صاحبخبر - رئیس مجلس شورای اسلامی دیروز در ادامه سفر خود به کشور ویتنام و پیشاز سفر به کشور سریلانکا از موزه جنگ و تونل معروف کوچی این کشور دیدن نمود. وی در این دیدار چنین میگوید:
« ویتنامیها تکنیکهای جالبی برای مقاومت در برابر آمریکاییها داشته اند
و این موضوع نشان میدهد که علیرغم اینکه آمریکاییها با تمام قدرت به ویتنام وارد شده اند حدود ٣٠٠ هزار کشته در این کشور داده اند.» علی لاریجانی در ادامه با بیان اینکه آمریکاییها حدود 2 میلیون نفر ویتنامی را کشته و چند میلیون نفر را مجروح و معلول کردند، ادامه میدهد:« آمریکاییها به صورت گسترده علیه ویتنامیها از بمبهای شیمیایی استفاده میکردند، لذا خسارتهای زیادی به مردم ویتنام وارد کردند.»رئیس مجلس ایران در خصوص جنگ فرسایشی ویتنام صحیح میگوید.گفته میشود حجم موشکهایی که طی 20 سال جنگ،جنگندههای ایالات متحده بر سر مردم بی نوای این کشور ریختند حتی بیش از تمام موشکهایی بوده که در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفته است.ضمن آنکه به دلیل استفاده ارتش آمریکا از سلاحهای ممنوعه، بخشی از مردم ویتنام کماکان با تبعات جنگ نابرابر درگیر هستند و دچار ضایعات غیرقابل جبران
جسمانی و روانی شدهاند. البته رئیس مقننه کشورمان در خلال سخنان خود به یک نکته مهم و بدیهی اشاره نکردهاند. اینکه اولا اکنون رابطه دولت این کشور با آمریکا چگونه است و ثانیا
مردم ویتنام چه نظری در مورد سران ایالات متحده دارند. در مورد روابط این دو کشور این نکته قابل ذکر است که پس از یک دوره قطع روابط دیپلماتیک میان ویتنام و آمریکا، به دنبال جنگ، دو کشور بار دیگر روابط خود را از ۱۹۹۵ از سر گرفتند.بنابر گزارش سایت دیپلماسی ایرانی، از آن زمان دو کشور به گسترش پیوندهای اقتصادی و استراتژیک خود پرداخته اند، تا آنجا که ویتنام هم اکنون یکی از نزدیک ترین شرکای امنیتی آمریکا در آسیا است. این کشور با موقعیت استراتژیک فوقالعاده و ارتش حرفهای خود توانسته به تدریج جایگاهی هم ردیف متحدان آمریکا در آسیا مانند مالزی و تایلند در سلسله مراتب منافع امنیتی ایالات متحده پیدا کند. افزون بر این، اقتصاد ویتنام به نسبت تایلند جاذبه بسیار بیشتری برای سرمایه گذاران خارجی دارد. اگرچه نظام سیاسی ویتنام اقتدارگرا است، اما در حال حاضر در مقایسه با سایر کشورهای منطقه که تلاشهای نافرجامی برای برقراری دموکراسی تجربه کرده اند، از ثبات قابل قبولی برخوردار است.
ضمن آنکه آخرین زنجیره تحریم های آمریکا علیه این کشور که فروش تسلیحات نظامی بود همزمان با حضور اوباما از هم گسست و اکنون این دوکشور رابطه ای عادی دارند.
اما مردم این کشور در مورد آمریکا چه نظری دارند؟در تعطیلات عید جعفر محمدی سردبیر سایت خبری عصرایران سفری به ویتنام داشته و اتفاقا در همین ارتباط با مردم این کشور همکلام شده است.او اظهارات ویتنامی ها را در این سایت اینگونه روایت کرده است:
« ...وقتی موضوع (منظور حجم جنایت آمریکا علیه مردم این کشور است) را با همسفرم(همسفر او یک ویتنامی است) در میان گذاشتم، اولین جمله اش این بود: آنچه بین ما و آمریکا گذشته، مربوط به گذشته بود؛ ما به آینده نگاه می کنیم.او که خودش را معلم معرفی کرد چنین ادامه داد: بین کشورها سه نوع رابطه
می تواند وجود داشته باشد: جنگ، فقدان
ارتباط و صلح.و سپس از من پرسید: کدامش بهتر و انسانی تر است؟ و
بی آن که منتظر پاسخ من شود گفت: معلوم است که صلح از همه چیز بهتر است و ما در رابطه مان با جهان و از جمله با آمریکا صلح را انتخاب کرده ایم.
به او وقایع جنگ ویتنام و جنایت های آمریکا را یادآوری کردم و آقای معلم نیز گفت: در آن جنگ آمریکا به ما آسیب های زیادی زد. آیا این دلیل خوبی است
که ما همان آسیب ها را ادامه دهیم و به خودمان بیشتر صدمه بزنیم؟از او خواستم بیشتر توضیح دهد و او گفت: اگر ما با آمریکا در همان حال جنگ یا قهر بودیم آیا همین هواپیمای بوئینگ نو که الان سوارش هستیم را میتوانستیم سوار شویم؟ آیا مردم ویتنام که آن همه از جنگ آسیب دیده اند باید بتوانند از تکنولوژی روز استفاده کنند یا این که چون سال ها قبل با آمریکا جنگیده اند، امروز هم خود را از مزایای تکنولوژی و اقتصاد محروم کنند؟!»
برای حسن ختام این چند خط در مورد اقتصاد کشور ویتنام را هم بخوانید.منبع این اطلاعات هم خبرگزاری دولتی ایرنا است که شهریور سال 1396 منتشر شده است:« ویتنام سال گذشته حدود 170 میلیارد دلار صادرات داشت و پوشاک، کفش، محصولات دریایی، نفت خام، وسایل الکترونیک، محصولات چوبی، برنج، قهوه و ماشین آلات اصلی ترین اقلام صادراتی این کشور را تشکیل میداد.آمریکا با 21.2 درصد، چین با 13.3 درصد، ژاپن با 8.4 درصد، کره جنوبی با 5.5 درصد و آلمان با 4.1 درصد
از جمله مقاصد اصلی صادرات ویتنام در سال گذشته بودند.این کشور جنوب شرق آسیا سال گذشته همچنین
161 میلیارد دلار واردات داشت که چین با 34.1 درصد، کره جنوبی با
14.3 درصد، سنگاپور با 6.5 درصد، ژاپن با 6.4 درصد، تایوان با 5.7 درصد و تایلند با 4.7 درصد از جمله صادرکنندگان اصلی محصولات مختلف به ویتنام بودند.ماشین آلات و تجهیزات مربوطه، محصولات پتروشیمی، محصولات استیل، مواد خام پوشاک و کفش، خودرو، پلاستیک و وسایل الکترونیک از جمله اقلام وارداتی ویتنام در سال گذشته گزارش شده است.این کشور با بیش از 54 میلیون نیروی کار اکنون
44 درصد از نیروی کار خود را در بخش خدمات، 39 درصد را در بخش صنعت و 17 درصد را در بخش کشاورزی مشغول به فعالیت دارد.نرخ تورم در ویتنام 95 میلیون نفری سال گذشته
2.9 درصد بود و 8.4 درصد جمعیت آن زیر خطر فقر زندگی می کردند. نرخ بیکاری در این کشور 3.7 درصد گزارش شده است.با این مولفه های اقتصادی ویتنام که از سال 1990 تاکنون به صورت میانگین رشد هفت درصدی را تجربه کرده، توانسته پس از چین در رتبه دوم کشوری باشد که از رشد اقتصادی قابل توجهی برخوردار است.از ویتنام اکنون به عنوان ببر آینده اقتصادی آسیا یاد
می شود و در صورتی که تنها یک دهه دیگر میانگین رشد اقتصادی این کشور در همین سطح باقی بماند، میتواند خود را به سطح چین برساند.»
هرچند قیاس عینی دوکشور با تفاوت ها و تمایزهایی که دارند چندان علمی و دقیق نیست اما به هرحال ممکن است در میان سطوری که آمده نکته ای باشد برای لحظه ای تامل و تعمق بیشتر!∎
نظر شما