایی چون بدمینتون، پینگ پنگ، دوومیدانی، کشتی و فوتبال فعال بودند. فعالیت آنها در سطح استانی، مدارس و در معدود دفعاتی در کشور بود.

دهه 70 - اوضاع شهر خرمشهر نسبت به دهه 60 در سال های دهه 70 چندان متفاوت نبود و مشکلات همچنان از سر و کول این شهر بالا می رفتند. اما در این دهه به شکل ناچیزی تعداد رشته های ورزشی فعال بیشتر شدند و ورزشکاران بیشتری به ورزش معرفی شدند. بدمینتون، پینگ پنگ ، فوتبال، دوومیدانی، کشتی و کاراته رشته های فعال این شهر در این دهه بودند. بدیهی است که رشته های بسیار زیادی در خرمشهر ورزشکار داشت اما ورزش هایی که در سطح کشور و استان مقام آور بودند همین ها محسوب می شدند.

دهه 80 - ورزش کم رمق و بدون امکانات خرمشهر به هر شکل ممکن خود را دهه هشتاد رساند. آنچه که تعداد رشته های ورزشی فعال را در این شهر بیشتر کرد نه برنامه ریزی های دلسوزانه و دقیق که پتانسیل های فردی خود شهر و البته رشد گلخانه ای استعدادها بود. در این دهه ورزشکاران خرمشهری در رشته های پینگ پنگ، بدمینتون، والیبال، فوتبال، دوومیدانی، کشتی، کاراته ، راگبی و بسکتبال فعال بودند و مقام های متعددی در رقابت های مختلف به دست آوردند.

دهه 90 - وارد دهه نود شدیم و اکنون به سال های پایانی آن رسیده ایم. نه تیمی از خرمشهر در لیگ های فوتبال حضور دارد و نه در والیبال و بسکتبال و هندبال. این شهر ورزشکار شاخصی ندارد. استعداد دارد اما استعدادیاب ندارد. انگیزه دارد اما امکانات ندارد. گلف باز و راگبی باز دارد اما زمین های مخصص این رشته ها را ندارد. سالن اختصاصی برای ورزش بانوان ندارد. هنوز زمین های فوتبال بی کیفیت است. شاید تمام فخر فوتبال این شهر برگزاری فینال جام حذفی به صورت دائمی در ورزشگاه نفت و گاز اروندان باشد. با تمام این کمبودهای شدید تعداد رشته های فعال در خرمشهر اکنون بیشتر است. تیم های استانی والیبال، فوتبال، دوومیدانی، کشتی کاراته، راگبی، بسکتبال، شطرنج، تکواندو، هندبال، وزنه برداری، پینگ پنگ، تنیس و بدمینتون از لحاظ آماری برای ورزش خرمشهر امیدوار کننده هستند اما آنچه که بدیهی به نظر می رسد این است که نمره این شهر در ورزش و پیشرفت سریع کاملا مردود است.

*اطلاعات آماری این گزارش از مریم صدقیانی کارشناس اداره کل ورزش خرمشهر گرفته شده است.