بررسی بندر ترکمن بعد از خشکسالی گذشته نشان می‌دهد، تا سال 93 به حکم سازمان محیط‌زیست ورود گردشگران به آشوراده ممنوع بود. در آن سال با دستور دولت و پیگیری رئیس جمهور تصمیم به فعالیت اسکله مسافربری گرفته و دستوراتی در تسریع اجرای طرح‌های گردشگری صادر شد. اما بنا به مشاهدات خبرنگار ما تا سال 97 اگرچه مسافران می‌توانند با قایق به آشوراده سفر کنند، اما هنوز در ایجاد بسترهای گردشگری اتفاق خاصی نیفتاده است.

این در حالی است که ساحل بندر ترکمن و اطرف آشوراده زیستگاه محبوب ماهی خاویار است و 40 درصد خاویار کشور از این منطقه به دست می‌آید. از سوی دیگر محلی‌ها می‌گویند که فک‌خزری تنها پستاندار دریای خزر و نمونه منحصر به فردی از فک‌های کوچک در جهان است که علاقه خاصی به آشوراده دارد. هشت سال پیش، مرکزی برای جلوگیری از انقراض نسلی این فک‌ها با کمک خانم لنی هارت هلندی و دکتر محمد مصطفی شاهی فردوس در جزیره آشوراده تاسیس شد.

حالا بعد از سال‌های طولانی اسکله بندر ترکمن در شمال استان گرگان نه‌تنها امکانات رفاهی و گردشگری ندارد بلکه ظاهرش نامناسب است و هیچ‌گونه نشانی از مجموعه توریستی در آن دیده نمی‌شود و اگر به اسکله بروید،آشفتگی بصری آزارتان می‌دهد. وارد محوطه‌ای ‌می‌شوید که در میانش یک رستوران و یک بوفه کوچک است. سمت چپ چند آلاچیق و سمت راست تعدادی ساختمان اداری است. آب به عقب رفته و در دو طرف اسکله فقط زمین خشک و گاهی لجن همراه با زباله می‌بینید. در انتها یک پل پیاده‌رو شما را به یک در نرده‌ای آهنی می‌رساند که در آنجا می‌توان بلیت قایق‌های سفر به آشوراده را خرید.

در این میان جزیره آشوراده هم حال و روز بدتری دارد. این جزیره در غربی‌ترین نقطه میانکاله، مهم‌ترین ظرفیت گردشگری بندر ترکمن است و تنها از اسکله بندر ترکمن می‌توان یکروزه به دیدار آشوراده رفت و برگشت. آشوراده تنها جزیره ایرانی خزر و پناهگاه انواع پرندگان دریایی است و فاصله آن تا اسکله بندر ترکمن با قایق کمتر از ده دقیقه است.

نه در آشوراده و نه در بندر ترکمن هیچ هتل و اقامتگاهی وجود ندارد. زیباسازی اسکله انجام نشده و هیچ تابلوی راهنمایی برای معرفی منطقه و توضیحات گردشگری و تاریخی به شما خوشامد نخواهد گفت.

اینها تنها جلوه‌های تاسف‌انگیز بندرترکمن نیست. با این‌که راه‌آهن از سال‌های طولانی در اینجا بوده و نقاط دور ایران را به بندر ترکمن پیوند می‌زند و نقش اصلی را در مواصلات تجاری داشته، اکنون نیمه تعطیل است و بیشتر کار جابه جایی سوخت را انجام می‌دهد. یکی از محلی‌ها می‌گوید: مدتی بود می‌شنیدیم تصمیم دارند راه آهن را جمع کنند. چرا باید این اتفاق بیفتد. درحالی که با راه‌آهن ما می‌توانیم گردشگران بسیاری را جلب کنیم.

حال باید پرسید در این سال‌ها که وعده توسعه گردشگری در ایران داده می‌شود، چرا یکی از بنادر مهمی که می‌توانست توریست‌های بسیاری را به خود جلب کند و باعث رونق این منطقه با وجود فرهنگ غنی ترکمنی شود، چنین با بی‌مهری و بی برنامگی اسیر فقر و بیکاری شده است؟