ایسنا‌: کارشناس دیالیز اداره بیماری‌های خاص وزارت بهداشت با اشاره به وجود بیش از ۳۱ ‌هزار بیمار دیالیزی در کشور، برون‌سپاری مراکز دیالیز از بیمارستان‌ها و خصوصی‌سازی این مراکز را دو اقدام کلان وزارت بهداشت درباره این بیماری در چهار سال آینده عنوان کرد. او با بیان اینکه دیالیز خونی در کشور ما قدمتی بالای ۴۰ سال و دیالیز صفاقی قدمتی ۲۰ساله دارد، افزود: طبق آمار سال ۹۶، حدود ۳۰‌ هزار بیمار دیالیز خونی در کشور وجود دارد که این بیماران در ۵۵۳ بخش دیالیز، خدمات دیالیز خونی را دریافت می‌کنند. باید توجه کرد ۷۲ درصد مراکز دیالیز خونی در کشور در فضای دانشگاهی و بیمارستان‌های دانشگاهی قرار دارند، ۲۰ درصد از آنها در بخش خصوصی و هشت درصد آنها نیز خیریه هستند. این خدمت، خدمتی مستمر است و تعطیل‌بردار نیست. از طرفی بیمار باید علاوه بر دریافت خدمت، با استفاده از یک‌سری داروها و مکمل‌ها سعی کند شرایط طبیعی بدن را تا حد امکان حفظ کند. فرازمند با بیان اینکه در حوزه دیالیز صفاقی نیز هزارو ۶۰۰ بیمار داریم که در ۷۰ بخش خدمات خود را دریافت می‌کنند، ادامه داد: خوشبختانه ارائه خدمات دیالیز مزمن در کشور در همه بخش‌ها به صورت صددرصد رایگان انجام می‌شود. بر اساس تعرفه‌های تعیین‌شده، انجام دیالیز خونی در بخش دولتی 15k و در بخش خصوصی 23K است و ۶۵‌ هزار تومان هم برای ملزومات مورد نیاز به این خدمت تعلق می‌گیرد. بنابراین دیالیز خونی حدود ۲۰۰ ‌هزار تومان در بخش دولتی و ۲۷۰‌ هزار تومان در بخش خصوصی هزینه دارد؛ اما بیمار بابت این خدمت پولی پرداخت نمی‌کند و همه هزینه دیالیز مزمن با پوشش بیمه‌ای صددرصدی و به صورت رایگان است. او درباره نحوه استقرار خدمت دیالیز در مناطق محروم و صعب‌العبور نیز گفت: هدف‌ ما این است که خدمت را به مناطق مختلف ببریم. وقتی بخواهیم خدمت دیالیز را در منطقه‌ای محروم ارائه کنیم، باید ماشین دیالیز تهیه و آن را به منطقه مدنظر منتقل کنیم. این در حالی‌ است که اعتبارات دولتی محدود است. البته اولویت وزارت بهداشت این است که در صورت امکان، تعداد محدودی دستگاه خریداری و برای مناطق محروم ارسال کند. درحال‌حاضر ۵۵۳ بخش دیالیز در مناطق مختلف کشور ازجمله مناطق محروم و دورافتاده وجود دارد؛ زیرا بیمار نمی‌تواند هفته‌ای سه‌ بار فاصله زیادی را برای دریافت خدمت طی کند. او با بیان اینکه توسعه این خدمت از سوی بخش خصوصی می‌تواند قطعا دسترسی را بهبود ببخشد، گفت: تجارب خوبی نیز در زمینه اقدام بخش خصوصی در ارائه خدمات دیالیز در کشور وجود دارد. به‌عنوان مثال، در مشهد ۲۷ مرکز دیالیز داریم که ۲۰ مرکز در بخش خصوصی، پنج مرکز دانشگاهی و دو مرکز نیز برای ارگان‌هایی مانند ارتش و... هستند. بر این اساس، هیچ‌وقت زائرانی که نیاز به دیالیز دارند، مشکلی در این زمینه پیدا نمی‌کنند. بنابراین برنامه مهم ما در حوزه دیالیز، استفاده از توان بخش خصوصی و خیریه است. او در ادامه درباره مشکل فرسوده‌بودن دستگاه‌های دیالیز که در برخی مراکز دیالیز دیده می‌شود، گفت: عمر دستگاه دیالیز در کشورهای مختلف، متفاوت و بین ۲۰ تا ۴۰‌ هزار ساعت اعلام می‌کنند. به‌عنوان مثال، در کشور ما دستگاه ۳۰‌هزارساعته جزء دستگاه‌های مستعمل محسوب می‌شود. البته این قاعده، قاعده ریاضی نیست؛ اما باید توجه کرد که تکنولوژی‌ها جدید شده و دستگاه‌های جدیدتر، کیفیت درمان بهتری را برای بیماران ایجاد می‌کنند.