به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، زندگی خوابگاهی هم برای خودش هم سختی دارد و هم خوشی. دوری از خانواده و دلتنگی مهمترین دغدغه دانشجویان خوابگاهی است؛ زمانی دلت می خواهد آغوش مادرت را داشته باشی و محو لبخند پدر شوی...

اما تجربه زندگی جدید نیز برای خودش شیرینی هایی دارد؛ آشنایی و دوستی های جدید، پذیرش مسئولیت همه و همه از خوشی هایی است که دانشجویان خوابگاهی آن را تجربه می کنند.

ناگفته نماند زندگی خوابگاهی علاوه بر آسیب‌هایی که دارد، زمینه‌ساز رشد فردی است؛ یعنی عده‌ای به خودکفایی می‌رسند و برخی به علت ناتوانی در وفق دادن خود با شرایط و هماهنگ شدن ضربه می‌خورند.

در همین زمینه یکی از دانشجویان خوابگاهی دانشگاه بوعلی همدان در گفتگو با دانشجو گفت: من ساکن خوابگاه شبنم هستم؛ اما در این ساختمان حداقل مقررات ساختمان در آن رعایت نشده است، اغلب تاریخ ساخت این نوع مساکن شهری به سه یا چهار دهه قبل برمی‌گردد و از حیث سطح برخورداری از استاندارد خانه و سکونتگاه، استحکام وعمرمفید ساختمان دارای مشکل بوده و هر آن سلامت روحی و جسمی دانشجویان را تهدید می‌کند؛ بنابراین با رعایت حقوق شهروندی و اعمال نظارت جدی در رفتار و تربیت مدنی دانشجویان می‌توان سطح آسیب‌زایی آنها به حداقل ممکن برسد.

اما کمی دورتر و در خوابگاه فرزانگان دانشجویان خوابگاهی از شلوغی خوابگاه گله دارند؛ یکی از دانشجویان این خوابگاه به دانشجو گفت: در هر اتاق 5 یا 6 نفر زندگی می کنند؛ در حالی که ظرفیت این اتاق‌ها بیش از دو نفر نیست؛ اما شرایط به نحوی پیش می‌رود که یا باید در همین اتاق‌ها ماند یا قید خوابگاه را زد و به گزینه‌های دیگر مانند خوابگاه‌های خودگردان و خانه دانشجویی فکر کرد که برای من و همه کسانی‌که اینجا زندگی می‌کنند، میسر نیست.

وی به پایین بودن سرعت اینترنت اشاره کرد و افرود: سرعت اینترنت در خوابگاه خیلی پایین است؛ زندگی دانشجویی با استرس و فشار روانی همراه است و در کنار آن مشکلات اقتصادی نیز مزید بر علت می شود تا این فشارها افزایش یابد به همین دلیل در چنین شرایطی دانشجویان برای حفظ ارتباط بیشتر با خانواده هایشان ناگزیر هستند از اینترنت استفاده کنند؛ اما سرعت پایین اینترنت گاهی اعصاب دانشجویان را به هم می ریزد و من خودم شاهد بوده ام که گاهی دانشجویان از دلتنگی برای خانواده هایشان گریه می کنند.

آنها از برخورد رانندگان خوابگاه ها نیز گله دارند و معتقدند که این رانندگان می توانند انعطاف بیشتری داشته باشند و با دانشجویان برخوردهای مناسب تری داشته باشند.

وی گفت: گاهی مشکلاتی پیش می آید که مجبوریم مدت زمان بیشری در دانشگاه بمانیم؛ اما وقتی از دانشگاه به سرعت بیرون می آییم تا به سرویس برسیم، می بینیم سرویس ها رفته اند و این مساله سبب دیر رسیدن ما به خوابگاه می شود.

یکی از دانشجویان این خوابگاه ادامه داد: رنگ اتاق ها بسیار نامناسب است و نبود اجاق گاز مناسب و سینک ظرفشویی برای خودش داستانی شده است.

این دانشجو ادامه داد: دختران خوابگاه از عدم سکوت و به نحوه نظافت و استفاده بیش از حد از مواد شوینده و بوی نامتبوع آن که منجر به بیماری‌های تنفسی می‌شود، شکایت دارند. علاوه بر این مشکلات حضور دانشجو در اتاق‌ها بیش از ظرفیت موجود است؛ چرا که ظرفیت اتاق‌ها برای دو نفر است.

معاون دانشجویی دانشگاه بوعلی‌سینا در مورد مشکلات دانشجویان خوابگاهی در دانشگاه همدان گفت: تلاش می شود که مشکلات خوابگاهی دانشجویان به حداقل برسد.

اسدالله نقدی در ادامه گفت: برای حمایت از کالای ایرانی و بهتر شدن کیفیت غذای خوابگاه از برنج ایرانی استفاده می‌شود و از موادغذایی مورد تأیید وزارت بهداشت و درمان استفاده شده است و دو نوع غذا برای هر وعده در منوی غذایی وجود دارد و دانشجویان می‌توانند انتخاب کنند.

وی اضافه کرد: برخی از دانشجویان بر روی کیفیت غذا اعتراض داشتند؛ به همین دلیل در رابطه با کیفیت پخت غذا به پیمانکار تذکر داده و جریمه شده و برای بهتر شدن کیفیت پخت تجهیزات آشپزخانه خوابگاه‌ها بازسازی و نوسازی شده است.

معاون دانشجویی دانشگاه بوعلی‌سینا تصریح کرد: نظارت بر خوابگاه‌های خصوصی به صورت کلی است که به علت آسیب‌پذیر بودن دانشجویان در این خوابگاه‌ها تصمیم بر نظارت دقیق‌تر و جزئی‌تر گرفته شده است.

وی با اشاره به علت کم بودن ظرفیت خوابگاه‌ها و اینکه خوابگاه فقط ظرفیت دانشجویان روزانه را دارد و در قبال دانشجویان شبانه و غیردولتی هیچ تعهدی ندارد، متذکر شد: با این حال دانشگاه برای این دانشجویان هم اقداماتی انجام داده است.

نقدی به درمانگاه خوابگاه نیز اشاره کرد و گفت: درمانگاه خوابگاه با یک دستگاه آمبولانس و چندین پزشک در ساعت‌های مختلف خدمات‌رسانی می‌کند و همچنین قراردادی با بیمارستان فرشچیان داریم که در صورت بروز مشکل بیمار را به این بیمارستان انتقال می‌دهیم.

 گرچه زندگی در خوابگاه‌های دانشجویی سختی‌ها و مشکلات خاص خود را به همراه دارد؛ اما بیشتر دانشجویان به علت داشتن امنیت خوابگاه‌ها نسبت به مکان‌های دیگر، به صرفه بودن، نزدیکی به دانشگاه و ... اقامت در خوابگاه‌ها را ترجیح می‌دهند و از سوی دیگر خانواده‌های این دانشجویان نیز به امید نظارت مسئولان دانشگاه‎ها بر خوابگاه‌های دانشجویی، فرزندانشان را راهی دانشگاه شهر‌های دیگر می‌کنند؛ از این رو رفع کمبودها، افزایش تعداد خوابگاه‌ها، نظارت و کیفیت‌بخشیدن به آنها باید در اولویت مراکز آموزش عالی و مسئولان دانشگاه‌ها قرار گیرد.