در حالی این روزها روند جذب نیرو در سازمان حفاظت محیط زیست با موجی از اعتراض فارغ‌التحصیلان و استادان مرتبط با حوزه‌های محیط زیست و منابع طبیعی همراه شده است که هیچ گزارش آسیب‌شناسی از نیروهای شاغل در بخش‌های مختلف این سازمان در دسترس نیست. سازمانی که با وجود تورم بدنه دولتی در ایران که بر خلاف روال جهانی، برای کوچک‌سازی آن اقدامی صورت نگرفته، همچنان موجودیت دارد بی‌آنکه گامی ولو کوچک برای اصلاح نظام مدیریتی، اداری و کارشناسی معیوب آن برداشته شده باشد.

البته عیسی کلانتری، از آغاز دوره ریاستش در سازمان حفاظت محیط زیست، بارها بر ضعف بدنه کارشناسی این سازمان در حوزه‌های گوناگون تأکید کرده اما حتی او هم هیچ آمار آسیب‌شناسانه یا راهکاری برای حل این معضل ارائه نکرده است. ضعف بزرگی که با توجه به شرایط کنونی محیط زیست کشور و حجم کمی و کیفی چالش‌های این حوزه و البته اهمیت بین‌المللی موضوع محیط زیست، نه تنها برای سازمان متولی این حوزه بلکه برای حاکمیت و مدیریت کلان کشور نیز زنگ خطری جدی محسوب می‌شود.

گرچه آسیب‌شناسی نبود نیروی تخصصی در بسیاری از بخش‌های سازمان محیط زیست بدون همکاری متولیان این سازمان مقدور نیست اما برخی بخش‌های این سازمان را می‌توان به راحتی مورد نقد و بررسی قرار داد. به عنوان مثال، صفحه نمایش علائم حیاتی این سازمان یعنی پایگاه اطلاع‌رسانی سازمان حفاظت محیط زیست. ضعف وب‌ سایت سازمان حفاظت محیط زیست بارها از زاویه‌های مختلف مورد نقد و بررسی قرار گرفته: بی‌توجهی به انتقادات و پرسش‌های مطروحه در گزارش‌های محیط زیستی رسانه‌ها، عدم پوشش اخبار مهم محیط زیست، تمرکز صرف بر اخبار مرتبط با اقدامات نمایشی، تبدیل شدن به ابزاری در دست سمن‌های پرنفوذ در سازمان، نادیده گرفتن اخبار و چالش‌های روز مرتبط با حیات وحش و البته ضعف مشهود بخش انگلیسی این وب‌سایت که باید نقش شاهراه ارتباطی محیط زیست ایران با جهان را ایفا کند اما در عمل شاهد مرگ این بخش از وب‌سایت سازمان حفاظت محیط زیست هستیم؛ ضعفی اساسی که شاید کمتر مورد توجه قرار گرفته باشد.

 

اما به عنوان مثال اگر برای دسترسی به متن انگلیسی خبر دیدار روز یکشنبه 30 اردیبهشت کمیسیونر تغییرات اقلیم و انرژی اتحادیه اروپا با رئیس سازمان حفاظت محیط زیست به صفحه انگلیسی سایت رسمی این سازمان مراجعه کنیم، از روبه‌رو شدن با جای خالی این خبر متعجب شویم اما با نگاهی به این صفحه متوجه می‌شویم که زیاد هم نباید از عدم انعکاس خبر این دیدار تعجب کرد، چرا که در حالی که حدود 5 ماه از سال 2018 سپری شده، در بخش خبرهای بین‌المللی محیط زیست، تنها سه خبر وجود دارد! مقایسه این بخش با صفحات محیط زیست در رسانه‌های مختلف داخلی که به طور منسجم و منظم اقدام به انتشار اخبار مهم محیط زیستی جهان می‌کنند، خالی از فایده نیست.

جالب‌تر آن که در بخش پیوندهای صفحه انگلیسی سایت رسمی سازمان حفاظت محیط زیست نیز آشکارا شاهد وضعیتی هستیم که نشان می‌دهد تعطیلی بالقوه سازمان حفاظت محیط زیست، در صفحه انگلیسی این سازمان به صورت بالفعل جلوه کرده: در بخش پیوندهای صفحه انگلیسی وب‌سایت رسمی سازمان حفاظت محیط زیست کشور، تنها سه لینک مشاهده می‌کنیم که فقط یکی از آنها داخلی است و با کلیک کردن آن با یک صحفه از دسترس خارج شده روبه‌رو می‌شویم.

گرچه نمی‌توان نقطه ضعف و قوت در هر بخش از یک سیستم و مجموعه را به کل آن مجموعه تعمیم داد اما بدون شک وضعیت نابسامان سایت رسمی سازمان حفاظت محیط زیست که به وضوح نشان دهنده ضعف متولیان آن است، مشتی است نمونه خروار ناکارآمدی این سازمان. سازمانی که به نظر می‌رسد دیوارش بناست با ادامه تزریق نیروهای غیرمتخصص، تا ثریا کج برود و خسارات محیط زیستی مادی و معنوی بیشتری را به کشور تحمیل کند.