صاحب‌خبر - روزهای 19 و 20 آوریل مصادف است با قتل عام زنان و کودکان خردسال در ایالت کلاردوی آمریکا. سال 1914 میلادی نظامیان ایالات متحده با یورش به کارگران معدنی در «لودلاو» دست‌کم 35 نفر از جمله چند زن و کودک را به خاک و خون کشیدند. گرچه آمار دقیقی از جان‌باختگان و مجروحان این حمله وحشیانه در دست نیست و منابع مختلف آمار متفاوتی را ذکر کرده‌اند، اکثر منابع بر این مساله تاکید دارند که در این واقع دست‌کم چهار زن و 11 کودک کشته ‌شده‌اند. مسائل بسیاری باعث این اعتصاب شد. آغاز اعتصاب و اعتراضات کارگران معدن ماجرا از آنجا آغاز شد که کارگرانی که به شرایط کاری و کمبود دستمزدها معترض بودند، دست به اعتصاب زدند. مدیران شرکت‌های ذی‌نفع در این معدن اما نه‌تنها اقدامی در راستای بهبود شرایط کاری این کارگران و خانواده‌هایشان نکردند، بلکه آنها را از خانه‌هایشان که متعلق به شرکت بود بیرون انداختند. کارگران معترض که همراه با زنان و کودکان‌شان از خانه و کاشانه خود آواره شده بودند با برپا کردن چادرهایی مجموعه‌ مسکونی تشکیل دادند. بزرگ‌ترین کلونی چادرهای کارگران مربوط به «لودلاو» خارج از شرکت نفت و راه‌آهن راکفلر بود؛ جایی که نزدیک به 1200 نفر از کارگران و خانواده‌هایشان در آن زندگی می‌کردند. اکثر کارگران در اردوگاه‌های کار معدن زندگی می‌کردند و همه چیز متعلق به شرکت بود. شهردار، سرپرست این کارگران هم بود و هیچ‌کس از خارج از شرکت، حق ورود به این اردوگاه‌ها را نداشت. در واقع شرکت، مالک تمام فروشگاه‌ها و بازارها بود و حتی مارشال ایالتی را هم او معرفی و برای حفاظت از معدن و زیرنظر گرفتن کارگران گارد حفاظتی استخدام می‌کرد. در این بین اعتراض‌ها به‌ منظور دستیابی به دستمزدهای بالاتر و کیفیت کاری بهتر راه به جایی نبرد و پیشرفت چشمگیری در این زمینه رخ نداد. همزمان با اوج گرفتن اعتراض‌ها و اعتصابی که چند ماه از آغاز آن می‌گذشت تنش‌ها بین نیروهای ارتش و کارگران روزبه‌روز بیشتر می‌شد تا اینکه سرانجام گارد ملی ارتش آمریکا روی تپه‌ای مشرف بر چادرهای کارگران مستقر شد و بارانی از گلوله را بر سر کارگران و خانواده‌هایشان فرو ریخت. در ادامه سربازان به چادرها یورش بردند و خانه و کاشانه مردم بی‌گناه را به آتش کشیدند. با انتشار اخبار مربوط به خشونت نظامیان، معدنچیان در سراسر ایالت دست به شورش زدند و درگیری بین کارگران، نظامیان و صاحبان شرکت‌ها بالا گرفت و سراسر ایالت به صحنه جنگ تبدیل شد و کارگران به تلافی کشتار اخیر بسیاری از مسیرهای ریل‌گذاری شدند و معادن را تخریب کردند. اداره و اجرای پروژه معدن و راه‌آهن کلرادو در اختیار سه شرکت بزرگ نفت و آهن فلوریدا متعلق به خانواده راکفلر، شرکت مونتاین کالیفرنیا و شرکت آمریکایی نفت ویکتور بود و در عین حال «جان دیویدسون راکفلر» صاحب اصلی معدن محسوب می‌شد. حادثه قتل عام کارگران و خانواده‌های آنها در «لودلاو» که منجر به مرگ 35 نفر شد انتقاد گسترده‌ای را متوجه راکفلر کرد. کشتار «لودلاو» مرگبارترین حادثه مربوط به صنعت زغال سنگ در جنوب کلرادو بود که از سپتامبر 1913 تا دسامبر 1914 ادامه یافت. «توماس جی اندروز» کشتار «لودلاو» را به‌عنوان «مرگبار‌ترین اعتصاب در تاریخ ایالات متحده» توصیف و به آن لقب «جنگ معدن کلرادو» را داد. با رسانه‌ای شدن ماجرای قتل عام کارگران و خانواده‌هایشان و در مقام پاسخگویی به افکار عمومی، نمایندگان مردم در کنگره جلسه‌ای را با حضور نمایندگانی از مدیران شرکت‌ها و کارگران تشکیل دادند تا حادثه را مورد بررسی قرار دهند. درنهایت کنگره آمریکا گزارشی را در سال 1915 منتشر کرد و همان‌طور که از قبل هم پیش‌بینی می‌شد تاثیری به حال کارگران و خانواده‌های قربانیان نداشت، با این حال انتشار این گزارش بعدها در پیشرفت قوانین مربوط به کار و تصویب قانون هشت ساعت کار در روز بسیار کمک‌کننده بود. دستگاه تبلیغاتی راکفلر وارد می‌شود حادثه غم‌انگیز قتل عام معدنچیان و خانواده‌های آنها یادآور نام خاندان منفور راکفلر است؛ از آن زمان «جان دیودسون راکفلر» که در آن زمان صاحب اصلی معدن محسوب می‌شد به یکی از منفورترین افراد آمریکا تبدیل شد. راکفلر که بعد از این حادثه از شدت تنفر افکار عمومی نسبت به خود و خاندانش آگاه شده بود برای تعدیل افکار عمومی با استخدام فردی به نام «آیوی لی» پیشگام ایجاد روابط‌عمومی شد. «لی» با ایجاد یک بولتن تبلیغاتی ادعا کرد که راکفلر، غرامت مرگ‌ومیر ناشی از حادثه «لودلاو» را به آنها پرداخت کرده است. در واقع «لی» با ایجاد این بولتن سعی کرد اتحادیه کارگران معدن را مقصر مرگ قربانیان حادثه جلوه دهد، در حالی که گارد ملی کلرادو که به تحریک راکفلر در محل حاضر بود عامل اصلی رخ دادن حادثه بود. به این ترتیب «لی» کار خود را در راستای تغییر تصویر عمومی از خانواده راکفلر آغاز کرد. لی، با ایجاد بولتن‌های دروغین مدعی شد افرادی که در اعتراضات کشته شدند قربانیان یک حادثه آتش‌سوزی بودند که به دلیل شعله‌ور شدن آتش یک اجاق در یکی از چادرها و سرایت آتش به دیگر چادرها رخ داده است، اما حقیقت این بود که این آتش‌سوزی عمدا و توسط سربازان گارد ملی ایجاد شده بود. در واقع با مشاوره «لی»، «جان دیویسون راکفلر» در مدت زمان بسیار کوتاهی توانست افکار عمومی را در رابطه با این ماجرا مدیریت کند، اگرچه بسیاری از ساکنان کلرادو به‌خوبی از حقیقت پشت قتل عام آگاه بودند. او آنقدر نقش خود را در پاک کردن کارنامه سیاه راکفلر و تلطیف چهره‌اش در میان مردم به‌خوبی ایفا کرد که از طرف مخالفانش لقب «لی سمی» گرفت. «لی» به‌منظور اصلاح تصویر عمومی و نام راکفلر پیشنهاد کرد که او و اعضای خانواده‌اش کمک‌های مالی قابل‌توجهی را به کلیسا‌ها و سازمان‌های خیریه مختلف ارائه کنند و برای ایجاد و توسعه این ذهنیت که آنها خانواده‌ای مهربان و سخاوتمند هستند به توزیع پول در میان مردم بپردازند. مفسران به‌شدت در ارزیابی دستاوردهای «آوی لی» با هم اختلاف دارند. برخی او را پیشگام روزنامه‌نگاری مدرن و برخی دیگر، او را نسل جدید از افرادی می‌دانند که آماده بودند برای هر کسی کار کنند و هر کاری را برای محافظت از منافع متضاد مشتریان قدرتمندشان انجام دهند. نقش راکفلر در سیاستگذاری‌‌های آمریکا در واقع «لی» بنیانگذار پروپاگاندای رسانه‌ای خاندان راکفلر بود؛ چنانکه خاندان راکفلر از دهه 30 میلادی، منابع اصلی جهت‌دهی به افکار عمومی و تحقیقات جنگ روانی را در آمریکا تامین کرد. نقش راکفلر در روند سیاستگذاری‌های آمریکا بسیار مهم و تعیین‌کننده بوده است؛ به‌منظور تاثیرگذاری بیشتر راکفلرها بنیادی را ایجاد کردند که از دو طریق روی افکار عمومی کار می‌کرد. نخست وضعیت روانی مردم آمریکا را در مورد اتفاقات پیش‌رو بررسی و در ادامه هزینه‌های ایجاد جنگ روانی در کشورهای مخالف سیاست‌های آمریکا را تامین می‌کردند. کشتار «لودلاو» برگ سیاه دیگری است در تاریخ کشوری که لقب «مهد آزادی» را یدک می‌کشد؛ از کشوری که سوابق خونین قتل عام شهروندان خود را چون «لودلاو» در کارنامه دارد کشتار یک میلیون و نیم نفر از مردم عراق و قتل عام مردم افغانستان، سوریه و یمن اتفاق بعیدی نیست.∎​