به گزارش گروه رسانههای خبرگزاری تسنیم، پویانمایی ایران سال 97 را با دو اتفاق مهم شروع کرده است؛ اولی اکران نوروزی انیمیشن «فیلشاه» و دومی برگزاری نخستین جشنواره انیمیشن ایران در همدان که اردیبهشت ماه به میزبانی همدان برگزار میشود. این دو رخداد چقدر میتواند در بالا بردن جایگاه انیمیشنسازی ایران موفق باشد؟ ناصر گلمحمدی، استاد پیشکسوت پویانمایی و همچنین رئیس هیئت انتخاب جشنواره پویانمایی ایران، در گفتوگو با «جوان» در این باره توضیح میدهد.
نوروز امسال «فیلشاه» به سینماها آمد و با وجود عدم توفیق تجاری در مقایسه با فیلمهای سینمایی، از نظر خیلیها یک موفقیت بود، نظر شما در این باره چیست؟
قطعاً ما نباید انتظار رقابت داشته باشیم و نمیشود انتظار داشت مردم به همان میزان که مثلاً فیلم «لاتاری» را نگاه میکنند بروند فیلشاه ببینند. در لاتاری ما قصه قوی و سوژه جذاب انتقامگیری را داریم که مردم دوست دارند! اما در کنارش قصه فیلشاه هم است که شاید به اصرار بچههاست که پدر و مادرشان راضی میشوند به سینما بروند و برای یک بزرگسال جذابیت چندانی ندارد.
چرا این یک موفقیت عنوان میشود؟
همین که یک انیمیشن توانسته در رقابت با آثار سینمایی به اکران نوروزی برسد، موفقیت بزرگی است. این را هم در نظر داشته باشید که موفقیت به دست آمده مرهون حمایتهای دولت در ارائه اکران نوروزی و حمایت صداوسیما از این فیلم است که تیزرهای پرحجم آن را در ساعت پیک بیننده پخش کرده است و به نظرم بخشی از استقبال از «فیلشاه» ناشی از همین حمایتهاست.
در مقابل میبینیم که آثار انیمیشن کمپانیهای هالیوودی فروشهای خوبی دارند، چه زمانی میتوانیم به سطح موفقیت آنها برسیم؟
من شرایط انیمیشنسازی خودمان را با شرایط شرکتهایی مثل پیکسار و دیزنی مقایسه نمیکنم. در عوض میگویم ببینید چه زمانی یک انیمیشن هالیوودی توانسته از فروش یک فیلم رئال هالیوودی پیشی بگیرد و چه زمانی در ایران یک انیمیشن میتواند از فروش یک فیلم سینمایی رئال پیشی بگیرد. هر وقت این اتفاق افتاد میگویم ما توانسته ایم به موفقیت برسیم. به نظرم آن روز هم زیاد دور نیست، به خصوص اگر ما بتوانیم به قصه هایی که انتخاب میکنیم و تکنیکهای سینماییمان توجه بیشتری داشته باشیم.
گفته میشود که ما اکنون در انیمیشن کوتاه، توان رقابت با آثار جهانی را داریم، پس چرا در انیمیشن بلند هنوز به این سطح نرسیده ایم؟
تولید انیمیشن بلند مستلزم بیگ پروداکشن است و روند تولید پیچیدهای را طی میکند. متأسفانه در ایران هنوز هم داریم آثار بلند را با همان عناصر و تکنیکهای انیمیشن کوتاه میسازیم. مثل این است که 10 روستا را کنار هم بگذاریم و بگوییم که شهر ساختهایم. در حالی که یک شهر علاوه بر اینکه بزرگتر از روستاست تعاریف و کارکردهای متفاوتی با روستا دارد و نمیشود صرف کنار هم قرار گرفتن چند روستای کوچک، یک شهر ساخت. سینمای انیمیشن ما هم این گونه است یعنی بیشتر کسانی که قبلاً کار کوتاه انجام دادهاند، انرژی بیشتری میگذارند و هر جور شده میخواهند با همان روند تولید انیمشین کوتاه، یک اثر بلند بسازند.
تلویزیون چقدر میتواند در مسیر انتقال از انیمیشن کوتاه به انیمیشن بلند مؤثر باشد؟
تلویزیون پلی میان تولیدات کوتاه و تولیدات بلند سینمایی است. بیشتر حجم تولیدات تلویزیونی را مجموعههای بلند و سریالهای انیمیشنی تشکیل میدهد و عملاً پلی میشود میان آثار کوتاه و بلند. تلویزیون بهترین موقعیت تمرین برای گروههای تولیدی است که میخواهد از کار کوتاه به سمت کار بلند حرکت کنند. الان هم میبینیم گروه هایی که با صداوسیما برای تولید انیمیشن قرارداد میبندند، در کنارش قرارداد ورژن سینمایی نیز میبندند. ما سه نوع انیمیشن داریم. اولی انیمیشن کوتاه جشنوارهای است، دومی انیمیشن بلند سینمایی است که مردم برای تماشای آن بلیت میخرند و سومین نوع انیمیشن تلویزیونی است که پربینندهترین نوع انیمیشن است. انیمیشن تلویزیونی شرایط خاصی دارد و من اعتقاد دارم با توجه به آن میتوانیم انیمیشن سینمایی را تقویت کنیم.
در تلویزیون سالانه چقدر انیمیشن پخش میشود؟
طبق آماری که اراده داده شده گفته میشود 7-6هزار دقیقه انیمیشن در سال مصرف انیمیشن داریم ولی من فکر میکنم رقم اصلی بیشتر است و میخواهند با رسیدن به 6-5 هزار دقیقه انیمیشن داخلی احساس کنند که به خودکفایی رسیدهایم.
چقدر از مصرف فعلی انیمیشن در ایران سهم آثار ایرانی است؟
شاید 30 درصد، تازه آن را هم نمیتوانیم تأمین کنیم. این را هم بگویم که مصرف بالای انیمیشن در ایران یک خبر خوب است به این معنا که در کشورمان کودک و نوجوان زیاد داریم و از طرفی هم تعداد شبکه هایی که انیمیشن پخش میکنند بالاست. ما به آثار ماهوارهای اعتقادی نداریم. به نظرمان تأمین انیمیشن برای کودکان ایرانی از طریق ماهواره مشروع نیست و کودک ایرانی باید بیشتر انیمیشن ایرانی نگاه کند که با فرهنگ ایرانی همخوانی دارد.
کشورهای عربی به جای اینکه خودشان انیمیشن تولید کنند، آنچه میخواهند را به تولید کننده خارجی سفارش میدهند، آیا ما هم میتوانیم مثل شبکههای عربی سفارش دهنده باشیم به جای آنکه خودمان تولیدکننده باشیم؟
عیب شبکههای عربی این است که نیروی انسانی متخصص ندارند، در حالی که ما نیروی انسانی خیلی خوبی داریم. همین الان نیروهایی در شهرستانها حضور دارند که آثارشان به مراتب از بچههای تهران بهتر است. عربها دارند با فرمول خودشان پیش میروند، شاید آنها میخواهند با حضور شرکتهای خارجی انیمیشن تولید کنند و استقرارشان در کشورهای عربی، زمینه را برای آموزش جوانان بومیشان فراهم کند، اما در ایران ما با چنین مشکلی روبهرو نیستیم، جوانان ایرانی بسیار خوب و حرفهای کار میکنند.
انیمیشن ایرانی چقدر میتواند برای جوانان ایرانی شغل ایجاد کند؟
پویانمایی ضریب اشتغال خوبی دارد. استودیوهای فعال ایرانی مابین 30 تا 34 شغل ایجاد میکنند و اگر سفارش خوب نباشد و میان انجام سفارشها بچهها بیکار نباشند، میتوانند روی کار انیمیشنسازی به عنوان یک شغل ثابت حساب کنند.
جشنواره ملی انیمیشن چقدر میتواند کمک کند تا هم استعدادهای ایرانی دیده شوند و هم بتوانند اشتغال پایداری داشته باشند؟
هدف اصلی و اولیه برگزاری جشنواره همین معرفی استعدادهایی است که در شهرستانها وجود دارد و برای همین عنوان «ملی» به آن داده ایم که بچههای تهران هم بتوانند در این رقابت شرکت کنند. نیاز اصلی ما این است که انیمیشنهای کوتاه ایرانی را به سمت تولیدات تلویزیونی ببریم.
منبع: روزنامه جوان
انتهای پیام/
∎
نظر شما