شرکت توتال با یک برنامه از پیش تعیین شده وارد صنعت نفت ایران شده، بنابراین در هیچ جای قرارداد IPC، ابزار و ضمانت اجرایی برای اعمال جریمه یا غرامت برای این شرکت وجود ندارد.
شرکت نفتی توتال در طول 16 سال گذشته ماموریت خود را برای معطل کردن ایران انجام داده و مانع تولید از فاز 11 پارس جنوبی شده است.
در طرح توسعه جدید فاز 11، بخش زیادی از فعالیت‌های عمرانی حذف شده که اجرای عملیات حفاری چاه‌ها و احداث خط لوله در این فاز پارس جنوبی با اغماض 1.8 میلیارد دلار برآورد شده، حال آنکه در همین فاز و با اجرای همین فعالیت‌ها، قراردادی به ارزش 4.8 میلیادر دلار با توتال امضاء شده است!
در حال حاضر 36 درصد سهام توتال از آن آمریکایی‌ها است، بنابراین آمریکایی‌ها برای تاخیر و سرکارگذاشن و فریب ایران به توتال ماموریت داده‌اند.
میزان زیانی که این شرکت فرانسوی به دلیل تاخیر در فاز 11 پارس جنونی به کشور ایران وارد کرده است معادل 16 سال ضربدر 365 روز، ضربدرِ روزی 15 میلیون دلار ارزش گاز است.
توتال در قرارداد خود با قطر، قرار است که بهره‌وری میدان گازی پارس را در سمت قطر 30 درصد افزایش دهد، بنابراین برای تحقق این امر، در قالب قرارداد صوری با ایران، کل اطلاعات میدان گازی پارس جنوبی را برای تحلیل گرفت و توتال با وقاحت تمام ایران را سرکار گذاشت و فرصت سوزی کرد.
هر گونه انتظار برای بازگشت توتال به فاز 11 پارس جنوبی، انتظاری ساده لوحانه و برخلاف منافع ملی و برخلاف اعتماد به توانمندی داخلی است نباید به امید حرف‌هایی که برای منافع ملی کشور خطر فرصت سوزی دارد، دل خوش کرد.
فاز 11 میدان گازی پارس جنوبی یکی از ساده‌ترین فازهای این میدان گازی بوده که شرکت‌های ایرانی داخلی به خوبی توان توسعه این میدان را دارند و منابع مالی مورد نیاز آن هم در داخل وجود دارد، بنابراین نباید بیش ازاین فرصت چپاول این میدان گازی را به جیب شرکت های غربی سرازیر کرد.
در شرایط فعلی 36 درصد سهام توتال از آن امریکا بوده و در حال حاضر از توتال به عنوان ابزاری برای باج گیری استفاده می شود.
به افرادی که به بازگشت توتال به یه ایران خوش بین بوده و کشور را در حالت انتظار غیرضروری قرار می‌دهند باید تذکر داد و امید به سراب را قطع کرد، زیرا برای توسعه فاز 11 پارس جنوبی نیازی به توتال نیست و باید دور توتال خط کشید!
الگو قراردادن قرارداد IPC و در بوق کردن آن اشتباه بوده و خیانت به منافع کشور است.
مجمع دانشجویان عدالتخواه دانشگاه تهران
شرکت نفتی توتال در طول 16 سال گذشته ماموریت خود را برای معطل کردن ایران انجام داده و مانع تولید از فاز 11 پارس جنوبی شده است.
در طرح توسعه جدید فاز 11، بخش زیادی از فعالیت‌های عمرانی حذف شده که اجرای عملیات حفاری چاه‌ها و احداث خط لوله در این فاز پارس جنوبی با اغماض 1.8 میلیارد دلار برآورد شده، حال آنکه در همین فاز و با اجرای همین فعالیت‌ها، قراردادی به ارزش 4.8 میلیادر دلار با توتال امضاء شده است!
در حال حاضر 36 درصد سهام توتال از آن آمریکایی‌ها است، بنابراین آمریکایی‌ها برای تاخیر و سرکارگذاشن و فریب ایران به توتال ماموریت داده‌اند.
میزان زیانی که این شرکت فرانسوی به دلیل تاخیر در فاز 11 پارس جنونی به کشور ایران وارد کرده است معادل 16 سال ضربدر 365 روز، ضربدرِ روزی 15 میلیون دلار ارزش گاز است.
توتال در قرارداد خود با قطر، قرار است که بهره‌وری میدان گازی پارس را در سمت قطر 30 درصد افزایش دهد، بنابراین برای تحقق این امر، در قالب قرارداد صوری با ایران، کل اطلاعات میدان گازی پارس جنوبی را برای تحلیل گرفت و توتال با وقاحت تمام ایران را سرکار گذاشت و فرصت سوزی کرد.
هر گونه انتظار برای بازگشت توتال به فاز 11 پارس جنوبی، انتظاری ساده لوحانه و برخلاف منافع ملی و برخلاف اعتماد به توانمندی داخلی است نباید به امید حرف‌هایی که برای منافع ملی کشور خطر فرصت سوزی دارد، دل خوش کرد.
فاز 11 میدان گازی پارس جنوبی یکی از ساده‌ترین فازهای این میدان گازی بوده که شرکت‌های ایرانی داخلی به خوبی توان توسعه این میدان را دارند و منابع مالی مورد نیاز آن هم در داخل وجود دارد، بنابراین نباید بیش ازاین فرصت چپاول این میدان گازی را به جیب شرکت های غربی سرازیر کرد.
در شرایط فعلی 36 درصد سهام توتال از آن امریکا بوده و در حال حاضر از توتال به عنوان ابزاری برای باج گیری استفاده می شود.
به افرادی که به بازگشت توتال به یه ایران خوش بین بوده و کشور را در حالت انتظار غیرضروری قرار می‌دهند باید تذکر داد و امید به سراب را قطع کرد، زیرا برای توسعه فاز 11 پارس جنوبی نیازی به توتال نیست و باید دور توتال خط کشید!
الگو قراردادن قرارداد IPC و در بوق کردن آن اشتباه بوده و خیانت به منافع کشور است.
مجمع دانشجویان عدالتخواه دانشگاه تهران
نظر شما