«او» نماینده 32 ساله مجلس ملی فرانسه، رئیس گروه پارلمانی فرانسه و ایران و مبتکر کمپین 500 امضای نمایندگان پارلمان های اروپایی در حمایت از توافق هسته ای در گفت وگو با هفته نامه «لوپوئن» و در پاسخ به این پرسش که «اندیشه تهیه این نامه از کجا آمده است؟»، گفت: ضمن بحث هایی که با همکاران مجلس آلمان داشتیم این پرسش مطرح شد که ما چگونه به عنوان نماینده های مجلس می توانیم از اقدامات خود در نزد دولت هایمان حمایت کرده و در حفظ توافق هسته ای با ایران مشارکت داشته باشیم؟، توافق که به نظر ما برای امنیت و ثبات منطقه اجتناب ناپذیر می باشد. 
این نماینده مجلس ملی فرانسه ادامه داد: در واقع از این دیدار بود که اندیشه انتشار این نامه سرگشاده جوانه زد تا آن را برای همتایان آمریکایی مان ارسال کنیم. ما نمی خواستیم فقط به یک نامه با برد ملی (داخلی) اکتفا کنیم و امیدوار بودیم که بتوان نماینده های مجالس سه کشور اروپایی که در تهیه توافق هسته ای با ایران حضور داشتند یعنی فرانسه، انگلیس و آلمان را گرد هم بیاوریم. 
وی تصریح کرد: چندین ماه می شد که ما با مجالس آلمان و انگلیس در ارتباط بودیم. همچنین علاوه بر ماهیت اروپایی این نامه بحث بر سر'فراجناحی' بودن آن در درون هر یک از پارلمان های خود نیز بود تا به همتایان آمریکایی خود نشان دهیم که این موضوع سیاسی فقط در این سه کشور نیست که حامیانی دارد؛ بلکه از تمام جناح های سیاسی از راست گرفته تا چپ و میانه از توافق هسته ای حمایت کنند.
او گفت: نامه منتشر شده به صورت همزمان در چهار روزنامه مهم کشورهای ما و همچنین در «نیویورک تایمز» منتشر شد زیرا طرف خطاب ما آمریکایی ها هستند.
وی در پاسخ به پرسش دیگری مبنی براینکه «برای چه این نامه خطاب به اعضای کنگره آمریکا فرستاده شده است در حالیکه آنها بیشرشان جمهوریخواه و مخالف توافق هسته ای با ایران هستند؟» افزود: اندیشه واقعی این بود که پارلمان های اروپایی حرف خود را به پارلمانی های آمریکایی بزنند. ما اکنون دولت هایی را داریم که با هم در ارتباط هستند؛ خواه در سطح وزارت خارجه و خواه در سطح روسای دولت ها ولی تا به اینجای کار، پارلمان ها و بخصوص پارلمان های اروپایی مقداری از این جریان کنار گذاشته شده بودند ، پس ما علاقمندیم که یک دیالوگ واقعی میان نماینده های ما سه کشور اروپایی و نمایندگان آمریکایی بوجود بیاید. 
نماینده مجلس ملی فرانسه ادامه داد: اقدام ما مکمل فعالیت دیپلماتیکی است که از سوی دولت های ما انجام می شوند، ضمن اینکه اگرچه برخی از تصمیمات در آمریکا مستقیما از سوی رئیس جمهوری گرفته می شوند ولی وی هم می تواند آنها را به کنگره بفرستد که به هر حال در نظام اداری کاخ سفید آمریکا وزنه ای به حساب می آید.
وی همچنین در پاسخ به این پرسش که «فکر می کنید کنگره آمریکا، بفرض اینکه مورد مشورت قرار گرفته باشد، واقعا می تواند درباره ماندن آمریکا در توافق هسته ای با ایران تصمیم بگیرد؟» گفت: اکنون به نظر می رسد با آنکه اکثریت جمهوریخواهان کنگره مخالف ماندن در توافق هستند ولی ما در موارد گذشته هم دیدیم که کنگره و کاخ سفید آمریکا در ارائه آلترناتیو دیگری برای توافق هسته ای دچار مشکل هستند و این نشان می دهد که بسیاری از زنان و مردان سیاسی در آمریکا به این موضوع واقف شده اند که امروز برای توافق هسته ای با ایران، آلترناتیوی (جایگزینی) وجود ندارد. 
او افزود: همچنین دیگر بوجود آوردن ائتلافی که در آن همه اعضای شورای امنیت حضور داشته باشند و سازمان ملل هم آن را مورد حمایت قرار دهد، شبیه به آنچه درباره توافق هسته ای در سال 2015 انجام شد وجود ندارد.
وی همچنین در پاسخ به پرسش دیگری مبنی براینکه «با خواندن نامه شما، این برداشت می شود که ترامپ از قبل تصمیم خود را برای خروج از توافق هسته ای در تاریخ 12 مه را گرفته است، نظرتان در این باره چیست؟» گفت: در واقع احتمال این وجود دارد که وی تصمیم بگیرد بیرون برود، ولی در هر حال تصمیم یک جانبه ای برای خروج وجود ندارد. 
نماینده مجلس ملی فرانسه ادامه داد: تاریخ 12 مه (22 اردیبهشت) مصادف با تمدید یا عدم تعلیق موقت برخی از تحریم ها درباره ایران است. این تاریخ مهم است ولی دنیا هم در روز 12 مه متوقف نخواهد شد. مهم است که این دیالوگ ها میان آمریکایی ها و اروپایی ها بعد از این تاریخ هم ادامه داشته باشند. 
وی افزود: نمی دانم آیا این تاریخ می تواند ذهنیت رئیس جمهوری و کنگره آمریکا را عوض کند یا نه؟، برای این کار باید مذاکرات مستقیمی داشته باشیم و فقط با انتشار نامه در روزنامه عمل نکنیم و به همین دلیل است که مد نظر داریم با همکاران انگلیسی و آلمانی خود هیاتی را قبل از روز 12 مه به آمریکا بفرستیم تا بر مبنای این نامه و حفظ آمریکا در توافق و آنچه بعد از آن می تواند اتفاق بیفتد و حتی بعد از آن مذاکره کنیم.
وی همچنین در پاسخ به این پرسش که «به نظر شما عواقب خروج آمریکایی ها از توافق برای خاورمیانه چه می تواند باشد؟» گفت: اروپایی ها در این زمینه بسیار شفاف و روشن بوده اند و «ژان ایو لودریان» وزیر امورخارجه فرانسه نیز در این زمینه آن را تکرار کرده است که «ما در توافق هسته ای با ایران باقی خواهیم ماند».
این نماینده مجلس ملی فرانسه افزود:ما معتقدیم که حتی اگر آمریکا هم بیرون برود، این توافق، خوب و ضروری و اجتناب ناپذیر است. همچنین به نظر می رسد که مقامات ایرانی نیز در صورتی که آمریکایی ها بیرون بروند، از توافق بیرون خواهند رفت که در این صورت، توافق دیگر وجود نخواهد داشت و اقبالی نیز نخواهد بود. 
رئیس گروه پارلمانی فرانسه و ایران ادامه داد: اما باید در نظر داشت که عواقب این کار هم برای روابط ما با ایران و هم برای اوضاع منطقه فاجعه بار خواهد بود؛ زیرا توافق به ما اجازه می داد که نه تنها درباره عدم اشاعه هسته ای در منطقه پیشرفت داشته باشیم بلکه به ما اجازه می داد کانال هایی را برای مذاکره با ایران نگه داشته باشیم که البته این هم خود موفقیتی در این زمینه بود که می بایست به دیگر زمینه ها منتهی می شد اما اگر توافق از بین برود دیگر کانال های ارتباطی نیز از بین خواهند رفت.
وی همچنین در پاسخ به پرسش دیگری مبنی براینکه «اما مخالفین توافق هسته ای معتقد هستند که این توافق اصلا چیزی از اقدامات بی ثبات کننده ایران در منطقه نکاسته است، نظر شما در این حصوص چیست؟» گفت: ما مدام این موضوع را برای آمریکایی ها تکرار می کنیم که هدف توافق هسته ای با ایران جلوگیری از حمایت ایران از «بشار اسد» در سوریه یا حوثی ها در یمن نبوده است. 
او ادامه داد: در توافق هسته ای نوشته شده است که بحث بر سر ممانعت از دستیابی ایران به سلاح هسته ای بوده و این هدف محقق شده است؛ همانطور که آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز در هشت بار آن را تایید کرده است. 
وی تصریح کرد: امروزه برنامه هسته ای ایران نه تنها متوقف شده است بلکه ظرفیت های آن نیز کاهش یافته اند لذا دیگر ریسک هسته ای شدن این کشور وجود ندارد. برعکس، اگر آمریکایی ها و ایرانی ها از توافق بیرون بروند، نه تنها این ریسک برای ایران، بلکه برای کشورهای همسایه ایران نیز وجود دارد؛ ضمن اینکه اخیرا کشورهای دیگر همچون عربستان سعودی نیز اعلام کرده اند که می توانند برای حرکت در مسیر هسته ای تلاش کنند.
وی همچنین در پاسخ به این پرسش که «حال آیا امکان این هست که مسایل منطقه ای با ایران مطرح شوند؟ و به عبارت دیگر از طریق تماس های شما با رئیس جمهوری و وزیر خارجه ایران می توان این مسایل را مطرح کرد؟»، گفت: قبلا ما فقط درباره مسایل هسته ای صحبت می کردیم اما امروزه این گفت وگوها وسعت یافته و در مجموع همه چیز به موضوع گفت وگو مرتبط است.
رئیس گروه پارلمانی فرانسه و ایران ادامه داد: اکنون چهار موضوع اساسی با ایران وجود دارد؛ سوریه، یمن، حزب الله و برنامه بالستیک تهران که معتقدم در موضوع یمن زمینه گفت وگوی مستقیم با ایرانی ها از دیگر مباحث مناسبتر بوده و در همین زمینه است که ما بیشترین شانس را برای داشتن یک مذاکره با همه بازیگران دیگر منطقه در اختیار داریم، حتی اگرچه در حال حاضر، پیشرفت واقعی هم در این باره در اختیار نداشته باشیم. 
او مدعی شد که در زمینه موشکی مذاکره ای باز شده است؛ اگر چه تاکنون هنوز به نتیجه نرسیده است. اما بحث سوریه، موضوع دیگری است و تاکنون ما از طریق کانال های ایرانی و روسی موفق نشده ایم منطق را به «اسد» بفهمانیم و به همین خاطر هم حملات هفته گذشته به سایت های سلاح شیمیایی سوریه انجام شد. 
وی همچنین در پاسخ به پرسش دیگری مبنی براینکه «به نظر شما آیا انتصاب های اخیر یعنی گماردن جان بولتون به عنوان مشاور امنیت ملی و مایک پومپئو به عنوان وزیر خارجه آمریکا به معنای محکوم کردن توافق هسته ای نیست؟» گفت: این انتصاب ها علامت های نگران کننده ای هستند؛ چرا که این نومحافظه کاران پیشتر نیز مواضعی بسیار شدید علیه ایران از خود بروز داده اند. این به این معنا است که بولتون و پومپئو هنوز وارد عمل نشده اند ولی این هم نباید مانعی برای ادامه کارهای بازدارنده ما در نزد کنگره و کاخ سفید و در نزد خود رئیس جمهوری آمریکا باشد.
وی در پایان و در پاسخ به این پرسش که «دیپلماسی پارلمانی یعنی چه و خود شما چه نقشی در این موضوع ایفا می کنید؟» افزود: این مفهوم کمی ناشناخته است اما از آن این برداشت می شود که سیاست خارجی، زمینه ای مختص رئیس جمهوری است ولی این به آن معنا هم نیست که نماینده های پارلمان نمی توانند وارد عمل شوند. نباید خود را از همه شیوه هایی که می تواند در خدمت دیپلماسی باشد، محروم و یا از تلاش برای تاثیر گذاری بر مخاطبان و بحث ها دست برداشت. 
او ادامه داد: ابتکار این نامه نمونه ای موفق است و امیدوارم که بتوانیم به نماینده ها نشان دهیم که بسیج شوند و تا آنجا که بتوانیم آشکارا در خدمت دولت هایمان باشیم. 
به گزارش ایرنا، 500 نفر از نمایندگان پارلمان های آلمان، فرانسه و انگلیس در نامه ای به اعضای کنگره آمریکا که جمعه گذشته در چندین روزنامه معتبر اروپایی و آمریکایی منتشر شد ضمن تاکید بر لزوم حفظ برجام به عنوان دستاورد مهم دیپلماتیک، تصریح کردند که اگر برجام از بین برود، ایجاد ائتلاف تحریم ها علیه ایران ناممکن خواهد بود.