پرتامینا ادعا کرده است دولت ایران قصد دارد اپراتوری میدان منصوری را به این شرکت بسپارد. انتظار می‌رود 80 درصد سهم اجرای این پروژه به شرکت پرتامینا اختصاص یابد و 20 درصد باقیمانده نیز متعلق به یک شرک ایرانی باشد.

با این حال سیامسو عالم، مدیر بخش بالادستی شرکت پرتامینا گفت: این شرکت هنوز هم به دنبال شرکایی برای همکاری در زمینه توسعه است، چراکه پذیرفتن 80 درصد سهم این پروژه به تنهایی کار خطرناکی است.

وی گفت: ما می‌خواهیم این معامله در اسرع وقت به امضا برسد، اما اول باید شرکا را پیدا کنیم.

دولت ایران به ما مهلت داده تا اوایل ماه می میلادی (اواسط اردیبهشت) ابتدا به عنوان صاحب 80 درصد پروژه، قرارداد را امضا کنیم و سپس شریکی را برای پیوستن به طرح بیابیم.

پیش از ماه رمضان، قرارداد امضا می‌شود

مدیر شرکت پرتامینا افزود: این معامله باید قبل از ماه رمضان در اواسط ماه می (اواخر اردیبهشت) انجام شود.

پرتامینا انتظار دارد پس از در اختیار گرفتن حق توسعه میدان منصوری، طی پنج سال تولید نفت این میدان را به 250 هزار بشکه در روز برساند. تولید فعلی این میدان حدود 60 هزار بشکه در روز است.

سیامسو قبلاً گفته بود پرتامینا باید حدود شش میلیارد دلار برای توسعه این میدان طی یک دوره 20 ساله صرف کند.

میدان نفتی منصوری در 60 کیلومتری شمال خلیج فارس و در 50 کیلومتری جنوب شرقی اهواز است که در سال 1342 کشف شد. در همان سال با حفر چاه شماره یک، مخازن آسماری و بنگستان آن نیز کشف شد.

ذخایر نفت درجای مخزن آسماری میدان منصوری، بیش از سه میلیارد بشکه برآورد می‌شود؛ از این رو به عنوان یکی از میادین مهم ایران به شمار می‌آید.

تولید از این مخزن از سال 1352 از طریق چاه شماره 2 آغاز و تا نیمه دوم سال 1354 ادامه داشت. پس از این سال، تولید از این میدان به مدت 15 سال متوقف شد و از نیمه دوم سال 1369 از سر گرفته شده و تاکنون ادامه دارد.

شــرکت‌های ایرانی‌ها نقش غیراپراتوری دارند

پرخطر دانستن سرمایه‌گذاری 80‌درصدی در میدان منصوری توسط مدیر بالادستی شرکت پرتامینا که قاعدتا یک شرکت طراز اول در صنعت نفت به شمار نمی‌رود، نگرانی‌ها را در مورد موفقیت توسعه این میدان بیشتر می‌کند.

در صورت به نتیجه رسیدن این قرارداد، چهارمین مورد از قراردادهای توسعه میادین مشترک ایران در قالب IPC مابین شرکت ملی نفت ایران و شرکت‌های E&P است.

همچنین سومین مورد از مشارکت شرکت‌های ایرانی با سهم 20 درصد در کنسرسیومی با حداقل یک طرف خارجی خواهد بود، چراکه در یک مورد شرکت ملی نفت ایران به عنوان کارفرما با شرکت ایرانی گسترش انرژی پاسارگاد به عنوان اپراتور، قرارداد امضا کرد.

این میدان در حال حاضر دارای تولید 60 هزار بشکه‌ای در روز است و قرارداد با شرکت مذکور از نوع افزایش ضریب بازیافت (EOR) و بهبود ضریب برداشت نفت (IOR) است که نیاز به فناوری روز و جدید در این حوزه دارد.

همچنین سهم پایین 20 درصدی طرف ایرانی موجب می‌شود این شرکت به عنوان شریک غیر اپراتور در پروژه قرار گیرد و عملا سهمی از مدیریت در پروژه نداشته باشد.