صاحب‌خبر - فوتبال حق سایر ورزش‌ها را تضییع نکرده است مظهر وجد و هیجان و شگفتی وصال روحانی Vesal Rohani خیلی‌ها می‌پرسند چرا فوتبال ورزش اول جهان تلقی می‌شود و برای یافتن پاسخ آن کافی است به جدیدترین وقایع لیگ قهرمانان اروپا نگاهی بیندازید. آنجا که رم با همتی باور نکردنی باخت 4 بر یک مقابل بارسلونا را در دیدار برگشت جبران می‌کند، یوونتوس تا مرز تلافی شکست خانگی 3 بر صفر مقابل رئال مادرید پیش می‌رود و فقط با یک پنالتی نه چندان فاقد شائبه در وقت تلف شده ناکام می‌شود و لیورپول در مسابقه‌ای که قرار بود محل قدرتنمایی جدید منچسترسیتی باشد، به این تیم لبریز از ستاره درس فوتبال می‌دهد. اگر اینها هم کافی نیست قیچی برگردان محیرالعقول کریس رونالدو طی همان دیدار رئال با یوونتوس (البته مسابقه رفت) را در ذهن‌تان مرور کنید و یا به شش سال پیش فکر کنید که زلاتان ابراهیموویچ سوئدی چنان گلی را بسیار خوب‌تر و مخوف‌تر و از فاصله‌ای حدود 40 متر به تیم ملی انگلیس زد. وجدی که در فوتبال وجود دارد، در هیچ ورزش دیگری نیست و هیجان و قدرت شوکی در آن هست، در سایر رشته‌ها رویت نمی‌شود، حال بستگی به این دارد که ما و سایرین چگونه از آن استفاده می‌کنیم. می‌توانیم کنار بنشینیم و دایما فوتبال را به تضییع حق سایر رشته‌ها محکوم و عیب‌های آن را که البته زیاد هم هست، عمده‌تر کنیم و از برخی ارتباط‌های ناسالم در آن سخن گوییم و متذکر شویم که حواشی تند و منفی آن ضد اصول ورزش و حتی نافی مسائل انسانی است و از طریق تخفیف درجات فوتبال در پی ارتقای سایر رشته‌ها باشیم ولی یک راه ثانوی هم وجود دارد و آن نشان کردن محسنات فوتبال و بهره‌گیری صحیح از آن و قرار دادن آن مشخصه‌های مثبت در پیکر سایر ورزش‌ها به قصد رساندن‌شان به سطوح این ورزش عالمگیر است. در این میان می‌توان وجوه منفی فوتبال را حذف و از انتقال آن به سایر رشته‌ها جلوگیری کرد و این همه فوتبال را سدی نامنصفانه مقابل سایر ورزش‌ها ندانست. فوتبال جذاب و تماشاگرپسند است زیرا خصلت‌های لازم را دارد و از گیرایی بسیار زیادی برخوردار است و طبیعت و بافت متفاوت آن خیل مردم را جذب و غیرمنتظره‌ترین احساس‌ها و دریای شادی و اقیانوس غم را جاری می‌سازد و با اینکه هیجان مستتر در والیبال و صحنه‌های کلیدی در بسکتبال هم کم نیست و «دو»های سرعت نفسگیرند و با هر رکاب دوچرخه‌سواران برتر، دنیای ورزش واژگون می‌شود اما باز رسیدن به حدود و ثغور فوتبال به آسانی برای سایر رشته‌های ورزشی حاصل نمی‌آید. درست است که در دل فوتبال کج‌کرداری‌هایی وجود دارد و برخی تخلفات و تقلب‌های بزرگ حادث شده در آن، در سایر رشته‌ها رویت نمی‌شود اما راه رسیدن به یک سطح ورزشی بهتر مانور روی آن نقاط منفی به قصد منزه جلوه دادن سایر ورزش‌ها نیست و راه درست‌تر، شناختن قدر و ارزش همه ورزش‌ها و الگو قرار دادن فوتبال و زیبایی‌های آن و کپی‌برداری از روی آن برای چشمنوازتر شدن سایر ورزش‌ها است. فوتبال پول بیشتری را بین اعضای جامعه خود می‌پراکند، به این سبب که سرمایه فزون‌تری را ایجاد می‌کند و حامیان مالی در آن ظرفیت‌های بالقوه بسیار بیشتری را می‌یابند و با ستاره‌های فوتبال به سبب وسعت نفوذ این رشته بهتر و بیشتر می‌توان تجارت کرد تا با ورزش‌هایی که افسون فوتبال را ندارند. بدیهی است که در همین راستا ستاره‌های این ورزش به حد و مرزهایی برسند که حتی روژه فد‌رر و رافائل نادال در تنیس، لوییس همیلتون و سباستین فتل در اتومبیلرانی و استیفن کری و لبرون جیمز در بسکتبال به آن نایل نشده‌اند. این ذات فوتبال است که با سر بر آوردن از میان پلشتی‌های رفتاری همه زیبایی‌های این ورزش را آشکار می‌سازد. آن را پاس بداریم و چون جام جهانی نزدیک است، مطمئن باشیم که نمونه‌های متعدد – ولو کوچک‌تری – از آن را در ماه‌های پیش رو نیز شاهد خواهیم بود و آرزو کنیم که در میان هیجان‌سازان، این جام ایران هم جایی داشته باشد زیرا دور و بی‌بهره از خصلت‌های لازم نیست.∎​