به گزارش ایکنا از قم، آیت‌الله کریمی جهرمی امروز 30 فروردین در نشست نکوداشت مرحوم صاحب جواهر با عنوان عیار فقاهت در مدرسه آیت‎الله العظمی گلپایگانی بیان کرد: اخلاق علمی صاحب جواهر دارای ابعاد مختلف است؛ ابعاد علمی صاحب جواهر در مقام اجتهاد و فقاهت و استنباط احکام الهی و همچنین اخلاق علمی ایشان به عنوان یک شخصیت کم نظیر در میان فقهای شیعه را باید مورد بررسی قرارداد.
وی افزود: مرحوم صاحب جواهر، زمانی که وارد مساله از مسایل می شدند، پایگاه مساله را از نظر اقوال بیان می کرد؛ توجه به اقوال و نظر بزرگان در قول مذکور از نظر ایشان بسیار مهم بود؛ ایشان به دنبال بیان این مطلب بودند که نظر خود را فصل الخطاب نمی دانم بلکه نظرات فقها را نیز بیان می کنم.
کریمی جهرمی اظهارکرد: مرحوم صاحب جواهر، در نظرات علمی و مباحث علمی، مخالفان از میان اصحاب را نیز نادیده نمی گیرد بلکه نام آنها را با استدلالات آنها بیان می کنند و سپس نظر خود را بیان می کنند؛ ایشان زنجیر تعصب را نسبت به نظر خود از هم می گسستند.
وی اظهارکرد: طلاب و فضلا باید در مقام استدلال حساسیت بسیاری داشته باشند زیرا در مباحث علمی جدال کردن مهم نیست؛ عمده استناد مرحوم صاحب جواهر به کتاب و سنت بود؛ ایشان هیچگاه به حسب وجود روایات فقهی از آیات صرف نظر نمی کردند و آنها را بیان می کردند.
استاد حوزه بیان کرد: ایشان تقید بسیاری داشت که در استدلالات خود به روایات نیز نظر عمیقی داشته باشد؛ تسلط ایشان به سند، دلالت و متن روایات بسیار عجیب است؛ جامعه علمی شیعه باید به خاطر ریاست چنین فقیهی بر اریکه علمی خود ببالد.
وی گفت: ایشان توجه بسیاری در تصدیق احکام بر اساس قوت و تعددد روایات داشتند؛ ایشان حمل و جمع روایات را مد نظر داشتند و حرمت بسیاری به روایات می نهادند زیرا معتقد بودند که این روایات سخن شریف ائمه است و به هیچ عنوان از آنها به سادگی نمی گذشتند.
کریمی جهرمی اظهارکرد: ایشان می فرمودند که هیچ کسی را نمی توان با علی(ع) و آل علی(ع) مقایسه کرد زیرا هرکسی به هر میزانی بزرگ است که در مقابل ایشان و آل ایشان متواضع باشد و هیچ کسی نباید روایات این حضرات را نادیده بگیرد.
وی اظهارکرد: این اجتهاد، اجتهاد با برکت و مقدسی است زیرا تحقیق به علاوه خضوع در مقابل اولیای الهی باعث رشد علمی و اخلاقی و معنوی و برکت و توفیق انسان می شود.
استاد حوزه بیان کرد: مرحوم صاحب جواهر بسیار خداترس بودند و به هر نحو سعی می کردند که سخن خود را بدون در نظر گرفتن عمق آیات و روایات و نظرات فقهای بزرگ بیان نکنند.
انتهای پیام